Στην υπηρεσία του κεφαλαίου.

Eίναι να μην τους παίρνει το παράπονο τους ντόπιους κεφαλαιοκράτες; Όταν διαβάζεις τέτοιες ειδήσεις , και είσαι Έλληνας βιομήχανος, σε παίρνει το παράπονο. Γιατί ξέρεις ότι και οι δικοί μας ΓΣΕΕδες βαθιά μέσα τους έτσι σκέφτονται, αλλά βλέπεις είναι αυτά τα παλιοκομμούνια που δεν σε αφήνουν σε ησυχία. Κάτι οι αγρότες να κλείνουν τους δρόμους, μια το Π.Α.ΜΕ κάθε τρεις και δύο στη διαδήλωση, δεν αφήνουν τον καημένο τον Παναγόπουλο και τους άλλους  να αγιάσουν! Να βάλουν πλάτη, για τα καλά, βρε αδερφέ στην ανασυγκρότηση της οικονομίας!!! 

Προς τι όλη αυτή η εισαγωγή; Διαβάστε το ρεπορτάζ του 902.gr και θα καταλάβετε.

Η σαπίλα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Σουηδίας - LO έχει φτάσει σε τέτοιο βαθμό που οι προτάσεις της προς τη σουηδική κυβέρνηση για το ζήτημα της μείωσης του εργάσιμου χρόνου στις επιχειρήσεις θα μπορούσαν να είναι από τον ίδιο το σύνδεσμο των Σουηδών βιομηχάνων.

Στην εβδομαδιαία εφημερίδα της Γενικής Συνομοσπονδίας Εργατών Σουηδίας, «Arbetet» (http://arbetet.se/2013/02/12/facket-varnar-om-foretagen/) δημοσιεύτηκε ότι η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας - LO πρότεινε στην κυβέρνηση στην περίπτωση που μια επιχείρηση αντιμετωπίζει προβλήματα (βλέπε μειωμένα κέρδη) και θέλει να μειώσει τις ώρες εργασίας π.χ. από 8ωρο σε 6ωρο με μειωμένες ασφαλώς αποδοχές, τότε ασφαλώς και να γίνεται άμεσα και χωρίς διαμαρτυρίες από τα συνδικάτα, αλλά δεν φτάνει μόνο αυτό! Η Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας - LO προτείνει να υπάρχει επιδότηση της επιχείρησης από το κράτος με το 100%, δηλαδή με τα λεφτά του λαού, για το ανάλογο ποσό που θα έχανε για να διατηρηθούν οι θέσεις εργασίας. Ακόμα και η κυβέρνηση, στην πρόταση που έχει καταθέσει, δεν τόλμησε να προτείνει αυτήν τη λύση.

Με αυτό τον τρόπο θα υπάρχει ζεστό χρήμα για το κεφάλαιο έτσι ώστε και να μειώνει τους μισθούς και να μη μειώνεται το κέρδος του.

Οι συζητήσεις που γίνονται από την κυβέρνηση, την εργοδοσία και τη Γενική Συνομοσπονδία Εργατών Σουηδίας - LO δείχνει ότι η καπιταλιστική κρίση είναι έτοιμη να χτυπήσει και την καρδιά της σοσιαλδημοκρατίας, τη Σουηδία. Με τα μέτρα που θέλουν να πάρουν, από τη μια μεριά θέλουν να εξασφαλίσουν ότι το κεφάλαιο δεν θα χάσει τα κέρδη του ή θα υπάρχει πολύ μικρή μείωση και από την άλλη να χαλιναγωγήσουν το εργατικό κίνημα μπροστά στις αντιδράσεις που σίγουρα θα υπάρξουν από τις μειώσεις των μισθών που θα γίνουν.

Και πάλι αποκαλύπτεται ο ρόλος τέτοιων συνδικάτων που ο ρόλος τους δεν είναι να υπερασπιστούν και να παλέψουν για την εργατική τάξη, αλλά να προασπίσουν με κάθε τρόπο το κεφάλαιο. Γίνεται ακόμα πιο επιτακτική η ανάγκη και στη Σουηδία της ανασυγκρότησης του ταξικού συνδικαλιστικού κινήματος και του ξεγυμνώματος των συμβιβασμένων ηγεσιών των συνδικάτων αυτών.