«Δεν ξέρω»

Για το τι σημαίνει να κλείνει ένα δημόσιο νοσοκομείο είναι χαρακτηριστικός ο διάλογος χτες έξω απ' το νοσοκομείο Πατησίων. Ωρα 10.38 π.μ. Στη σιδεροφραγμένη είσοδο του νοσοκομείου -που τη φρουρούσαν δύο σεκιουριτάδες- έφτασε μια ηλικιωμένη κυρία.

- Θέλω το γιατρό (ανέφερε το όνομά του), είπε η κυρία.

- Δεν είναι εδώ, απάντησε ο σεκιουριτάς.

- Πού είναι;

- Δεν ξέρω.

- Μήπως ξέρετε το τηλέφωνό του;

- Δεν ξέρω.

-Και τι θα κάνω τώρα;

- Δεν ξέρω.

Η κυρία έδειξε πλήρως απογοητευμένη. Εδειχνε να μην μπορεί να ξεκολλήσει απ' τα κάγκελα όπου είχε κρεμαστεί.

- Πού θα πάτε τώρα για νοσηλεία; ρώτησε ο δημοσιογράφος που βρέθηκε εκεί.

- Δεν ξέρω! απάντησε αποκαμωμένη η κυρία.

Πέντε «δεν ξέρω» στη σειρά. `Η, όπως λένε στα μαθηματικά, αυτός είναι ο «λόγος της γεωμετρικής προόδου», που στο αποτέλεσμά του απογειώνει την απόγνωση στα λαϊκά στρώματα, όταν οι άνθρωποι ψάχνουν να καλύψουν τις εκρηκτικές ανάγκες τους για παροχές Υγείας.

Ομως, για τη συγκυβέρνηση, η μέγιστη αξία είναι οι προσθαφαιρέσεις στις περικοπές των κοινωνικών δαπανών, η απαλλαγή του κράτους απ' αυτές τις ελάχιστες παροχές για τα λαϊκά στρώματα, η ένταση της εμπορευματοποίησης. Γιατρεύεται -και ζει- όποιος έχει να πληρώσει, πια. Για τους άλλους ισχύει το «Δεν ξέρω».

Από τη στήλη του Ριζοσπαστη, ΑΠΟ... ΜΕΡΑ ΣΕ... ΜΕΡΑ