Γιατί πανηγυρίζει ο ΣΥΡΙΖΑ;

Πανηγύρια ή για τα πανηγύρια εκεί στο ΣΥΡΙΖΑ;

Δικαιώνεται υποτίθεται η πολιτική της σκληρής διαπραγμάτευσης, στην οποία σκληρή διαπραγμάτευση υποχώρησε ακόμα και η Μέρκελ. 

Ποια είναι όμως η νίκη την οποία κατήγαγε ο ευρωπαϊκός νότος;  Ποιο θα είναι το όφελος για τον φτωχό εργατόκοσμο ο οποίος καλείται άμεσα να πληρώσει τα μαλλιά της κεφαλής του σε φόρους, με την ανεργία να κάνει απανωτά ρεκόρ, την σκληρή ανέχεια να βασανίζει τη συντριπτική πλειοψηφία του λαού, τις αυτοκτονίες να είναι καθημερινό φαινόμενο; 

Στη σύνοδο κορυφής λοιπόν συμφωνήθηκε να προωθηθεί  η τραπεζική δημοσιονομική και πολιτική ένωση της ευρωζώνης, αποφασίστηκε η απευθείας χρηματοδότηση των τραπεζών, για να αποκλιμακωθούν τα επιτόκια δανεισμού  σε Ισπανία και Ιταλία, από τους μηχανισμούς που υφίστανται. Αν μάλιστα οι συγκεκριμένες χώρες συμορφωθούν στους όρους της ΕΕ για λιτότητα και αναρδιαρθρώσεις , θα έχουν πρόσβαση στα κεφάλαια των μηχανισμών. Άρα φτηνό και μπόλικο χρήμα για τα Ιταλικά και Ισπανικά μονοπώλια. Μνημόνιο θα υπάρξει ,όχι όμως τρόικα με την στενή έννοια των μέτρων αλλά θα υπάρχουν χρονοδιαγράμματα.

Πόσο καλύτερη θα είναι η ζωή των εργαζόμενων όταν απαραίτητος όρος είναι να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις; Δε φαντάζομαι βέβαια να χρειάζεται ιδιαίτερη εξήγηση για το τι εννοούμε " πρέπει να προχωρήσουν οι αναδιαρθρώσεις". 

Αυτό λοιπόν είναι το όνειρο του ΣΥΡΙΖΑ; Η βελτίωση των όρων χρηματοδότησης του κεφαλαίου; Άραγε αυτό δε σημαίνει χειροτέρευση συνθηκών ζωής για το λαό, γιατί όταν το κεφάλαιο γλεντάει, ο λαός πεινάει.

Διαβάστε τι δήλωσε η Ρένα Δούρου. βουλευτής του ΣΥΡΙΖΑ, για τη σύνοδο κορυφής.

"Η χθεσινή ημέρα της ευρωσυνόδου στις Βρυξέλλες ήταν απολύτως ενδεικτική του τι σημαίνει «σκληρή διαπραγμάτευση», με ξεκάθαρη τακτική και σαφείς στόχους. Η άσκηση συντονισμένης πίεσης από τους ηγέτες Ιταλίας και Ισπανίας, με τη στήριξη της Γαλλίας, ανάγκασαν τη γερμανική πλευρά να κάνει ένα μικρό βήμα πίσω στην αδιαλλαξία της, αποδεχόμενη τον πυρήνα των προτάσεων των δύο χωρών του νότου σχετικά με απευθείας στήριξη τραπεζών από τον Μηχανισμό σταθερότητας. Ισπανία και Ιταλία ανέτρεψαν την ατζέντα της Συνόδου, υποχρεώνοντας τις χώρες της Ευρωζώνης να αποδεχθούν μεγάλο τμήμα των αιτημάτων τους, απειλώντας ότι σε διαφορετική περίπτωση δεν θα προχωρήσουν σε έγκριση του Συμφώνου Ανάπτυξης, που είχε συμφωνηθεί λίγο νωρίτερα…

Η χθεσινή ημέρα θα πρέπει να διδάσκεται ως παράδειγμα των κανόνων του αποτελεσματικού «διαπραγματεύεσθαι». Στον αντίποδα, η επιστολή Σαμαρά προς τους ευρωπαίους εταίρους, με την οποία ο Έλληνας Πρωθυπουργός δηλώνει απερίφραστα ότι «αποδέχεται», ότι «δεσμεύεται» και ότι θα… «επιταχύνει» την εφαρμογή του «Προγράμματος» (με «Π» κεφαλαίο όπως και οι… «Ιδιωτικοποιήσεις») ενώ μόλις στην τελευταία παράγραφο αναφέρεται στην ανάγκη… «τροποποίησης» λόγω της ανεργίας και της ύφεσης, σε συνδυασμό όμως και πάλι με την «επίτευξη των στόχων» του προγράμματος λιτότητας… Αποδεικνύεται έτσι εμπράκτως ότι δεν ήταν απλή παράλειψη η μη αναφορά στην επαναδιαπραγμάτευση το βράδυ των εκλογών της 17ης Ιουνίου από τον κ. Σαμαρά.

Πράγματι η χθεσινή ημέρα ήταν αποκαλυπτική: α) όταν υπάρχει πραγματική θέληση και τακτική για διαπραγμάτευση, υπάρχουν αποτελέσματα. Και β) όταν η προσέλευση στη διαπραγμάτευση γίνεται με όρους αποδοχής των αιτημάτων της απέναντι πλευράς, το αποτέλεσμα είναι προβλέψιμο. Και δεν είναι προς όφελος των «καλών μαθητών»…".