Κυριακή 12 Ιανουαρίου 2020

Η 6η και η 7η Ολομέλεια της ΚΕ του ΚΚΕ (Μάρτης 1956 και Φλεβάρης 1957)

Στις 14-25 Φλεβάρη 1956 πραγματοποιήθηκε στη Μόσχα το 20ό Συνέδριο του ΚΚΣΕ. Το 20ό Συνέδριο, στο πλαίσιο της δεξιάς οπορτουνιστικής στροφής που επέφερε βαριές και μακρόχρονες αρνητικές επιπτώσεις για ολόκληρο το Διεθνές Κομμουνιστικό Κίνημα (ΔΚΚ), καταδίκασε «την προσωπολατρία του Στάλιν και τις συνέπειές της», ρίχνοντας στα αζήτητα τα επιτεύγματα από την πορεία οικοδόμησης του σοσιαλισμού στην ΕΣΣΔ, που πραγματοποίησαν το Κόμμα και ο σοβιετικός λαός με την ηγεσία του Ι. Β. Στάλιν. Ταυτόχρονα, το 20ό Συνέδριο διατήρησε όσα αρνητικά χαρακτήριζαν αυτή την πορεία, πρωταρχικά τη στρατηγική του Διεθνούς Κομμουνιστικού Κινήματος, πριν και στη διάρκεια του Β' Παγκόσμιου ιμπεριαλιστικού Πολέμου, καθώς και μετά απ' αυτόν.
Ενα μήνα αργότερα (11-12 Μάρτη 1956), συνήλθε στο Βουκουρέστι η 6η Πλατιά Ολομέλεια της ΚΕ και της ΚΕΕ του ΚΚΕ, οργανωμένη από τις ηγεσίες έξι κομμάτων (ΚΚΣΕ, Ρουμάνικο Εργατικό Κόμμα, Βουλγαρικό ΚΚ, Ουγγρικό Κόμμα Εργαζομένων, Πολωνικό Ενοποιημένο Εργατικό Κόμμα και ΚΚ Τσεχοσλοβακίας).
Η συγκρότηση της Διεθνούς Επιτροπής, με το ιδιαίτερο πολιτικό βάρος που της προσέδιδε η συμμετοχή σε αυτήν έξι κομμάτων εξουσίας, αποτελούσε το πιο ισχυρό αντίβαρο προκειμένου να αποκτήσει το απαραίτητο κύρος η επιχείρηση καθαίρεσης της ηγεσίας του ΚΚΕ. Γιατί, παρά την εναντίον της επίθεση και μάλιστα από δυνάμεις του ΚΚΣΕ, η ηγεσία του ΚΚΕ, ιδιαίτερα στην πολιτική προσφυγιά, έχαιρε της εμπιστοσύνης του κομματικού δυναμικού. Οι κομματικές δυνάμεις είχαν συσπειρωθεί ακόμα περισσότερο με τη Γ' Συνδιάσκεψη του Κόμματος (10-14 Οκτώβρη 1950), που αποτελούσε ένα τείχος απέναντι στην οπορτουνιστική πλατφόρμα και τη συκοφαντία.