Τα περιστατικά στα νοσοκομεία μαρτυρούν πως η εξαθλίωση «κατατρώει» τη ζωή και την υγεία των λαϊκών οικογενειών
Οι συνθήκες που ζει σήμερα η οικογένεια αποτυπώνονται στην υγεία των παιδιών της: Η ανεργία, οι μισθοί πείνας, η ελαστική εργασία ή οι πολλές ώρες δουλειάς, οι ανύπαρκτες δομές για τη φύλαξη και τη δημιουργική απασχόληση των παιδιών, τα χίλια βάσανα που έχουν οι γονείς, τα προβλήματα υγείας των παππούδων που αναγκαστικά μένουν στο σπίτι και μάλιστα πολλές φορές χωρίς την κατάλληλη θεραπεία και φροντίδα. Ολα αυτά, όπως περιγράφουν εργαζόμενοι στα νοσοκομεία, φαίνονται στα περιστατικά των ασθενών, σημαδεύουν το σώμα και την ψυχή των παιδιών.
Σήμερα η οικογένεια χρειάζεται περισσότερη στήριξη από ποτέ. Ιδιαίτερα στις υπηρεσίες Υγείας και Πρόνοιας. Κι όμως η κυβερνητική πολιτική τη σπρώχνει στην εξαθλίωση, αφού μόνο όποιος «έχει» μπορεί να αγοράσει υπηρεσίες Υγείας.
Για παράδειγμα στο νοσοκομείο Παίδων «Η Αγία Σοφία» νοσηλευτές και γιατροί αναφέρουν: «Ερχονται παιδιά αφυδατωμένα μετά από 9 μέρες πυρετό και οι γονείς τους δεν έχουν πάει σε παιδίατρο, γιατί δεν είχαν να τον πληρώσουν. Χάνουν πολλά υγρά και η κατάσταση είναι επικίνδυνη για την ίδια του τη ζωή. Παλιότερα έρχονταν οι γονείς και ήδη το είχαν πάει σε έναν παιδίατρο πρωτύτερα, είχαν δώσει μια αντιβίωση, μια αγωγή στο παιδί. Τώρα έρχονται έτσι, χωρίς να έχουν επιδιώξει αυτές τις 9 μέρες, πέρα από το αντιπυρετικό, να κάνουν κάτι άλλο. Ολες οι δυσκολίες που περνάνε οι οικογένειες έχουν άμεση αντανάκλαση και στην υγεία των παιδιών τους, αυτό φαίνεται καθημερινά».
Κάτι άλλο που παρατηρείται είναι, ότι τελευταία πληθαίνουν τα παιδιά που φτάνουν στο νοσοκομείο επειδή έχουν πάρει κάτι επικίνδυνο, χωρίς να τα αντιληφθούν οι γονείς τους (π.χ. έχουν καπνίσει κρυφά, έχουν καταπιεί απορρυπαντικά κ.ά.): «Αυτό κάτι δείχνει για τη ζωή της οικογένειας. Σημαίνει ίσως ότι οι γονείς λείπουν πολλές ώρες από το σπίτι, ότι αναγκαστικά τα παιδιά ή μένουν μόνα τους ή με τους παππούδες που μπορεί να έχουν άνοια ή άλλα προβλήματα υγείας ή να είναι υπερήλικες. Σημαίνει ίσως ότι οι γονείς είναι πολύ φορτισμένοι με τα δικά τους προβλήματα και δε δίνουν τόση σημασία στα παιδιά. Σίγουρα είναι συνέπεια και της ανεπάρκειας των υποδομών σε παιδικούς σταθμούς και άλλες δραστηριότητες για τα παιδιά».
«Εμείς διαπιστώνουμε εμπειρικά ένα περιβάλλον που επιβαρύνει διαρκώς την υγεία και τη δική μας και των παιδιών», σημειώνουν. «Παρατηρείται αυξημένη νοσηρότητα και μάλιστα περισσότερα ογκολογικά περιστατικά, σοβαρές ασθένειες ή νοσήματα που η επιστήμη δεν έχει ακόμη διαγνώσει. Γίνονται έρευνες πάνω σε αυτά τα άγνωστα νοσήματα; Γίνονται μελέτες για τα ποσοστά αύξησης και τις αιτίες; Πρέπει να δεις σαν κράτος πού οφείλεται και σχεδιασμένα να παρέμβεις».
«Βρε παιδιά, δεν έχω να πληρώσω!»
Με καθημερινές τραγωδίες έρχονται αντιμέτωποι οι εργαζόμενοι των νοσοκομείων νιώθοντας ανήμποροι να βοηθήσουν. Ανασφάλιστοι, άνεργοι, φτωχοί γονείς παρακαλούν πλέον τους γιατρούς να μην κάνει το παιδί τους εισαγωγή στο νοσοκομείο, παρά τη βαρύτητα της κατάστασης, ή να μην κάνουν πολλές εξετάσεις στο παιδί γιατί δεν έχουν να πληρώσουν, ή το τάδε φάρμακο που δεν μπορεί να καλύψει το νοσοκομείο, δεν μπορούν να το αγοράσουν.
«Ακόμα και το γάλα δεν έχουν πολλοί να δώσουν στο παιδί τους. Βέβαια σε αυτή τη φάση το γάλα ακόμα δίνεται από το νοσοκομείο», λένε οι εργαζόμενοι συντετριμμένοι. «Κι εμείς προσπαθούμε όσες μέρες μένει το παιδί στο νοσοκομείο - παρά τις άσχημες συνθήκες και το φόρτο εργασίας - να του προσφέρουμε ό,τι χρειάζεται, αλλά όταν πάει στο σπίτι τι γίνεται, αν για παράδειγμα είναι όλη η οικογένεια άνεργοι; Δεν μπορείς να μένεις ασυγκίνητος σε αυτά. Η υγεία μας καθημερινά φθείρεται γιατί πραγματικά και οι νέοι άνθρωποι - πόσο μάλλον οι παλιότεροι - νιώθουμε μια έντονη φθορά. Από την εντατικοποίηση, από τα μέσα που δεν έχουμε, από την ανησυχία μας να βρούμε υλικά, από την αγωνία μας να στηρίξουμε τους γονείς και τα παιδιά. Φθείρεσαι και σκέφτεσαι: Από δω και πέρα τι θα γίνει;».
Η κυβέρνηση και οι διοικήσεις των νοσοκομείων επιβάλλουν στους εργαζόμενους να στέλνουν τους ανασφάλιστους ασθενείς στο λογιστήριο. «Εμείς οι υγειονομικοί δεν πρέπει να κοιτάμε τους γονείς των άρρωστων παιδιών στην τσέπη, αλλά μας αναγκάζουν κάποιες φορές να λειτουργήσουμε έτσι. Εκεί χάνεται και η εμπιστοσύνη των γονιών απέναντι στους υγειονομικούς. Ανησυχούν και για τη φροντίδα του παιδιού τους, λένε "βρε παιδιά δεν έχω να πληρώσω". Και αρκετοί είμαι σίγουρη πως δεν φτάνουν καν στο νοσοκομείο γι' αυτό το λόγο», λέει μια νοσηλεύτρια.
Ριζοσπάστης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου