Συνέντευξη του Δ. Κουτσούμπα στον «ΑΝΤ1»

Που βρισκόμαστε θέλω να μου πείτε -γιατί εδώ έχουμε τρελαθεί εμείς που είμαστε καθημερινά με πολιτικούς, πόσο μάλλον ο κόσμος- κύριε Γενικέ;

«Βρισκόμαστε σ’ αυτό το ανατολίτικο παζάρι -ο λαός μας το λέει αλλιώς- αλλά τέλος πάντων η ουσία αυτή είναι, ανατολίτικο παζάρι γίνεται. Δημιουργήθηκε αυτή η εμπλοκή γιατί τα συμπληρωματικά μέτρα που πήγε η κυβέρνηση στους εταίρους δεν ήταν ικανοποιητικά και μάλιστα συμπληρωματικά μέτρα στις 47 προηγούμενες σελίδες των μέτρων, που ήταν όχι μόνο αντιλαϊκά, αλλά βαριά και επώδυνα για το λαό μας. Και βεβαίως οι εταίροι δεν ήταν ικανοποιημένοι, θέλουν και κάτι παραπάνω, κυρίως στο συνταξιοδοτικό ή σε κάποια άλλα ζητήματα και παρουσιάστηκε αυτή, η προσωρινή κατά τη γνώμη μας, εμπλοκή. Θεωρούμε ότι θα υπάρξει συμφωνία τελικά, η οποία θα είναι αντιλαϊκή, επώδυνη για το λαό μας». 

Η καθυστέρηση δηλαδή γίνεται μόνο και μόνο για να περάσουν τα μέτρα τα αντιλαϊκά στον ελληνικό λαό, ως η μοναδική λύση για να μη χρεοκοπήσουμε;

«Είναι αυτό που βλέπουμε κάθε φορά όταν είναι να έρθει μια δόση. Αυτό συμβαίνει. Για να έρθει η δόση εντείνονται οι πιέσεις, οι ανταγωνισμοί. Γίνεται βέβαια στο έδαφος υπαρκτών αντιθέσεων και ανταγωνισμών, είναι μέσα η ΕΕ, η ΕΚΤ, το ΔΝΤ, έχουν και διαφορετικές στοχεύσεις το κάθε κέντρο, ο κάθε οργανισμός απ’ αυτούς, διαφορετικά συμφέροντα, δικών τους χωρών, δικών τους "ανθρώπων", να το πω έτσι εντός εισαγωγικών, που θέλουν να καλύψουν. Και βεβαίως στη βάση αυτών των ανταγωνιστικών συμφερόντων την πληρώνουν οι λαοί, την πληρώνει ο ελληνικός λαός, γιατί αυτό είναι το πρόβλημα.

Βεβαίως δεν αποκλείεται να υπάρξει και κάποια μεγαλύτερη εμπλοκή όχι όμως σε σχέση με το τι μέτρα θα περάσουν, αλλά είναι διαφορετικής τάξης ζήτημα αυτό». 

Η μοναδική που έρχεται απάντηση στο ποια θα είναι η επόμενη μέρα, ποια θα είναι η εναλλακτική λύση, η επόμενη μέρα από μια μη συμφωνία είναι η ρήξη. Και μάλιστα για σας είναι επιλογή και είναι επιλογή όχι μετά από διαπραγμάτευση, είναι επιλογή χωρίς διαπραγμάτευση. Όμως θα ήθελα να μου απαντήσετε, εάν η ελληνική κοινωνία είναι ώριμη να δεχτεί αυτή τη ρήξη, εάν είμαστε έτοιμοι να έρθουν τα μέσα παραγωγής και ο πλούτος της χώρας στα χέρια του λαού. Ωραίο ακούγεται αλλά μήπως είναι ουτοπικό;

«Κοιτάξτε να δείτε αυτό που πρέπει να συνειδητοποιηθεί είναι ότι το αν κάτι είναι ουτοπικό ή ρεαλιστικό δεν έχει να κάνει κυρίως με τους συσχετισμούς δυνάμεων ή με το επίπεδο της συνείδησης ή της αποδοχής μιας πρότασης ρεαλιστικής, έχει να κάνει καταρχήν με το αντικειμενικό ζήτημα, δηλαδή τι συμφέρει τον εργαζόμενο λαό. Τι συμφέρει τους εργάτες, τους άνεργους, τους αγρότες, τους αυτοαπασχολούμενους της πόλης, τους νέους και τις γυναίκες. Αυτή είναι η ουσία και εμείς λέμε ότι αυτό πρέπει να δούνε κυρίως, τι πραγματικά τους συμφέρει για να υπάρξει πραγματική διέξοδος και να μπει ένα τέλος στα βάσανά τους. Κι αυτό που μπορεί να γίνει είναι μόνο η ρήξη με την ΕΕ. Αλλά κοιτάξτε να δείτε όχι ρήξη όμως μόνο με το ευρώ ή αλλαγή ενός νομίσματος, να πάμε για παράδειγμα, όπως λένε ορισμένοι στη δραχμούλα και δεν αναφέρομαι στον κόσμο που εντάξει, μπορεί να μην ξέρει μια σειρά οικονομικά στοιχεία ή ζητήματα, αλλά το λέει έτσι απλά "να πάμε στη δραχμή για να μας λύσει το πρόβλημα". Αναφέρομαι στις πολιτικές ηγεσίες, στα κόμματα, στην αντιπολίτευση του ΣΥΡΙΖΑ την ονομαζόμενη αριστερή και μια σειρά άλλους που επικαλούνται αυτό. Εμείς δεν λέμε αυτό. Διότι αν δεν αλλάξεις τα κριτήρια με τα οποία αναπτύσσεται η οικονομία, η κοινωνία, ο συσχετισμός εσόδων - εξόδων, κριτήρια δηλαδή που θα καλύπτουν σύγχρονες λαϊκές, εργατικές ανάγκες και βεβαίως αν δεν έχεις έναν κεντρικό σχεδιασμό γι’ αυτά, δεν έχεις κοινωνική ιδιοκτησία για να μπορέσεις να έχεις όλα αυτά τα εργαλεία, ώστε και να μπορείς να αναπτύξεις την οικονομία σου, να έχεις επωφελείς, ισότιμες, αμοιβαίες σχέσεις με όλες τις χώρες του κόσμου και όχι απλά να αλλάξεις τον διαχειριστή, τον σύμμαχο και να πας σε ένα νόμισμα, για παράδειγμα που λέγεται ρούβλι, να προσδεθείς εκεί ή να προσδεθείς στο δολάριο αφήνοντας το ευρώ, διαλέγοντας δηλαδή ιμπεριαλιστική συμμαχία, τότε δεν λύνεις το πρόβλημα». 

Εκείνοι που δεν συμφωνούν με τις απόψεις σας λένε ότι η εφαρμογή ενός τέτοιου προγράμματος δεν υπάρχει κι όπου επιχειρήθηκε απέτυχε και αυτό είναι που φοβίζει το λαό. Λέει, το ΚΚΕ τι έχει να μου προτείνει; Αποτυχημένα μοντέλα; Μοντέλα τα οποία ξαναγύρισαν απ’ τον σοσιαλισμό στον καπιταλισμό; Επίσης φοβάται ότι θα γίνει φτωχότερος, ότι κι αυτό το σπίτι που έχει θα το χάσει. Παλιά λέγανε ότι θα τους το πάρετε εσείς…

«Είδατε λοιπόν; Δεν το χάνει με το σοσιαλισμό, ούτε με το σύστημα που εμείς προτείνουμε, τη νέα κοινωνική οργάνωση, τη νέα οικονομία που λέμε, τη σοσιαλιστική, όπου θα υπάρχει κοινωνική ιδιοκτησία και ο λαός θα μπορεί να ζει ευτυχισμένος. Το σπίτι, τους φόρους τους πληρώνει σε συνθήκες καπιταλισμού, ο οποίος όχι μόνο σαπίζει, αλλά γίνεται ταυτόχρονα όλο και πιο βάρβαρος και όλα αυτά τα χρόνια αυτό ζούμε. Διότι -κοιτάξτε να δείτε- η καπιταλιστική κρίση ήρθε ως αποτέλεσμα μιας ανάπτυξης, η οποία ήταν επίσης καπιταλιστική. Κι αυτό που μας προτείνουν ως διέξοδο δήθεν οι εταίροι και οι εδώ κυβερνώντες, αυτοί που έχουν την πραγματική εξουσία, είναι να ακολουθήσουμε το προηγούμενο μοντέλο. Να βγούμε απ’ την κρίση για να έχουμε καπιταλιστική ανάπτυξη. Αλλά η ανάκαμψη και η ανάπτυξη φέρνει -θέλουμε δε θέλουμε, μας αρέσει δεν μας αρέσει- κρίση και θα πάμε σε πιο βαθιά κρίση, γιατί αυτός είναι ο καπιταλισμός, αυτό είναι το σύστημα. Αυτό εάν δεν συνειδητοποιηθεί… Μπορεί να είναι δύσκολο αυτή τη στιγμή, να φαίνεται περίεργο, όμως όλο και περισσότεροι συμπατριώτες μας το καταλαβαίνουν αυτή τη στιγμή. Σε μια πρόσφατη δημοσκόπηση για παράδειγμα, είναι περίπου ένα 35% αν θυμάμαι καλά, το οποίο λέει έξω απ’ την ΕΕ, αποδέσμευση απ’ την ΕΕ, όχι μόνο απ' το ευρώ και αλλαγή ρότας και πορείας. Βεβαίως ένα 70% λέει μέσα στην ΕΕ. Εμείς απευθυνόμαστε πρώτα απ’ όλα σ’ αυτό το 35% που κατανοεί και προσεγγίζει, καταλαβαίνει καλύτερα, απ' την ίδια του την πείρα αν θέλετε, τη θέση του ΚΚΕ. Του λέμε να εγκαταλείψει αυτά τα κόμματα που μιλάνε για "ρήξεις-μαϊμού", για "ρήξεις-καρικατούρα", που από άλλο δρόμο τον οδηγούν στα ίδια αδιέξοδα και στα ίδια ή και μεγαλύτερα αν θέλετε προβλήματα και να επιλέξει το δρόμο πραγματικά μιας τέτοιας πολιτικής την οποία προτείνει το ΚΚΕ και να συμπαραταχθεί με το ΚΚΕ στους αγώνες, στο κίνημα. Αυτή είναι η λύση». 

Πρέπει όμως να εξηγήσετε και αυτό που σας είπα προηγουμένως, ότι εκεί που επιχειρήθηκε ο σοσιαλιστικός μετασχηματισμός, δυστυχώς κατέρρευσε και σε ορισμένες περιπτώσεις στην επιστροφή στον καπιταλισμό και μάλιστα στην πιο σκληρή του μορφή, γιατί;

«Διότι, πήγαν να λύσουν ζητήματα του σοσιαλισμού, ζητήματα ανάπτυξης, επίλυσης πραγματικών προβλημάτων, που είχαν συσσωρευτεί σ’ αυτές τις κοινωνίες, με συνταγές καπιταλισμού. Εκεί άρχισε και η μεγάλη ανατροπή, η οποία σήμανε σημαντικό, μεγάλο πισωγύρισμα για όλη την ανθρωπότητα και την πληρώνουμε και εμείς εδώ στην Ελλάδα. Αναφέρομαι στη Σοβιετική Ένωση με τις αλλαγές που έγιναν, τις ανατροπές το 1991, πριν είκοσι και τόσα χρόνια. Φανταστείτε, δεν θα ήμασταν έτσι σήμερα, δεν θα ήταν ο κόσμος ολάκερος έτσι σήμερα, εάν δεν είχαν συμβεί αυτές οι αλλαγές.

Θα μπορούσαν να λύσουν υπαρκτά προβλήματα, γιατί μια νέα κοινωνία οικοδομείται και μέσα από αντιφάσεις κι από προβλήματα συσσωρευμένα απ’ τα προηγούμενα καθεστώτα, απ' τα προηγούμενα συστήματα. Αλλά δεν μπορείς να πας να λύσεις προβλήματα του σοσιαλισμού με συνταγές καπιταλισμού, γιατί μετά γίνεσαι ένα μ’ αυτό και εδώ είμαστε και θα δούμε, χώρες, συστήματα που πήγαν έτσι να λύσουν τώρα τα ζητήματα. Σάββατο κοντή γιορτή που λένε, θα έχουν και κρίση. Οι ρυθμοί ανάπτυξης είναι για ένα διάστημα πολύ μεγάλο, μετά έρχεται η κρίση, η ανέχεια, η ανεργία διότι είναι νόμος του καπιταλισμού η κρίση».