Ντροπή…

Αναδημοσίευση από Ελληνοφρένεια 

Toυ Θ.Καλαμούκη

Τι να σκέφτεται ένας πασόκος; Έχει αντιληφθεί ότι το κόμμα του κατέστρεψε την Ελλάδα; Έβαλε φόρους σε φτωχούς ανθρώπους; Σε ανήμπορους ανθρώπους; Τόλμησε να κάνει κάτι που χρειάζεται τεράστια ξετσιπωσιά. Έκοψε συντάξεις των 400 ευρώ; Ανάγκασε νέους να φύγουν από την χώρα τους; Γέμισε τους δρόμους με κλειστά μαγαζιά; Έστειλε και στέλνει κόσμο στα συσσίτια; Έφτασε την ανεργία στο 20%; Προκάλεσε, πόνο, οργή, αγανάκτηση, κατάθλιψη;
Όλα αυτά και όλα τα υπόλοιπα, που είναι συνεχώς στο μυαλό όλων μας, απασχολούν καθόλου, το μυαλό του πασόκου, που χτες πήγε να ψηφίσει για νέο πρόεδρο; Και αν ναι, πως τότε πήγε να ψηφίσει; Δεν προβληματίζεται για το κόμμα που στήριξε, για την συμμετοχή του; Σε καθαρά προσωπικό επίπεδο, δεν νιώθει συνυπεύθυνος; Συνένοχος; Δεν νιώθει ότι με την ψήφο του, ίσως επιδοκιμάζει την καταστροφή συνανθρώπων του;

Γιατί από τις χτεσινές εικόνες βλέπαμε πρόσωπα χαμογελαστά και αποφασισμένα. Δεν νιώθουν συνένοχοι; Δεν ντρέπονται; Και τα ρωτάω αυτά, επειδή ντρέπομαι εγώ, που ποτέ δεν ψήφισα ΠΑΣΟΚ και πάντα διαφωνούσα και καταδίκαζα την αισχρή πολιτική του.
Συνειδητοποίησα κοιτάζοντας τις χτεσινές εικόνες, ότι αυτό πάντα έκανε το ΠΑΣΟΚ και οι άνθρωποί του. Αυτό πάντα, μας έκανε. Να ντρεπόμαστε εμείς, γι αυτό και γι αυτούς.
Να ντρεπόμαστε για την αισθητική τους, όταν από την δεκαετία του 80, ακόμα λάνσαραν το πρότυπο του αδίστακτου ελληναρά, με την λογική της ευκολίας και της αρπαχτής, σε όλα.
Να ντρεπόμαστε που ως εξουσία, εξαγόρασε συνειδήσεις, διορίζοντας εκατοντάδες χιλιάδες, έλληνες, αποστεώνοντας ότι δημιουργικό είχαν, (αν είχαν).
Να ντρεπόμαστε που ως εξουσιαζόμενοι, είχαν συνειδήσεις που εξαγοράζονταν τόσο εύκολα.
Να ντρεπόμαστε που πάντα συσπείρωνε γύρω του τα λαμόγια.
Να ντρεπόμαστε, που γαλούχησε και εκπαίδευσε χιλιάδες νέους στην τεμπελιά και την αρπακόλλα.
Να ντρεπόμαστε για τον λαϊκισμό των ηγετών τους, την κλεψιά των στελεχών τους, την εγκληματική προσήλωση στην μίζα και την διαφθορά.
Να ντρεπόμαστε για την αγραμματοσύνη τους και  την πονηριά τους.
Να ντρεπόμαστε για το εμπόριο που έκαναν σε αξίες και ιδέες, που κάποτε κάτι σήμαιναν και γι αυτούς τους ίδιους.
Αυτό μας έκανε πάντα να νιώθουμε το ΠΑΣΟΚ, σαν ηγεσία, σαν φανατικοί οπαδοί σαν συμπεριφορά, σαν πολιτική αισθητική και σαν σύνολο. Μας έκανε να ντρεπόμαστε. Εμείς γι αυτούς και για όλα αυτά.
Για την κατάντια της χώρας και του λαού της (ενός κομματιού).
Εσχάτως μας κάνει και πληρώνουμε αδίκως και πολλαπλώς γι αυτούς και για όλα αυτά.
Βλέποντας τα χτεσινά, ξαναντράπηκα.
Ευτυχώς τώρα, και μετά τα όσα έγιναν και γίνονται στην Ελλάδα, νιώθω πιο αισιόδοξος. Ίσως είναι από ανάγκη. Νιώθω πάντως και πιο επαρκής για να τα αντιμετωπίσω. Και νιώθω και πιο σίγουρος για το τι ακριβώς, είναι  ο Πασόκος. Και πιο κατασταλαγμένος.
Πασόκος, είναι, αυτός που δεν ντρέπεται για τον εαυτό του.