Το «κούρεμα» του γερμανικού χρέους και η αλήθεια

Σαν χτες συμπληρώθηκαν 60 χρόνια από την υπογραφή στο Λονδίνο της συμφωνίας για τη διαγραφή μέρους (60%) του γερμανικού χρέους. Την περίοδο εκείνη, το συνολικό χρέος της Γερμανίας ανερχόταν γύρω στα 30 δισ. μάρκα και αντιστοιχούσε μόλις στο 23% του ΑΕΠ. Τη συμφωνία αυτή προβάλλει σήμερα ο ΣΥΡΙΖΑ ως υπόδειγμα για τη διαχείριση και του ελληνικού χρέους και σ' αυτό το πνεύμα κινήθηκαν χτες τα δημοσιεύματα στο διαδίκτυο και στον αστικό Τύπο. Τι δε λένε; Οτι η συμφωνία του '53 για το γερμανικό χρέος, είχε τον ίδιο ακριβώς στόχο με το σχέδιο Μάρσαλ: Να ανορθώσει την καπιταλιστική οικονομία και να θωρακίσει την αστική εξουσία, εξασφαλίζοντας κεφάλαια για τους ίδιους μονοπωλιακούς ομίλους που στήριξαν προπολεμικά την άνοδο του Χίτλερ. Στα παραπάνω, πρέπει να προστεθεί ο συνολικός σχεδιασμός των ιμπεριαλιστικών δυνάμεων στη διαπάλη με το σοσιαλιστικό στρατόπεδο που είχε δημιουργηθεί με την πάλη των λαών μετά την ήττα του φασισμού. Η θωράκιση της καπιταλιστικής Δυτικής Γερμανίας, έναντι της σοσιαλιστικής ΛΔΓ, ήταν δηλαδή μετά τον πόλεμο υπόθεση συνολικά του ιμπεριαλισμού. Εξ ου και η στήριξή της με αμύθητα κεφάλαια στην πλουτοκρατία, που εξασφάλισαν αλματώδεις ρυθμούς ανάπτυξης πολύ πριν τη συμφωνία για το χρέος το 1953.

Για παράδειγμα, το 1951 το δυτικογερμανικό ΑΕΠ είχε πιάσει τα προπολεμικά επίπεδα (1938), καθώς και η παραγωγικότητα ήταν ήδη στα επίπεδα του 1936. Ενδεικτικά, το 1950, η βιομηχανική παραγωγή αυξήθηκε με ρυθμό 20%, ενώ το 1951 αυξήθηκε με ρυθμό 18,1%. Το «σχέδιο Μάρσαλ» χρηματοδότησε το 40% των επενδύσεων στην εξόρυξη το 1949 - '50, το 20% των επενδύσεων σε ηλεκτρισμό το 1949 - '51 και το 15% των επενδύσεων στον κλάδο του μετάλλου το 1950 - '51. Το συμπέρασμα που προκύπτει είναι ότι το «κούρεμα» του χρέους έγινε συμπληρωματικά στο «σχέδιο Μάρσαλ» και είχε στόχο να απελευθερώσει κεφάλαια για την ντόπια πλουτοκρατία. Οι όποιες κατακτήσεις των Γερμανών εργατών, αξιοποιήθηκαν την ίδια περίοδο κυρίως στον ανταγωνισμό με τις σοσιαλιστικές χώρες που έπαιρναν μέτρα υπέρ των εργαζομένων. Απόδειξη γι' αυτό είναι ότι όταν ανατράπηκε ο σοσιαλισμός ξεκίνησε και η μεγάλη ρεβάνς κατά των εργατικών δικαιωμάτων στις δυτικές καπιταλιστικές χώρες.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ