Σάββατο 19 Σεπτεμβρίου 2020

Δεν ξεχνάμε...

 Ντοκιμαντέρ της ΚΝΕ με αφορμή τα 7 χρόνια από τη δολοφονία του Παύλου Φύσσα


18 Σεπτεμβρίου 2013, 00.04 Ο αντιφασίστας μουσικός, Παύλος Φύσσας, πέφτει νεκρός στο Κερατσίνι από μαχαίρι Χρυσαυγίτη. Μια εγκληματική πράξη ενταγμένη στην οργανωμένη και καθοδηγούμενη δραστηριότητα της ναζιστικής – εγκληματικής οργάνωσης. Είχε προηγηθεί η δολοφονική επίθεση από τάγμα εφόδου της Χρυσής Αυγής σε κομμουνιστές, συνδικαλιστές του ΠΑΜΕ, στο Πέραμα, καθώς και άλλες επιθέσεις σε μετανάστες και Έλληνες εργάτες. 7 χρόνια μετά, ΔΕΝ ΞΕΧΝΑΜΕ... Ο Παύλος θα ζει στο δρόμο του αγώνα, εκεί που κρίνεται το δίκιο, εκεί που ο λαός θα σπάσει μια για πάντα το αυγό του φιδιού. Ντοκιμαντέρ με συνεντεύξεις που μαρτυρούν τα γεγονότα της δολοφονίας του Παύλου Φύσσα, πώς απάντησε ο λαός και η νεολαία, συνεντεύξεις που αποκαλύπτουν γνωστές και άγνωστες πτυχές της πολύκροτης δίκης της Χρυσής Αυγής... Συνεντεύξεις δίνουν οι:Μάνος Μαλαγάρης, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χ.Α. • Χρύσα Παπαδοπούλου, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής της οικογένειας Φύσσα στη δίκη της Χ.Α. • Χάρης Στρατής, συνήγορος Πολιτικής Αγωγής των κομμουνιστών και συνδικαλιστών του ΠΑΜΕ στη δίκη της Χ.Α. • Νίκος Αμπατιέλος, Γραμματέας του ΚΣ της ΚΝΕ •Σωτήρης Πουλικόγιαννης, πρόεδρος του Συνδικάτου Μετάλλου Αττικής και Ναυπηγοεπισκευαστικής Βιομηχανίας Ελλάδας • Ιάσονας Φανός, μέλος της Εκτελεστικής Γραμματείας του Μετώπου Αγώνα Σπουδαστών το 2013 • Ηρώ Κοτσαμπά, μέλος του Συντονιστικού Αγώνα Σχολείων Αθήνας το 2013 Μια παραγωγή της Επιτροπής Προπαγάνδας του ΚΣ της ΚΝΕ

Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Η 6η και η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Μάρτης 1956 και Φλεβάρης 1957)

Στις 14-25 Φλεβάρη 1956 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Το 20ό Συνέδριο, στο πλαίσιο της δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής που επέφερε βαριές και μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις για ολόκληρο το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ), καταδίκασε «την προσωπολατρία του Στάλιν και τις συνέπειές της», ρίχνοντας στα αζήτητα τα επιτεύγματα από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, που πραγματοποίησαν το Κόμμα και ο σοβιετικός λαός με την ηγεσία του Ι. Β. Στάλιν. Ταυτόχρονα, το 20ό Συνέδριο διατήρησε όσα αρνητικά χαρακτήριζαν αυτή την πορεία, πρωταρχικά τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, πριν και στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, καθώς και μετά απ' αυτόν.
Ενα μήνα αργότερα (11-12 Μάρτη 1956), συνήλθε στο Βουκουρέστι η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, οργανωμένη από τις ηγεσίες έξι κομμάτων (ΚΚΣΕ, Ρουμάνικο Εργατικό Κόμμα, Βουλγαρικό ΚΚ, Ουγγρικό Κόμμα Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα και ΚΚ Τσεχοσλοβακίας).
Η συγκρότηση της Διεθνούς Επιτροπής, με το ιδιαίτερο πολιτικό βάρος που της προσέδιδε η συμμετοχή σε αυτήν έξι κομμάτων εξουσίας, αποτελούσε το πιο ισχυρό αντίβαρο προκειμένου να αποκτήσει το απαραίτητο κύρος η επιχείρηση καθαίρεσης της ηγεσίας του ΚΚΕ. Γιατί, παρά την εναντίον της επίθεση και μάλιστα από δυνάμεις του ΚΚΣΕ, η ηγεσία του ΚΚΕ, ιδιαίτερα στην πολιτική προσφυγιά, έχαιρε της εμπιστοσύνης του κομματικού δυναμικού. Οι κομματικές δυνάμεις είχαν συσπειρωθεί ακόμα περισσότερο με τη Γ' Συνδιάσκεψη του Κόμματος (10-14 Οκτώβρη 1950), που αποτελούσε ένα τείχος απέναντι στην οπορτουνιστική πλατφόρμα και τη συκοφαντία.