Αυτή τη γλώσσα μιλάει ο Χέλμουτ Σμιτ.

Μέσα από δυο δημοσιεύματα του Ριζοσπάστη , ας γνωρίσουμε τον  Χέλμουτ Σμιτ, τον άνθρωπο με τον οποίο συμφωνεί ο "αριστεράρχης" Τσίπρας. 

Κυριακή 20 Φλεβάρη 2011

Θέλουν να σώσουν τις τράπεζες...

«Οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις δεν αντιλήφθηκαν ότι από μόνο του ένα κοινό νόμισμα μόνο κατά τύχη μπορεί να φέρει ευημερία (...) Εκείνο που δεν λέγεται είναι ότι πίσω από τη διάσωση της Ελλάδας βρίσκονται τα συμφέροντα γερμανικών, βρετανικών και γαλλικών τραπεζών (...) Οι Ελληνες δεν είναι σε θέση να εξυπηρετήσουν τα ομόλογά τους. Και ποιος υποφέρει από αυτό; Οι ξένες τράπεζες, οι οποίες τους δάνεισαν χρήματα». Τα παραπάνω τονίζει κυνικά ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, σε συνέντευξή του σε γερμανική εφημερίδα.

Τι λέει ο Χ. Σμιτ; Οτι εκείνο το οποίο ενδιαφέρει την πλουτοκρατία είναι πώς θα μετρήσουν οι τράπεζες και οι άλλοι κεφαλαιοκράτες τις μικρότερες απώλειες από την όποια εξέλιξη, το όποιο πρόγραμμα «διάσωσης» ή την όποια μορφή ελεγχόμενης χρεοκοπίας. Οτι οι αστικές κυβερνήσεις εντείνουν την επίθεσή τους στα λαϊκά στρώματα, με μόνο γνώμονα την υπεράσπιση των συμφερόντων της πλουτοκρατίας, το τσάκισμα των εργατικών δικαιωμάτων για την αύξηση της ανταγωνιστικότητας του κεφαλαίου. ΄Οποια κι αν είναι η εξέλιξη που θα προωθηθεί από την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ και την ιμπεριαλιστική ευρωένωση, δεν θα είναι προς όφελος του λαού, αλλά προς όφελος του κεφαλαίου. Στον καπιταλισμό, ο λαός είναι εκείνος που καλείται να πληρώσει «το μάρμαρο» τόσο της κερδοφορίας του κεφαλαίου, όσο και της αντιμετώπισης της οικονομικής κρίσης και της χρεοκοπίας. Αλλωστε, η χρεοκοπία του λαού προωθείται καθημερινά μέσα από τα σκληρά αντιλαϊκά μέτρα που υλοποιούνται και τα ακόμα σκληρότερα μέτρα που βρίσκονται στα σκαριά.

Παρασκευή 7 Οχτώβρη 2011 (ένα χρόνο πριν)

Παρέμβαση έκανε και ο πρώην καγκελάριος της Γερμανίας, Χέλμουτ Σμιτ, ο οποίος μέσω της εφημερίδας «Die Zeit» δηλώνει ότι μια πτώχευση δεν σημαίνει και καταστροφή, καθώς «θα ήταν ένα ατύχημα για τους Ελληνες, αλλά και για τους άλλους Ευρωπαίους, δεν συνιστά όμως υπαρξιακό κίνδυνο». Ο ίδιος εκτιμά ως σοβαρότερες τις πολιτικές συνέπειες μιας πτώχευσης, σημειώνοντας ότι «θα δοθεί η εντύπωση πως οι Ευρωπαίοι δεν είναι αλληλέγγυοι και θα συρρικνωθεί η εμπιστοσύνη προς την κοινότητα των 27. Το πολιτικό τίμημα μιας πτώχευσης είναι πολύ υψηλό, γι' αυτό πρέπει τα κράτη - μέλη της ΕΕ να βοηθήσουν την Ελλάδα».