Η Χρυσή Αυγή στα σχολεία

To κείμενο που θα διαβάσετε το βρήκα εδώ. Μου άρεσε γιατί ένας έφηβος 16 χρονών με απλή γλώσσα περιγράφει το φασισμό που ζει καθημερινά στον περίγυρο του, στο σχολείο του, στην τάξη του.  Φυσικά δεν διόρθωσα κανενα λάθος στο κείμενο του παιδιού.

Γράφει λοιπόν ο μαθητής...

Με αφορμή τα επεισόδια στο ''Χυτήριο'' από μέλη της Χρυσής Αυγής, θα ήθελα κι εγώ με τη σειρά μου να παραθέσω κάποια περιστατικά που δεν έχουν σταματημό και θα συνεχίσουν να μην έχουν.
Είμαι 16 χρονών. Πηγαίνα σ'ένα Γυμνάσιο σε περιοχή της Δυτικής Θεσσαλονίκης. Κάθε μέρα, έξω από το σχολικό συγκρότημα ήταν μαζεμένοι μέλη της ΚΝΕ, μοιράζοντας φυλλάδια και προσπαθώντας να πείσουν τους συμμαθητές μου να κατέβουν στις πορείες που γίνονταν στο Άγαλμα Βενιζέλου. Ένα πολύ μικρό ποσοστό τους ακολουθούσε. Κάποια 17χρονα, νταβρατισμένα και κουρεμένα σαν τους skinheads, τους πλησίαζαν και τους διέταζαν να φύγουν από τον χώρο του σχολείου. Εκείνοι, ψύχραιμοι, απαντούσαν ότι στέκονταν έξω από το χώρο του σχολείου και όχι μέσα, στον προαύλιο χώρο. Εκείνη τη στιγμή, το κουδούνι του σχολείου εμπόδισε τα 18χρονα να συνεχίσουν, αλλά το φαινόμενο συνεχίστηκε.

Ύστερα από λίγες ημέρες, ένα γκρούπ μαθητών, στην ηλικιά μου, τους χλέυαζαν. ''Έξω από το σχολείο μας, παλιοκομμούνια'', ''Κομμούνια, κομμούνια θα γίνετε σαπούνια'', ''Αίμα τιμη, Χρυσή Αυγή'', ''Θάνατος στους κόκκινους του Στάλιν''. Να βλέπεις 15χρονα να τάσσονται υπέρ του θανάτου και όχι της αξίας της ανθρώπινης ζωης. 

***

Στην τάξη, την ώρα των Κειμένων, όταν τελειώναμε ένα κείμενο, κάναμε συζητήσεις που βασίζονταν στο θέμα του. Ήταν ένα απόσπασμα από την ''Αργώ'' του Γιώργου Θεοτοκά. Αναφερόταν σε μια διαδήλωση με ανθρώπους που εξέφραζαν τα ιδεώδη τους και σε άλλους που δεν άντεχαν την δικτατορία που επέβαλαν κάποιοι. Η καθηγήτρια μάς είπε την απόψή της για τις διαδηλώσεις που γίνονταν με σκοπό την ανατροπή ενός χουντικού καθεστώτος. Όταν τελείωσε τον λόγο της, ένας συμμαθητής μου πετάχτηκε και ρώτησε: 

''Γιατί κυρία να μην επιστρέφαμε σε εκείνες τις ωραίες εποχές;''

Η καθηγήτρια προσπαθούσε να του εξηγήσει την σημασία των διαδηλώσεων αυτών, αλλά ο μαθητής δεν άλλαζε γνώμη και έλεγε μπροστά στα μάτια της καθηγήτριας για την Χρυσή Αυγή. Διακήρυττε ότι οι αριστεροί έπρεπε να ψοφήσουν(εννοώντας την καθηγήτρια, η οποία δεν ακολουθούσε κάποιο κόμμα ή οργάνωση)και διαδηλώσεις έπρεπε να γίνονται μόνο με σκοπό τον διωγμό των λαθρομεταναστών. Από το θέμα της ειρηνικής διαδήλωσης μεταφερθήκαμε στον αγώνα της Χρυσής Αυγής για τους λαθρομετανάστες. Έλεγε ότι κατέστρεφαν την χώρα, ότι ήταν υπεύθυνοι για τις διαρρήξεις και τις ληστείες που διαπράττονται, ότι σε όλα τα τζαμί στην Θράκη θα έπρεπε να τοποθετηθούν δυναμίτες να ανατιναχθούν και ότι όλοι οι ξένοι να φύγουν από τη χώρα μας. 

''Αν πήγαινες στη Γερμανία΄η σε οποιαδήποτε άλλη χώρα θα ήθελες να έχουν τέτοια συμπεριφορά απέναντί σου;'', τόλμησε να ρωτήσει ένα παιδί από την τάξη μου

''Άντε γαμήσου, παλιόλούγκρα, παλιόγκέι, που έχεις στόμα και μιλάς. Έκανε η μύγα κώλο και έχεσε τον κόσμο όλο", του απάντησε.

Η καθηγήτρια δεν παρενέβη. Δεν τη σήκωνε το κλίμα. Με δύο ερωτήσεις και ένα παραλήρημα που μόνο ο Χίτλερ και ο Γκέμπελς θα μπορούσαν να είχαν βγάλει, το μάθημα καταστράφηκε. Η απουσιολόγος προσπάθησε να ανατρέψει το κλίμα, αναφέροντας ότι οι Πακιστανοί δεν πρέπει να βλάπτουν απαραίτητα την χώρα μας. Η ίδια η κοπέλα αγόραζε κάποιες φορές μπιχλιμπίδια και άλλα αντικείμενα από αυτούς. Ένας άλλος συμμαθητής μου πετάχτηκε και της ούρλιαζε.

''Να πας να κάνεις παρέα με αυτούς, παλιομαλάκω'', της πέταξε και η κοπέλα δεν είπε τίποτα. 

Για άλλη μια φορά το κουδούνι έσωσε την κατάσταση.

***

Μια καλοκαιρινή μέρα, αποφάσισα να κατέβω στο Κέντρο με μια παρέα. Φορούσα τα ακουστικά μου και άκουγα μουσική. Είχα μερικά τούρκικα τραγούδια στο κινητό μου. Μου άρεσε η μουσική τους και φρόντισα να τα έχω στο κινητό μου. Καθώς άκουγα, το ακουστικό αποσυνδέεται από το κινητό και ακούγεται για λίγο η μουσική που άκουγα. Ένας φίλος μου με διατάζει να το κλείσω αμέσως. Του αρνήθηκα. Με ξαναδιέταξε και του ξαναείπα όχι. Του ξεκαθάρισα πως αυτή είναι η μουσική που μου αρέσει και θα την ακούω όσο θέλω και επίτηδες δυνάμωσα την ένταση. Εκείνος μου άρπαξε το κινητό και μου διέγραψε όλα τα τραγούδια που είχα, ανεξαρτήτως γλώσσας και μου είπε ότι επειδή είμαι στην Ελλάδα, έπρεπε να ακούω μόνο ελληνικά. Έκτοτε, δεν ξαναβγήκα μαζί τους.

  

***

Ένα βράδυ, έρχονται κάτι συμμαθητές στο σπίτι μου για να δούμε όλοι μαζί μια ταινία. Καθώς μπαίνουν στο δωμάτιο μου, αντικρίζουν μια σημαία της Κύπρου. Την είχα στο δωμάτιο μου επειδή μου ήμουν υπέρ των αγώνων των Ελληνοκυπρίων για τα κατεχόμενα και λάτρευα τον Κυπριακό πολιτισμό, αλλά και την Κυπριακή διάλεκτο. Βγάζει από τη θέση της τη σημαία και με ρωτάει: ''Γιατί έχεις την Κυπριακή σημαία και όχι την Ελληνική;''. Του εξηγώ τον λόγο που την είχα στο δωμάτιό μου. Μου λέει ότι σαν Έλληνας, είμαι υποχρεωμένος να έχω στο δωμάτιο μου την Ελληνική σημαία και όχι την Κυπριακή. ''Είναι ο προσωπικός μου χώρος και τον διαμορφώνω όπως θέλω εγώ. Αν θέλω την Κυπριακή σημαία στο δωμάτιό μου, θα την έχω'', του φωνάζω. Εκείνος, ήρεμος, κρατάει τη σημαία μου, βγαίνει στο μπαλκόνι μου και την πετάει κάτω, στο πεζοδρόμιο. ''Αυτή είναι η τιμωρία που σου άξιζε''. Κατέβηκα κάτω, την πήρα και μετά την έκρυψα σ'ένα συρτάρι. 

 Ποια τιμωρία μου; Ποια; Δεν έβλαψα καμία αρχή. Δεν σκότωσα κανέναν. Δεν πείραξα κανέναν. Είχα την Κυπριακή σημαία στον δικό μου χώρο και ένας άσχετος την πέταξε από το μπαλκόνι μου. Ήξερε όμως ότι οι δικοί μας, οι Ελληνάρες οι φασίστες με το πραξικόπημά τους, επέτρεψαν στους Τούρκους να εισβάλλουν στο νησί, να αιχμαλωτίσουν και να θανατώσουν πλήθος Ελληνικών ψυχών και να αλλάξουν τη ζωή χιλιάδων για 38 ολόκληρα χρόνια;

***

Στα Θρησκευτικά, μιλούσαμε για ιδιώματα, τα οποία δεν έχουν αλφάβητο. Μας ρωτάει ο καθηγητής αν ξέρουμε κανένα τέτοιο ιδίωμα. Σηκώνω το χέρι μου και μου δίνει το λόγο.

''Στη Φλώρινα, που είναι και το χωριό μου, έχουμε ένα σλαβικό ιδίωμα, το οποίο ομιλείται αλλά δεν γράφεται. Υπάρχουν κάποιες ομοιότητες με την λεγόμενη Σλαβομακεδονική γλώσσα'', του εξηγώ.

''Άντε πήγαινε στη γαμημένη Φλώρινα σου. Δεν υπάρχει κανένα σλαβικό ιδίωμα εκεί'', πετάχτηκε ο συμμαθητής μου που έκανε τον καβγά με τις διαδηλώσεις.

''Ξέρεις εσύ για την πατρίδα μου και δεν ξέρω εγώ;", τον ρώτησα ψύχραιμα.

''Τι ξέρεις, ρε μαλάκα; Μία φορά το χρόνο πας εκεί, γαμώ την Φλώρινα μου γαμώ''.

Σταμάτησα να συζητάω μαζί του. Ο καθηγητής των Θρησκευτικών δεν μας σταμάτησε. Αντιθέτως, πήρε και το μέρος του. 

''Παιδί μου, δεν υπάρχει κάτι τέτοιο στην Ελλάδα. Κανένα σλάβικο ιδίωμα. Έχει δίκιο ο συμμαθητής σου. 

Εγώ αναφερόμουν στους Πομάκους της Θράκης".

''Και που έβρισε την πατρίδα μου, πάλι δίκιο έχει;'', του πέταξα με οργή. 

''Απλώς παραφέρθηκε'', μου απάντησε και το κάλυψε. 

***

Στην Ιστορία, στο μάθημα για τον Ποντιακό Ελληνισμό, η καθηγήτρια αναφέρει για τους Έλληνες που αναγκάστηκαν να μεταναστεύσουν στη Ρωσία, επειδή δεν είχαν άλλοι επιλογή. Αυτοί είναι οι λεγόμενοι Ρωσοπόντιοι. Είπε να σηκώσουν τα χέρια όσοι είναι από οικογένεια Ελλήνων που μετανάστευσαν στην τότε Σοβιετική Ένωση. Τρία άτομα σήκωσαν το χέρι. Ο διπλανός μου, όμως, πετάει μια βόμβα, η οποία δεν ακούστηκε στην τάξη, αλλά ακούστηκε σε εμένα. 

''Γαμώ τους Ρωσοπόντιους μου, γαμώ. Καλά ήσασταν στη Γεωργία σας'', μουρμούρισε.

''Οι πρόγονοι μου προέρχονται από τη Γεωργία'', του λέω.

''Γιατί; Πόντιος είσαι;'', με ρωτάει ειρωνικά.

''Από την πλευρά της μάνας μου''.

''Α, συγγνώμη τότε''.

Με μια συγγνώμη δηλαδή νομίζει ότι ξεμπέρδεψε; Προτίμησα να το κρατήσω κρυφό από εκείνους  που σήκωσαν το χέρι τους. Έκανα το καλό, έκανα το κακό, πραγματικά δεν ξέρω. Έτσι ένιωσα και έτσι έπραξα τότε.

***

 Τη νύχτα των εκλογών (θα σας γελάσω ποια από τις δύο), η Νατάσσα Μποφίλιου ανεβάζει εκείνα περιβόητα σχόλια της στο Twitter για την είσοδο της Χρυσής Αυγής στη Βουλή. Παίρνω έναν συμμαθητή μου και του τα διαβάζω. ''Α. την πουτάνα, την καριόλα'', μου είπε. Το ίδιο και για την Κανέλλη μετά την επίθεση του Κασιδιάρη. Έκτοτε, δεν αναφέρθηκα ξανά σε αυτά τα θέματα.

***

Δημοκρατία λέγεται αυτό; Ελευθερία του λόγου και της έκφρασης λέγεται αυτό; Σε χώρα που το πολίτευμά της είναι Δημοκρατία δε ζω; Λάθος. Αυτά που σκέφτομαι θα ταίριαζαν σε μια ουτοπική χώρα, γιατί μόνο στην Ελλάδα δεν παρατηρώ τα παραπάνω. Ένα φασιστικό κόμμα, που χαιρετάει με τον χαιρετισμό του Χίτλερ, επιβάλλει σε όλους τις παραστάσεις που θα δουν, τις συναυλίες που θα παρακολουθήσουν, τις διαδηλώσεις που θα κατεβούν, τη μουσική που θα ακούει. Είναι η χώρα που γέννησε τη Δημοκρατία; Εμένα έτσι με έμαθαν, αλλά μπροστά μου δεν βλέπω τίποτα απ' όλα αυτά. 

Τους λαθρομετανάστες Έλληνες τους έφεραν. Θυμάστε; Πού να θυμάστε; Μόνο ό,τι σας συμφέρει θυμάστε. Τους πυρπολισμούς χωριών και πόλεων επί Γ' Ράιχ τους θυμόσαστε; Μάλλον όχι, γιατί φέρεστε σαν ναζιστές. Ένας εσάς ακούει ένα συγκρότημα που λέγεται ''Corpus Christi''. Ένας χαρακτηριστικός στίχος είναι αυτός: All hall master Satan.Δηλαδή, ακούτε τραγούδια με αντιχριστιανικό περιεχόμενο και σας πείραξε μια παράσταση που αναφέρεται σε μια πόλη ''Corpus Christi''; Τουλάχιστον, έτσι άκουσα, Το θέμα είναι ότι από την στιγμή που το Σύνταγμα κατοχυρώνει την ελευθερία έκφρασης κανείς δεν έχει το δικαίωμα να  στερήσει σε εμένα και σε όλους αυτού του είδους την ελευθερία.

***

  

Κάθε πρωί, φοβόμουν για να πάω στο σχολείο, φοβόμουν να μην πλακώσουν Χρυσαυγίτες και με σπάσουν στο ξύλο. Όχι όμως πια. Μια Γυναίκα, με το Γ κεφαλαίο και διαθέτει κάτι που κάποια άτομα αρσενικού γένους δεν έχουν, μου έμαθε ότι ο χειρότερος φόβος είναι ο φασισμός και ότι δεν πρέπει να φοβόμαστε και να είμαστε ο εαυτός μας. (Σ'ευχαριστώ, Νατάσσα)

Έτσι, δεν φοβάμαι πια τίποτε και κανέναν. Θα λέω την γνώμη μου κι ας το πληρώσω ακριβά. Δεν μ' ενδιαφέρει. Τουλάχιστον θα γνωρίζω πως θα έχω κάποια άτομα με το μέρος μου.