Αφιέρωμα στον Χαρίλαο Φλωράκη - Μέρος 2ο

Σημειώσεις του Χαρίλαου Φλωράκη

Γράφτηκαν στην περίοδο της αντεπανάστασης και πρωτοδημοσιεύτηκαν στο βιβλίο του Χρ. Θεοχαράτου, «Χαρίλαος Φλωράκης και λαϊκό κίνημα»

Για την ανανέωση, την ενότητα, την κρίση

- «Ποια ανανέωση, σύντροφοι; Υπάρχει ανανέωση και ανανέωση. Υπάρχει η επαναστατική ανανέωση, που στηρίζεται στις θεμελιακές αρχές του Κομμουνισμού. Υπάρχει και η ανανέωση που αναζητάει το καινούριο όχι μέσα στα πλαίσια των αρχών, αλλά πέρα από αυτές - ακόμη και ενάντιά τους. Υπάρχει ανανέωση, που τη δημοκρατική λειτουργία την αντικαθιστούν με την αναρχία, με το μη σεβασμό της θέλησης της πλειοψηφίας, με τη δημιουργία κέντρου αντιπολίτευσης. Επικαλούνται τις εξελίξεις στον κόσμο, αλλά ξεχνάνε τις επιδιώξεις των αντιπάλων σχετικά με το Κομμουνιστικό Κόμμα. Αυτές δεν άλλαξαν. Αυτά επιβάλλουν όχι χαλάρωση, αλλά δυνάμωμα της ενιαίας έκφρασης και δράσης. Το δυνάμωμα της πειθαρχίας και της τήρησης του Καταστατικού. Η αυστηρή τήρηση του Καταστατικού είναι ο κύριος δείχτης της αφοσίωσης του κομμουνιστή στην υπόθεση του Κομμουνισμού...».

- «Επικαλούνται και την ενότητα! Αλλά, βάση της ενότητας είναι ο σεβασμός της θέλησης της πλειοψηφίας, η πειθαρχία σ' αυτή, η δουλιά για την υλοποίησή της. Δίχως ενιαία έκφραση και δράση δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα. Και δίχως αυτές τις προϋποθέσεις δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα ούτε στο Κόμμα. Δεν μπορεί να υπάρξει ενότητα δίχως την υποταγή - ή συμμόρφωση, αν θέλετε, σύντροφοι - της μειοψηφίας στη θέληση της πλειοψηφίας. Φυσικά, ούτε οργάνωση μπορεί να υπάρξει. Αν δεν κατανοηθεί το τι κόμμα είμαστε, δεν μπορεί να γίνει κατανοητό ούτε το θέμα της πειθαρχίας, ούτε το ζήτημα της ενιαίας έκφρασης και δράσης στο Κόμμα...».

ΣΧΟΛΙΟ BLOG: Αυτές οι  2 παράγραφοι είναι η διαχρονική απάντηση του Χαρίλαου σε όλα εκείνα τα ζαγάρια που χρησιμοποιούν το όνομα του , τα λόγια του, για να πλαγιοκοπήσουν, να βλάψουν το κόμμα.

Ο Κόκκινος Στρατός απελευθερώνει τη Βουδαπέστη από τους χιτλερικούς

- «Να ξεπεραστεί η κρίση; Σύμφωνοι. Και πράγματι, για να ξεπεραστεί η κρίση χρειάζονται αλλαγές. Το θέμα, όμως, είναι: Προς ποια κατεύθυνση; Προς το παρελθόν; Αλλά έτσι δε θα έχουμε έξοδο από την κρίση, θα έχουμε παραπέρα όξυνσή της. Προς την υπέρβαση του Κομμουνιστικού Κόμματος; Τότε, δε θα πρόκειται για υπέρβαση της κρίσης, αλλά για διάλυση του Κόμματος για να μην... έχει κρίση...».

Για την ανατροπή του σοσιαλιστικού συστήματος και τη διάλυση της ΕΣΣΔ

• «Ωστε, λοιπόν, "θρίαμβος της δημοκρατίας" οι ανατροπές στην Ανατολική Ευρώπη! Αλλά, ποιες δυνάμεις ενισχύθηκαν από το "θρίαμβο"; Οι δημοκρατικές πράγματι δυνάμεις ή οι δυνάμεις εκείνες, οι οποίες στο όνομα της δημοκρατίας, έχουν ουσιαστικά ταχθεί ενάντια στο σοσιαλισμό; "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με το ΚΚ εκτός νόμου! "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με νέες δυνατότητες για επέμβαση του ιμπεριαλισμού! "Θρίαμβος της δημοκρατίας" με ανεργία, εξαθλίωση, πείνα και έγκλημα! Φυσικά, είναι δύσκολος ο δρόμος. Εχει πολύ ανήφορο και δεν μπορούν όλοι να τον βγάλουν...».
• «Και αχάριστοι και ανιστόρητοι όσοι επιχαίρουν για τη διάλυση της ΕΣΣΔ. Αν ο κόσμος είχε γίνει λίγο πιο ανθρώπινος... Αν διατηρήθηκε η ειρήνη για μισό αιώνα... Αν ηττήθηκε κατά κράτος ο χιτλερισμός... Αν οι λαοί έσπασαν τις αλυσίδες της αποικιοκρατίας... Αν οι εργαζόμενοι των καπιταλιστικών χωρών απόκτησαν όσα απόκτησαν - αυτό αναμφισβήτητα οφείλεται και στην ύπαρξη και δράση των σοσιαλιστικών χωρών. Στο "αντίπαλον δέος"...».
• 
  
  «Υπάρχει έστω και ένας σοβαρός άνθρωπος στη Γη που να πιστέψει ότι θα μπορούσε να κάνει (όσα κάνει) ο ιμπεριαλισμός σήμερα, αν δεν είχε διαλυθεί η Σοβιετική Ενωση; Οι λαοί βλέπουν, ήδη, τα αποτελέσματα: Ο καπιταλισμός, καθημερινά, όλο και περισσότερο δείχνει το χειρότερο πρόσωπό του: το αντικοινωνικό, ληστρικό και απάνθρωπο. Οι επιτυχίες του, φυσικά, παράγουν πλούτο, αλλά τον σωρεύουν στους λίγους και η ζωή των εργαζομένων χειροτερεύει. Οσο για τις δημοκρατικές ελευθερίες, συνεχώς ροκανίζονται και λιμάρονται...».
• «Εμ, αυτή η καραμέλα περί του τέλους των ιδεολογιών! Παρά το μεταφυσικό της περιεχόμενο, δεν μπορεί ν' αλλάξει την πραγματικότητα. Και η πραγματικότητα λέει ότι οι αντιθέσεις που χαρακτηρίζουν τον καπιταλισμό, όχι μόνο δεν εξασθενούν, τώρα που διαλύθηκε η ΣΕ, αλλά και δυναμώνουν. Και κατατρώγουν τα ίδια τα σπλάχνα του. Ούτε ο καπιταλισμός είναι αιώνιος ούτε το τέλος του κομμουνισμού έφτασε, για τον απλούστατο λόγο ότι οι λαοί δεν πρόκειται να παραιτηθούν από το όραμα για μια δίκαιη κοινωνία και από τους αγώνες για σοσιαλισμό...».

Πηγή: Ριζοσπάστης