Βούρδουλας μετά ψεύδους

Τις τελευταίες μέρες, και ειδικά μετά το «βούρδουλα» και το «μαύρο» στην ΕΡΤ, η τόση κουβέντα για τους συγκυβερνήτες αρχηγούς που «αναζητούν συμφέρουσες λύσεις για όλους», η τόση ανάλυση για τα Συμβούλια της Επικρατείας και για τη Δικαιοσύνη, η τόση προπαγάνδα για την προστασία των αδύναμων από τα «κάστρα των βολεμένων» - κατά την ορολογία του Σαμαρά ενάντια στους εργαζόμενους,

μας θύμισε τα παρακάτω λόγια:

*

«Σε μια κοινωνία που βασίζεται στην ατομική ιδιοκτησία, στην υποδούλωση των εκατομμυρίων φτωχών και εργαζομένων από μια χούφτα πλουσίων,

η κυβέρνηση δεν μπορεί παρά να είναι ο πιο πιστός φίλος και σύμμαχος των εκμεταλλευτών, ο πιο πιστός φρουρός της εξουσίας τους.

Και για να είναι σίγουρος φρουρός, δεν αρκούν στον καιρό μας τα κανόνια, οι ξιφολόγχες και ο βούρδουλας:

Πρέπει να φροντίσεις να υποβάλλεις στα θύματα της εκμετάλλευσης την ιδέα ότι η κυβέρνηση στέκεται πάνω από τις τάξεις, ότι δεν εξυπηρετεί τα συμφέροντα των ευγενών και της αστικής τάξης,

αλλά τα συμφέροντα της δικαιοσύνης, ότι φροντίζει να προστατεύει τους αδύναμους και τους φτωχούς από τους πλούσιους και τους ισχυρούς».

*

(Λένιν, «Απαντα», τόμος 5, σελ. 75,

εκδόσεις «Σύγχρονη Εποχή»)

Γράφει:

ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ