Περί φόβου

1. Στη ζωή μας το μόνο αληθινό που υπάρχει και διαχέεται παντού είναι ο φόβος. Τα κατάφεραν! Οι ανυπόφορες συνθήκες δεν είναι πλέον αποσπασματικές και μόνες τους, έχουν ενωθεί και σχηματίσει μέσα και έξω από τον πολίτη το φόβο. Αυτός ο κακοήθης όγκος παρουσιάζεται από το κράτος σαν φυσική κατάσταση.

2. Ο φόβος είναι η αρχή της προσωπικής διάλυσης και συνδέεται άμεσα με την αποσύνθεση που ζούμε. Ο φόβος μπροστά στη βία και στον εξευτελισμό που ακολουθεί δημιουργεί εκείνες τις συναισθηματικές αποχρώσεις που δεν επιτρέπουν σε κανέναν να ζήσει με την ευπρέπεια που του αξίζει.

3. Παρατηρώντας τις λεπτομέρειες που απαρτίζουν την καθημερινή μας ζωή διαπιστώνει κανείς πως η πρώτη μας ύλη μέσω της οποίας ερχόμαστε σε επαφή με τον κόσμο είναι ο φόβος. Εξαιτίας του φόβου, υπομένουμε αδιαμαρτύρητα κάθε αδικία, και οι διώκτες μας το εκμεταλλεύονται για να μας υποβάλουν σε μια κατάσταση μόνιμης καταστολής. Τι ευοίωνη προοπτική, κυρίως για τη νεότητα!

4. Δεν μπορούμε πλέον να μιλάμε για κράτος αλλά για ένα ποινικό σύστημα που έχει ως κέντρο του την τριάδα που μας κυβερνά. Και οι τρεις επιβάλλουν το φόβο ως ένα καταναλωτικό αγαθό που οφείλουμε να δοκιμάσουμε: «Πληρώνω για να τρέφομαι από το φόβο μου». Ομολογώ πως αυτό ούτε ο Κάφκα δε θα μπορούσε να το φανταστεί.

5. Ο φόβος δεν κάνει παραχώρηση σε κανέναν και ως εκ τούτου ούτε στους καλλιτέχνες. Τους εκθέτει. Σε κάθε έκφραση τέχνης μπορεί κανείς να θαυμάσει πόσα είδη συμβιβασμού υπάρχουν, πόση συσσώρευση φόβου. Αντί για δημιουργία οι καλλιτέχνες ξεπέφτουν σε φτηνά δράματα αντάξια της παρακμιακής μας εποχής.

6. Από τη στιγμή που έγινε γνωστό ότι ο εκλεκτός λαός του Θεού είναι οι δημοσιογράφοι, ησυχάσαμε. Δεν υπάρχει πλέον φόβος χωρίς να συνοδεύεται από το ναρκωτικό των δημοσιογράφων, οι οποίοι προσπαθούν να μας κοιμίσουν μέσω της απομυθοποίησης όλων όσα μας βαραίνουν. Μεγάλο άλμα: Αυτό που δεν κατάφεραν όλες οι εκκλησίες μαζί, το κατάφερε η δημοσιογραφία. Αυτοί οι εξολοθρευτές οραμάτων και επιθυμιών, ακούραστοι, διαιρούν το καθετί λερώνοντας τα χέρια τους με μελάνι, αφήνοντας το αίμα όσων αντιστέκονται στα χέρια των μπάτσων. Ταυτόχρονα εγκωμιάζουν την ελευθερία της έκφρασης καθισμένοι στα αυγά τους, όταν γύρω τους όλα χάνονται.

7. Ο φόβος δε σου κόβει μόνο τα πόδια αλλά και κάθε επιθυμία να κάνεις σχέδια για το μέλλον. Γυρνάς στον κήπο της νοσταλγίας και θυμάσαι. Το μόνο που μπορείς να κάνεις είναι να θυμάσαι.

8. Ο φόβος μας εκπορεύεται από το γεγονός ότι δεν έχουμε πια δικαιώματα. Η λίστα των δικαιωμάτων μας που κρατά στο χέρι της αυτή η σκιά που κορδώνεται ότι είναι πολιτισμένο κράτος δεν επιτρέπει τίποτα.

9. Οι τεχνικοί της εξουσίας ψάχνουν να βρουν ένα όνομα που θα αντικαταστήσει αυτό της απεργίας. Βρισκόμαστε μπροστά στην αρχή αντικατάστασης όλων των ονομάτων στη βάση της γελοίας άποψης ότι ο νόμος κάνει το όνομα.

10. Ο Χέγκελ είχε δίκιο όταν έγραφε: «Καμία δύναμη δεν μπορεί να καταστρέψει το πνεύμα ενός λαού είτε απέξω είτε από μέσα αν δεν είναι ήδη δίχως ζωή, αν δεν έχει ήδη πεθάνει». Θεωρώ δικό μας πλεονέκτημα το γεγονός ότι το κράτος εκφράζεται ξεκάθαρα πάνω στο καθετί χωρίς να κρατάει τα προσχήματα. Πρόκειται για μια οικογένεια της οποίας ο κωδικός μάς είναι γνωστός. Η ίδια πιστεύει ότι μπορεί να μας χειραγωγεί, γι' αυτό και μας απεχθάνεται. Οι συνήθειές της ωστόσο την προδίδουν και αναδεικνύουν την κούρασή της, την οποία πρέπει να χρησιμοποιήσουμε εναντίον της.

Πηγή: Ριζοσπάστης

Του

Γιώργου ΚΑΚΟΥΛΙΔΗ