Φανταστείτε το ΚΚΕ σύμμαχο των βιομηχάνων!

Του Τάκη Βαρελά*

Πολύ μεγάλη πρεμούρα διακρίνεται σχεδόν σε όλο τον αστικό τύπο για το μέλλον της κεντροαριστεράς, της σοσιαλδημοκρατίας, της Αριστεράς του ΣΥΡΙΖΑ.

Προς τι αυτή η πρεμούρα; Γιατί τόση βιασύνη;

Εκεί που η ΔΗΜΑΡ, σε μια εβδομάδα τα βρίσκει με το ΠΑΣΟΚ, τα χαλάει την επομένη.

Ξεφυτρώνουν και οι «58», της σοσιαλδημοκρατίας (γνωστοί και μη εξαιρετέοι) με τον Σημίτη αβανταδόρο.

Είναι προσωπικές επιλογές ή πραγματική ανησυχία;

Από την άλλη έχουμε το ΣΥΡΙΖΑ να κουνάει το δάχτυλο στο ΚΚΕ, ότι αν δεν συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ στη μεγάλη κυβέρνηση της Αριστεράς θα υποστεί σκληρό πολιτικό πλήγμα.

Αυτή η κινητικότητα, αλλά και η αρθρογραφία στα αστικά ΜΜΕ, αν μη τι άλλο, κάτι προμηνύει.

Το ΚΚΕ από την πλευρά του διεμήνυσε σε όλους τους τόνους στον ελληνικό λαό, ότι γίνονται πολιτικές διεργασίες προκειμένου στα Αστικά κόμματα προκειμένου να διαμορφωθούν νέα πολιτικά σχήματα τα οποία στον ένα ή τον άλλο τρόπο, ως συγκοινωνούντα - κυβερνητικά - πλέον δοχεία, να διαιωνίζουν τη διαχείριση του αστικού συστήματος.

Το ΚΚΕ επίσης ξεκαθάρισε, ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με το ΣΥΡΙΖΑ αλλά ούτε και με δυνάμεις οι οποίες δεν έχουν αντιμονοπωλιακή κατεύθυνση κλπ. σημειώνοντας ότι η συμμαχία των κοινωνικών δυνάμεων με ταξική κατεύθυνση είναι η μόνη εναλλακτική προϋπόθεση για την αλλαγή των συσχετισμού δυνάμεων με κατεύθυνση την λαϊκή εξουσία.

Θα μου πείτε, δεν υπάρχουν, ούτε πέντε σημεία να συμφωνείτε εσείς οι Αριστεροί, για να πάει μπροστά αυτός ο τόπος;

Να πάρουν βρε αδερφέ, μια ανάσα οι εργαζόμενοι. Να βγούμε από την κρίση.

Όλα τα ανάγεται στο σοσιαλισμό;

Πράγματι, είναι σημαντικά ερώτημα και όσο περνά ο καιρός, θα τίθεται, πιο έντονα.

Δεν έχω την πρόθεση να επαναλάβω και να απαντήσω με όρους θέσεων του ΚΚΕ, άλλωστε είναι καταγεγραμμένες και χιλιοειπωμένες.

Τέτοιου τύπου ερωτήματα όμως, δεν είναι πρωτόγνωρα για το ΚΚΕ, όπως επίσης, σχεδόν για όλα τα κομμουνιστικά κόμματα διεθνώς.

Η πολιτική των συμμαχιών για ένα Κομμουνιστικό Κόμμα, πάντα έμπαινε και θα μπαίνει στην ημερήσια διάταξη της πάλης του, με όρους τακτικής, αλλά πάντα, αυτή θα πρέπει να υπηρετεί τον στρατηγικό στόχο της εργατικής τάξης και το τονίζω αυτό, γιατί αυτός είναι και ο λόγος ύπαρξης ενός κομμουνιστικού κόμματος.

Αν θέλετε και στη χώρα μας τέθηκε στο παρελθόν και πιο έντονα και είχε τα γνωστά αποτελέσματα όχι μόνο για το ΚΚΕ αλλά ιδιαίτερα για την εργατική τάξη.

Αντίστοιχα παραδείγματα είχαμε στη Γαλλία , την Ιταλία κλπ

Ανεξάρτητα όμως από αυτά, είμαστε υποχρεωμένοι, να εξετάσουμε βαθύτερα το θέμα, θέτοντας όμως, ένα και μοναδικό κριτήριο.

Αυτές οι συμμαχίες θα οδηγούν στην κατάργηση της εκμετάλλευσης;

Θα οδηγούν στην συγκρότηση ενός ταξικού συνδικαλιστικού ταξικού κινήματος με σαφή αντιμονοπωλιακά χαρακτηριστικά;

Θα οδηγούν, σε τελευταία ανάλυση σε ανατροπή του αστικού καπιταλιστικού συστήματος και εγκαθίδρυσης της λαϊκής εξουσίας, με τα χαρακτηριστικά που έχει μια πραγματική εξουσία ή θα έχουμε το κακέκτυπο,  αλλά πετυχημένο κόλπο – σύνθημα - του ΠΑΣΟΚ: Το ΠΑΣΟΚ στην κυβέρνηση, ο λαός στην εξουσία!

Για θυμηθείτε, δεν πέρασαν πολλά χρόνια, για ακοντίστε τη μνήμη σας.

Η πραγματική τότε εξουσία, η αστική εξουσία, καθόταν στη γωνία και έτριβε τα χέρια της. Τι και αν σειόταν ο τόπος από τα συνθήματα, «Στις 18 Σοσιαλισμό!» Η λαοπλάνα ρητορική του ΠΑΣΟΚ, έπαιρνε τις πραγματικές επιθυμίες του λαού για σοσιαλισμό, γιατί ο λαός στην πλειοψηφία του ήξερε από τις κατακτήσεις του σοσιαλισμού, ήξερε ότι ο σοσιαλισμός, είναι καλύτερο σύστημα από τον καπιταλισμό. 

Και μετά; Όλοι αυτοί: οι «σοσιαλιστές, σοσιαλδημοκράτες, κεντροαριστεροί, αριστεροί, συνεπικουρούμενοι από την ΝΔ, και όλα τα πολιτικά εξαπτέρυγα που εξέβραζαν συνειδητά, τι έκαναν;

Προσγείωσαν με όλα τα μέσα, την εργατική τάξη στην πραγματικότητα, στην άγρια εκμετάλλευση.

Την ευνούχισαν, την αποδυνάμωσαν, την εξευτέλισαν, την απογοήτευσαν και τελικά την έκαναν να πιστεύει ότι δεν μπορεί να σπάσει τις αλυσίδες της, ότι αυτή είναι μοίρα της.

Την έκαναν επαίτη και ακίνδυνη για την αστική τάξη.

Σε αυτή την κατάσταση έβαλαν πλάτη όσοι αρνήθηκαν τα σοσιαλιστικά ιδανικά τους με όρους κατάργησης της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.

Πέρασαν πάνω από 20 χρόνια από τότε που εγκατέλειψαν το ρόλο και την αποστολή της εργατικής τάξης μέσα από το ΚΚΕ και ακόμη επικαλούνται την ιστορική τους διαδρομή ως σημαντική, δίνοντας υπόσταση για την σημερινή ιδιότητα και δράση τους σήμερα.

Εδώ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι συν αυτό, έγιναν σήμερα πυλώνες του αστικού συστήματος και ακόμη μας ζητάνε να τους ταΐσουμε μητρικό γάλα!

Σε τέτοιου τύπου λοιπόν κελεύσματα, για πολιτικές συμμαχίες, το ΚΚΕ δεν έχει κανένα λόγο να βρίσκεται.

Να πως χαρακτήριζε ο Λένιν του προγόνους του ΣΥΡΙΖΑ όταν τέθηκε το θέμα της συμφωνίας με τους καντέτους, το 1905

Υποθέστε πως το σοσιαλδημοκρατικό κόμμα πήρε μέρος στις εκλογές Δούμας.

Αναδείχτηκε ορισμένος αριθμός σοσιαλδημοκρατών εκλεκτόρων.

Είμαστε υποχρεωμένοι (μια και μπλέξαμε σε αυτή την ανόητη εκλογική κωμωδία) να υποστηρίζουμε τους καντέτους για να μην νικήσουν οι μαυροεκατονταρχίτες.

Το κόμμα της σοσιαλδημοκρατίας κλείνει εκλογική συμφωνία με τους καντέτους. Ορισμένος αριθμός σοσιαλδημοκρατών, με την βοήθεια των καντέτων, στη Δούμα.

Γεννιέται το ερώτημα: θα άξιζε η προβιά όσα τα έξοδα της κατεργασίας της;

Πρώτο: δεν θα μπορούσαμε από σοσιαλδημοκρατική άποψη να διαφωτίσουμε πλατιά τις μάζες για τους όρους και τον χαρακτήρα των συμφωνιών….

Οι προκυρηξούλες μας και οι μικροεπιφυλάξεις μας στις χωριστές δηλώσεις θα ήταν σταγόνα στον ωκεανό.

Στην πραγματικότητα θα είμαστε άφωνο εξάρτημα των καντέτων

Δεύτερο:.. θα αναλαμβάναμε αναμφισβήτητα, είτε σιωπηρά, είτε ανοιχτά και επίσημα – το ίδιο είναι - απέναντι στο προλεταριάτο ορισμένη ευθύνη για τους καντέτους..

…ότι η καντέτικη Δούμα, θα βοηθήσει το λαό…

…. και μήπως έχουμε καμιά βάση για να δώσουμε στο προλεταριάτο και την αγροτική μάζα έστω και έμμεσες ςεγγυήσεις για τους καντέτους.

Μήπως δεν μας έδωσαν οι καντέτοι χιλιάδες αποδείξεις για την ομοιότητά τους με εκείνους ακριβώς τους «λογοκόπους» της Φραγκφούρτης, που όχι μόνο από την Βουλή, αλλά και την Συντακτική Εθνοσυνέλευση, κατάφεραν να μετατρέψουν από μέσο ανάπτυξης της επανάστασης , σε μέσο άμβλυνσης της επανάστασης σε μέσο κατάπνιξης (ηθικής) της επανάστασης;… Η υποστήριξη του κόμματος των καντέτων και τώρα δεν μπορεί να είναι καθήκον της σοσιαλδημοκρατίας

… Οι συμβιβαστές και οι αυτόμολοι σε καιρό πολέμου, μπορεί να είναι πιο επικίνδυνοι και από τον εχθρό

…. Αν στη σημερινή στιγμή βάζαμε το εργατικό κόμμα το καθήκον να υποστηρίζει τους καντέτους, θα ήταν, το ίδιο σα να διακηρύσσουμε ότι, ο προορισμός του ατμού, δεν είναι να κινεί τη μηχανή του πλοίου, αλλά, να εξασφαλίζει στο καράβι την δυνατότητα να σφυρίζει….» (Απαντά Λένιν, Έκδοση ΣΕ, Τόμος 12 σελ. 308 - 309)

Ο Τάκης Βαρελάς είναι ζωγράφος

902.gr