Να μη βρίσκουν τόπο να κρυφτούν

Περήφανος εκ μέρους των πέντε υπουργών και υφυπουργών Εργασίας και Υγείας δήλωσε χτες ο Λοβέρδος. Δεν είναι μόνο αυτός περήφανος. Συνολικά, η αστική τάξη, την οποία με υπερβάλλοντα ζήλο υπηρετεί, νιώθει περηφάνια για τέτοιους υπουργούς. Δεν είναι λίγο να τσακίζεις μισθούς, μεροκάματα, επιδόματα ανεργίας, να στέλνεις στο θάνατο αρρώστους και συνταξιούχους. Είναι, πράγματι, περήφανοι γιατί φέρνουν σε πέρας μια δύσκολη αποστολή. Μια αποστολή που έχει καταγραφεί ήδη σαν μαύρη σελίδα στην ιστορία της ταξικής αναμέτρησης.

***

Μόλις προχτές δήλωναν ότι η μείωση μισθών δε θα επηρεάσει το επίδομα ανεργίας, και χτες υπέγραψαν την απόφαση που κατεβάζει το επίδομα ανεργίας στα 360 ευρώ, ίσα δηλαδή με σύνταξη του ΟΓΑ. Ο αρμόδιος υπουργός έχει ήδη δηλώσει κυνικά πως τον Σεπτέμβρη ο ίδιος δε θα είναι υπουργός για να εισπράξει τη λαϊκή οργή. Δεν αμφιβάλλουμε. Μόλις τελειώσει η εργολαβία, μην τον είδατε τον Παντελή. Κι αυτόν κι άλλους. Το θέμα είναι να πληρώσει έγκαιρα το λογαριασμό η τάξη που εκπροσωπούν ο Κουτρουμάνης κι ο Λοβέρδος.

***

Την ώρα που στα ντόπια αστικά μέσα ενημέρωσης συνεχίζεται το πανηγύρι για τη «σωτηρία της χώρας», στο διεθνή οικονομικό Τύπο πυκνώνουν οι αναλύσεις που βεβαιώνουν πως είναι θέμα χρόνου η παύση πληρωμών και η συνακόλουθη έξοδος από το ευρώ. Το καινούργιο είναι το εξής: Ο,τι χτες εμφανιζόταν σαν απειλή για το ευρωσύστημα, τώρα παρουσιάζεται σαν αναμενόμενο και ευκταίο.

Και οι θυσίες; Ολα όσα ήδη έχουν χάσει οι εργαζόμενοι για «να σωθεί η χώρα»; Αυτές μένουν «κάβα». Δηλαδή, επιβλήθηκαν για να εξασφαλιστεί στο κεφάλαιο η δυνατότητα κερδοφόρας ανάκαμψης. Στο μεταξύ, αρκετοί απ' όσους παρουσίασαν το μνημόνιο σαν μονόδρομο την κάνουν μ' ελαφρά πηδηματάκια. Δείγμα όχι μόνο των διαφορετικών συμφερόντων μεταξύ τμημάτων του κεφαλαίου, αλλά και γνώσης για το γεγονός πως δεν πρόκειται για καμιά σωτηρία της χώρας, αντίθετα καταγράφεται ήδη σαν σελίδα μαζικής καταστροφής παραγωγικών δυνάμεων, πριν απ' όλα εργαζομένων.

***

Επιδημία: Στην Ισπανία διαδηλώνουν. Στην Πορτογαλία το ίδιο. Στη Γαλλία επίσης, καθώς και στο Βέλγιο. Μόνο στη Δανία έχει καταργηθεί η πάλη των τάξεων κατά δήλωση της εκεί πρωθυπουργού. Δεν ξέρουμε τι ακριβώς συμβαίνει, θυμόμαστε μόνο πως οι Δανοί εξαναγκάστηκαν να ψηφίζουν ξανά και ξανά μέχρι που οι κάλπες να βγάλουν «ναι» στη συνθήκη του Μάαστριχτ. Η αστική δημοκρατία δεν περνά και τις καλύτερες μέρες της. Αυτό δεν εμποδίζει όμως τους εκπροσώπους της να μιλούν εξ ονόματος του λαού. Μέχρι που ο λαός να τους στείλει στα αζήτητα της Ιστορίας.

***

Παντοτινό όνειρο των καπιταλιστών αυτό που ονομάζουν «τέλος της πάλης των τάξεων». Δηλαδή, το τσάκισμα των εργατών τόσο που να μην κουνιέται φύλλο. Αυτό το τέλος το έχουν διακηρύξει μύριοι όσοι. Σειρά ήταν και της Δανέζας πρωθυπουργού. Μόνο που, όπως ευγενικά την καρφώνει η δημοσιογράφος, αυτό που συμβαίνει είναι απλά «ένα μικρό κεϊνσιανό νησί», δηλαδή καπιταλισμός που αφήνει να πέσουν απ' το τραπέζι μερικά ψίχουλα παραπάνω.

Οσο για την πάλη των τάξεων; Αυτή συνεχίζεται αδιάλειπτα και στη Δανία. Με εξαιρετικά αρνητικό για τους εργαζόμενους το γεγονός ότι ακόμα κυριαρχούν οι σοσιαλδημοκρατικές θέσεις στο εργατικό κίνημα.

***

Ισχύει κι εκεί ό,τι κι εδώ. Μετά την απομάκρυνση από την κάλπη ουδέν λάθος αναγνωρίζεται. Εκτός κι αν γίνει πλατιά συνείδηση ότι οι εκλογές είναι μεν μια στιγμή στην πολιτική πάλη, αλλά τίποτα δεν τελειώνει με το κλείσιμο της κάλπης. Η κυβέρνηση ελπίζει πως μεταθέτοντας την είσπραξη των χαρατσιών στο καλοκαίρι θα έχει το χρόνο να πάει σε εκλογές με λιγότερη λαϊκή κατακραυγή. Πρέπει να διαψευστεί στην πράξη.

Η εξόρμηση των ταξικών συνδικάτων, η δράση των λαϊκών επιτροπών πρέπει να ενταθούν. Στην προσπάθεια της αστικής τάξης να πάει ο λαός στις κάλπες για να διαλέξει δήμιο, να αντιπαραθέσουμε μια αγωνιστική πορεία που θα έχει άμεσο και επόμενο στόχο. Να μεγαλώσει το ρήγμα στο αστικό πολιτικό σύστημα. Να κάνει ένα αποφασιστικό βήμα μπροστά η λαϊκή συμμαχία για την ανατροπή. Προϋπόθεση παραμένει η ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση του ΚΚΕ.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ