Δολοφονημένα παιδικά χαμόγελα

Τετάρτη 16 Ιούλη. Απόγευμα. Στην παραλία τέσσερα παιδιά παίζουν ποδόσφαιρο.

Ποια θα μπορούσε να είναι η εξέλιξη αυτής της ιστορίας; Εξαρτάται. Αν μιλάμε για μια παραλία στην Ελλάδα ή σε κάποια άλλη χώρα της Ευρώπης ή της Βόρειας Αμερικής, η εξέλιξη θα μπορούσε να είναι ότι τα παιδάκια αυτά, κατάκοπα και ευτυχισμένα μετά από το ποδόσφαιρο, πηγαίνουν στο σπίτι τους, τρώνε το βραδυνό τους, κάνουν το μπάνιο τους, ξαπλώνουν αγκαλιά με τους γονείς τους στο κρεβάτι και κοιμούνται από το νανούρισμα της «μουρμούρας» των τριζονιών. Και όποιος έβλεπε αυτά τα παιδάκια, θα κέρδιζε και ο ίδιος λίγη από την ευτυχία τους, αυτή την ευτυχία που ζωγραφίζεται στα παιδικά προσωπάκια χάρη σε κάποια «μικρά» πράγματα, όπως ένας αγώνας ποδοσφαίρου με την παρέα τους, μια βόλτα με το ποδήλατο, ένα κυνηγητό, ένα κρυφτό... Αυτή την ευτυχία που αξίζουν όλα τα παιδιά του κόσμου, αυτή την ευτυχία που μεταδίδουν τα παιδιά όλου του κόσμου σε όποιον έχει την τύχη να συναντά ένα χαρούμενο μουτράκι, ένα γελαστό προσωπάκι κάποιου κουτσοδόντικου παιδιού, που με την αθωότητα της ηλικίας του απολαμβάνει τη ζωή.

Όμως αυτή η ιστορία δεν εξελίσσεται σε κάποια χώρα γενικώς και αορίστως. Αυτή η ιστορία εξελίσσεται στα Παλαιστινιακά εδάφη, στη Γάζα. Και η εξέλιξή της δεν είναι η ρόδινη εκείνη εξέλιξη που αξίζει στα παιδιά. Η εξέλιξη είναι ο θάνατος, η δολοφονία τους από ισραηλινές βόμβες που έπληξαν την περιοχή. Αυτά τα τέσσερα παιδιά δεν θα κοιμηθούν στο σπίτι τους το βράδυ. Δεν θα ξαναχαμογελάσουν. Δεν θα ξαναπαίξουν ποδόσφαιρο. Οι γονείς τους θα τα αγκαλιάσουν μια τελευταία φορά τυλιγμένα με σάβανα, λίγο πριν τα θάψουν.

Και βέβαια, αυτά τα τέσσερα παιδιά δεν είναι τα μόνα αθώα θύματα της νέας ιμπεριαλιστικής επέμβασης του Ισραήλ εναντίον των παλαιστινιακών εδαφών. Και πολύ φοβόμαστε ότι δεν θα είναι και τα τελευταία. Τι κι αν το Ισραήλ έκανε εκεχειρία για πέντε ώρες για να δώσει χρόνο να εγκαταλείψουν οι άμαχοι τα σπίτια τους; Μήπως δεν είναι το Ισραήλ που κάθε φορά που επιτίθεται σε κάποιο σπίτι, κάθε φορά που δολοφονεί παιδιά, ισχυρίζεται ότι «δεν ευθύνεται», αλλά φταίει η Χαμάς που χρησιμοποιεί ανθρώπινες ασπίδες! Σαν τις αισχρές δικαιολογίες των ΝΑΤΟϊκών που όταν βομβάρδιζαν σχολεία στη Γιουγκοσλαβία έλεγαν ότι οι «έξυπνες» βόμβες, λίγο... «χάζεψαν».

Θα «διατάξουν έρευνα» για το «λάθος», λένε οι ιμπεριαλιστές μετά τα εγκλήματά τους, όταν βρίσκονται αντιμέτωποι με τη λαϊκή κατακραυγή. Και αμέσως μετά επαναλαμβάνουν το «λάθος», επιβεβαιώνοντας ότι πρόκειται για καλομελετημένο σχέδιο τρομοκράτησης του «αντιπάλου». «Λάθος» στην Παλαιστίνη. Στη Γιουγκοσλαβία. Στο Ιράκ. Στο Αφγανιστάν. Στο Σαράγεβο. Στο Βιετνάμ... «Λάθη» που έστειλαν σε υγρούς τάφους, παιδάκια που δεν είχαν προλάβει να χαρούν τη ζωή...

Οι ιμπεριαλιστές δεν κάνουν «λάθη». Κάνουν εγκλήματα. Και μόνο οι λαοί με την πάλη τους μπορούν να τους σταματήσουν. 

Υ.Γ. Την ώρα που γράφονταν αυτές οι γραμμές, έγινε γνωστό ότι το Ισραήλ έσπασε την εκεχειρία δολοφονώντας τρία ακόμα μικρά παιδιά...

902.gr