Επιτροπή νομιμοποίησης του αντιλαϊκού χρέους στις λαϊκές συνειδήσεις

Ολοκληρώνεται σήμερα το απόγευμα, με συνέντευξη Τύπου, η 4ήμερη φιέστα που έστησε η κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ στη Βουλή για τη συγκρότηση κοινοβουλευτικής Επιτροπής με τίτλο «Επιτροπή Αλήθειας Δημόσιου Χρέους», για να συγκαλυφτούν οι πραγματικές αιτίες δημιουργίας του και να το πληρώσει ο λαός.
Η πρόεδρος της Βουλής, Ζ. Κωνσταντοπούλου, ανοίγοντας τη συζήτηση χαρακτήρισε «ιστορικής σημασίας τη διαδικασία, που σηματοδοτεί την έναρξη της αποπληρωμής μιας πραγματικής οφειλής: Της οφειλής αλήθειας και λογοδοσίας προς τον ελληνικό λαό και την κοινωνία, σχετικά με το πώς δημιουργήθηκε και πώς διογκώθηκε το δημόσιο χρέος». Ως αιτία για τη δημιουργία του χρέους εμφάνισε «πράξεις και παραλείψεις, δανειακές συμβάσεις με λεόντειες ρήτρες και δυσθεώρητα επιτόκια, οικονομικών - διαχειριστικών ενεργειών, αλλά και συμβάσεων διαφθοράς, που εκτίναξαν την οφειλή και που αποτυπώνονται σε πλήθος δικογραφιών, που βρίσκονται στη Βουλή και στη Δικαιοσύνη».
Ο υπουργός Επικρατείας για την καταπολέμηση της διαφθοράς, Π. Νικολούδης, είπε: «Δεν υπάρχει και νομίζω δεν μπορεί να υπάρξει η παραμικρή αμφιβολία ότι μία από τις βασικές αν όχι βασικότερη αιτία για την οποία η χώρα αυτή περιήλθε σε αυτή την κατάσταση, τη λεγόμενη κατάσταση της οικονομικής κρίσης, είναι η διαφθορά η οποία εμφανίστηκε ως ενδημικό φαινόμενο σε όλες τις δημόσιες συμβάσεις».
Παίρνοντας τη σκυτάλη ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, επισήμανε ότι το χρέος είναι «πρόβλημα δομικό της Ευρωζώνης» και ότι «σύμφωνα με την Ευρωπαϊκή Επιτροπή δεν ήταν τίποτε παράνομο από όλα αυτά. Ηταν νόμιμος ο τρόπος με τον οποίο παραπλανήθηκαν τα Κοινοβούλια. Οχι μόνο εδώ. Οπότε τι μπορεί να κάνει αυτή η επιτροπή;».

Κακόγουστη φάρσα με στόχο το λαό

Ο κοινοβουλευτικός εκπρόσωπος του ΚΚΕ Ν. Καραθανασόπουλος μιλώντας χτες στη Βουλή, στη διαδικασία για τη συγκρότηση εξεταστικής επιτροπής για τα μνημόνια, ανέφερε:
«Διεξάγεται μία κακόγουστη φάρσα που ονομάζεται επιτροπή λογιστικού ελέγχου του χρέους και που κατά δήλωση της ίδιας της προέδρου της Βουλής πρόκειται για μία νέα ιστορική στιγμή. Αλήθεια, είναι αλλεπάλληλες οι ιστορικές στιγμές που ζούμε το τελευταίο διάστημα και αναρωτιέμαι πόσο θα αντέξουμε να ζούμε τέτοιες ιστορικές στιγμές...
Λες και πρέπει να συγκροτηθεί μία επιτροπή για να δούμε ποια είναι η αλήθεια για το δημόσιο χρέος. Που βεβαίως είναι μια αυθαίρετη κίνηση της προέδρου, που μπορεί να έχει τη δική της ατζέντα και οι εργασίες της να διεξάγονται τη στιγμή που ο ίδιος ο υπουργός Οικονομικών, Γ. Βαρουφάκης, μετά τη συνάντηση με την Κρ. Λαγκάρντ τόνισε ότι θα εκπληρώσουμε στο διηνεκές όλες μας τις υποχρεώσεις που απορρέουν από την εξυπηρέτηση του δημόσιου χρέους. Και η υπόθεση της μονομερούς διαγραφής του χρέους ή ενός τμήματος έγινε αναδιάρθρωση αυτού του χρέους, όπως και η προηγούμενη κυβέρνηση άλλωστε έκανε.
Βεβαίως δεν είναι, εκτιμάμε, η πρόεδρος της Βουλής σε άλλο μήκος κύματος από την κυβερνητική πολιτική και από την πολιτική που ικανοποιεί τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Γιατί ακριβώς εντάσσεται στην ίδια στρατηγική εξαγνισμού, αθώωσης του καπιταλιστικού συστήματος, ρίχνοντας τα βάρη σε ένα χρέος κρατικό που ξαφνικά έπεσε πάνω στα κεφάλια μας. Ομως, αυτό το χρέος είναι παιδί του καπιταλιστικού συστήματος, ευθύνεται η ίδια η καπιταλιστική ανάπτυξη για το κρατικό χρέος και δεν είναι ιδιομορφία της Ελλάδας. Σε όλες τις οικονομίες, περισσότερο ή λιγότερο αναπτυγμένες, υπάρχει κρατικό χρέος που έγινε σε συνθήκες ανάπτυξης του καπιταλισμού, για να χρηματοδοτηθούν οι επιχειρηματικοί όμιλοι, να διαμορφωθεί ένα ευνοϊκό επενδυτικό και φορολογικό περιβάλλον για το κεφάλαιο, να αξιοποιηθούν οι δημόσιες επενδύσεις και η πολιτική των προμηθειών στη λογική της στήριξης των αναγκών των καπιταλιστικών ομίλων, στηρίζεται επί της ουσίας στις υπέρογκες ΝΑΤΟικές δαπάνες που δεν έχουν σχέση με τη διασφάλιση της εδαφικής ακεραιότητας.
Βεβαίως, ένα καπιταλιστικό χρέος, ένα κρατικό χρέος το οποίο διογκώνεται στην Ελλάδα και όχι μόνο στην Ελλάδα, δείτε το παράδειγμα της Γαλλίας, Ιταλίας και μια σειρά άλλων καπιταλιστικών χωρών, το οποίο διογκώθηκε σε συνθήκες εκδήλωσης της καπιταλιστικής κρίσης. Η δεύτερη στόχευση είναι να νομιμοποιηθεί μέσα από αυτή την επιτροπή λογιστικού ελέγχου στη λαϊκή συνείδηση ότι το χρέος, μικρότερο ή μεγαλύτερο, πρέπει να πληρωθεί από τον ελληνικό λαό. Ενα χρέος δηλαδή που έγινε για να ικανοποιηθούν οι ανάγκες των επιχειρηματικών ομίλων».