Ανακοινώθηκε αυτές τις μέρες η πρόθεση της ελληνικής κυβέρνησης και της κυβέρνησης της Αυστραλίας να υπογράψουν συμφωνία για τουριστική βίζα εργασίας ενός έτους για νέους-νέες 18-30 ετών. Αν συνυπολογιστεί και η διαφαινόμενη τάση για μετανάστευση σε χώρες που παραδοσιακά πήγαιναν Έλληνες για δουλειά, βρισκόμαστε μπροστά σε μια νέα προσπάθεια να ξεφορτωθεί η αστική τάξη κρίσιμη μάζα νέων ανθρώπων που ίσως αναζητήσουν άλλους πολιτικούς δρόμους για το μέλλον τους. Από την άλλη πλευρά είναι σίγουρο πως θα χρησιμοποιηθούν οι Έλληνες μετανάστες στις σαν φτηνή ειδικευμένη εργατική δύναμη που θα χρησιμοποιηθεί για να χτυπηθούν εργατικά δικαιώματα στις χώρες αυτές για να μεγιστοποιηθεί η κερδοφορία του κεφαλαίου, ακριβώς όπως συνέβηκε στην Ελλάδα με τους μετανάστες και τους κάθε είδους κυνηγημένους από τις χώρες τους.
Στα όρια της φτώχειας πολλοί Ελληνες μετανάστες στην Αυστραλία
Παρά την κρατούσα αντίληψη ότι η συντριπτική πλειοψηφία των Ελλήνων μεταναστών στην Αυστραλία ευημερεί, η πραγματικότητα είναι σκληρή. Ενα σημαντικό ποσοστό των γεννημένων στην Ελλάδα Ελλήνων κατοίκων της Αυστραλίας ζει κοντά στα όρια της φτώχειας. Αυτό προκύπτει από δημοσίευμα του «Νέου Κόσμου» που στηρίζεται σε στοιχεία της γενικής απογραφής.
Το φαινόμενο επιβεβαιώνει και ο ομογενής Εργατικός βουλευτής, Στηβ Γεωργανάς που δήλωσε:
«Είναι συχνό φαινόμενο να χτυπούν την πόρτα του γραφείου μου απελπισμένοι ομογενείς που ζητούν βοήθεια γιατί τους πέταξαν από το σπίτι τους είτε επειδή δεν είχαν να πληρώσουν το ενοίκιο ή για άλλους λόγους που σχετίζονται με την οικονομική τους κατάσταση».
Ο κ. Γεωργανάς πρόσθεσε:
«Επικρατεί η αντίληψη ότι η ελληνική παροικία είναι μία πλούσια παροικία και ακούμε πολλές φορές ιστορίες επιτυχημένων συμπαροίκων που δημιουργούν αυτήν την ψευδαίσθηση. Τα πράγματα δεν είναι έτσι όμως. Πίσω από την ιστορία ενός επιτυχημένου Ελληνα επιχειρηματία για παράδειγμα κρύβονται εκατοντάδες ιστορίες συμπαροίκων που ζουν μέσα στη φτώχια».
Παρόμοια είναι και η εμπειρία του κ. Δημήτρη Μπούρα, κοινωνικού λειτουργού της Ελληνοαυστραλιανής Κοινωνικής Πρόνοιας της Μελβούρνης, που, όπως αναφέρει, δέχεται τουλάχιστον 10 συμπαροίκους το μήνα που ζητούν οικονομική βοήθεια. «Είναι γεγονός ότι οι περισσότεροι συμπάροικοι που ζητούν βοήθεια είναι άνω τω 50 ετών, όχι απαραίτητα σε συντάξιμη ηλικία και δεν έχουν ιδιόκτητο σπίτι» αναφέρει ο κ. Μπούρας.
«Πρόκειται για ανθρώπους που δούλεψαν χρόνια χειρωνακτικές εργασίες και τώρα που έχασαν τη δουλειά τους, αφενός, δεν έχουν τα προσόντα να βρουν άλλη δουλειά και, αφετέρου, επειδή είναι ενοικιαστές και τα ενοίκια έχουν εκσφενδονιστεί στα ύψη, αυτοί οι άνθρωποι καταλήγουν σε κάποιες περιπτώσεις στο δρόμο» προσθέτει ο κ. Μπούρας.
2 σχόλια:
Μάλιστα..με την μόνη διαφορά ότι οι Έλληνες που φεύγουν για την Αυστραλία, είναι κυρίως επιστήμονες, μιας κι από τέτοιους έχει ανάγκη πλέον η Αυστραλία και τέτοιους ζητάει...ένας φίλος μου γιατρός, έφυγε με την οικογένεια του πριν 6 μήνες και η αλήθεια είναι ότι δεν αμοίβεται διαφορετικά από τους Αυστραλούς συναδέλφους του...επομένως, η "φτηνή" εργατική ειδικευμένη δύναμη που αναφέρεται στο άρθρο κάνοντας μάλιστα και συγκρίσεις με την αντίστοιχη "φτηνή" εργατική δύναμη των μεταναστών στην Ελλάδα, έχει κάμποσες διαφορές...Βλέπεις, τοσα χρόνια δεν κάναμε εισαγωγή επιστημόνων, γιατί, απλά δεν είχαμε ανάγκη απο τέτοιους...
........επίσης, το γεγονός ότι 10 Έλληνες το μήνα, ζητάνε οικονομική βοήθεια στην Μελβούρνη, να μου επιτρέψεις να σου πω ότι δεν είναι και θέμα προς συζήτηση, αν αναλογιστείς ότι οι Έλληνες που ζουν μόνο στη Μελβούρνη γύρω στους 100.000 χιλιάδες Έλληνες...
Θα σου πρότεινα να διαβάσεις τις δυο παραπομπές σε άρθρα του Ριζοσπάστη.
Μετά συνεχίζουμε τη συζήτηση.
Δημοσίευση σχολίου