Από την πρώτη στιγμή της κρίσης και της επίθεσης που έχουν εξαπολύσει κυβέρνηση, EE, το μεγάλο κεφάλαιο, τρόικα ενάντια στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα, το ΠΑΜΕ σε όλους τους τόνους, με κάθε αφορμή υπογράμμιζε μια βασική αλήθεια: Τα αντιλαϊκά μέτρα, το μνημόνιο και ότι περιέχει, δεν επιβάλλονται για το χρέος, για τα ελλείμματα, πολύ περισσότερο για «τη σωτηρία της χώρας» που πλασάρει η κυβέρνηση και τα παπαγαλάκια της, αλλά για να γίνουν ακόμα πιο φτηνοί οι εργάτες, να πτωχεύσει ο λαός, να σωθεί το κεφάλαιο.
Σήμερα, η αλήθεια αυτή γίνεται αντιληπτή από όλο και περισσότερους. Μια ακόμα τρανή απόδειξη είναι τα τελευταία μέτρα για τα εργασιακά- ασφαλιστικά που ετοιμάζεται να ανακοινώσει η κυβέρνηση. Στόχος είναι η συμπίεση της εργατικής δύναμης στο κατώτερο επίπεδο, και ειδικά των νέων, η ευλυγισία της και η προσαρμογή της στις ανάγκες των επιχειρήσεων, η κατεδάφιση και της ελάχιστης νομοθετικής προστασίας.
Τα μέτρα αυτά που ετοιμάζονται να πάρουν μαζί με τα άλλα που επιβλήθηκαν ήδη έχουν μετατρέψει την αγορά εργασίας σε μια ζούγκλα όπου ο ισχυρός - δηλαδή το κεφάλαιο - καθορίζει το δικό του «δίκαιο». Η ζωή του λαού κάθε μέρα κάνει άλματα προς τα πίσω. Παίρνουν πίσω όχι μόνο δικαιώματα που κατακτήθηκαν βήμα-βήμα με αδιάκοπους αγώνες και αίμα αλλά μας γυρνούν στην εποχή του μαστίγιου, στην ασταμάτητη δουλειά ήλιο με ήλιο. Στο 2012 συζητούν για 13 ώρες δουλειάς την ημέρα για ζωή-σκλαβιά. Ο «νέος αέρας» που δήθεν φυσούσε στην Ευρώπη μας φέρνει αγκαλιά με την πιο σκληρή δέσμη μέτρων. Πρόκειται για μέτρα ΘΑΝΑΤΗΦΟΡΑ.
Έχουμε μια κυβέρνηση αδίστακτη που είναι γερά δεμένη στο άρμα των μονοπωλιακών ομίλων και η επίθεση αποδεικνύεται στην πράξη πως δε μπορεί να σταματήσει ούτε με συνθήματα ούτε με μεγαλοστομίες και φλυαρίες. Είναι πόλεμος και στον πόλεμο χρειάζεται ταξική στάση, οργάνωση, αντοχή, θυσίες. Όσο οι εργάτες θα αφήνουν στην άκρη τη δύναμη τους, το δίκιο δε θα γίνεται νόμος. Η επίθεση δεν γίνεται μόνο ενάντια στην εργατική τάξη, στη νεολαία, αλλά και ενάντια στην φτωχή αγροτιά, στους αυτοαπασχολούμενους,
Απέναντι σε αυτή την επίθεση νέα αυξημένα καθήκοντα μπαίνουν μπροστά στο ταξικό εργατικό κίνημα το επόμενο διάστημα εξαιτίας των εξελίξεων στην ΕΕ και στην χώρα μας. To ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα καλεί την εργατική τάξη να σηκώσει ψηλά το κεφάλι, να μην υποκύψει. Έχει τη δύναμη, την αποφασιστικότητα να συνεχίσει τη μάχη. Είναι η δύναμη ελπίδας και προοπτικής, αισιοδοξίας ότι μπορούμε να τα καταφέρουμε να βάλλουμε εμπόδια στην αντιλαϊκή πολιτική. Καλούμε την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα να ξεφύγουν από διλλήματα, αυταπάτες που δηλητηριάζουν τη συνείδηση τους και τους παραπλανούν.
Η καπιταλιστική κρίση που βαθαίνει και τα αδιέξοδα στη διαχείριση της από το πολιτικό προσωπικό του κεφαλαίου, οδηγούν σε μεγαλύτερη όξυνση της βασικής αντίθεσης κεφαλαίου εργασίας και έντασης των ενδοιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών ανάμεσα σε καπιταλιστικές χώρες και μερίδες της πλουτοκρατίας. Στο έδαφος αυτών των εξελίξεων τα αστικά επιτελεία κλιμακώνουν τους εκβιασμούς και την τρομοκρατία στο λαό μαζί με τα βάρβαρα μέτρα που έτσι και αλλιώς προχωράνε σε όλη την ΕΕ με μνημόνια η χωρίς.
· Η απαίτηση του ΣΕΒ, των τραπεζιτών, των εφοπλιστών, συνολικά του μεγάλου κεφαλαίου να καταργηθούν οι κλαδικές ΣΣΕ και κάθε έννοια συλλογικής διαπραγμάτευσης, το κατώτερο μεροκάματο και να επιβληθούν μισθοί Βουλγαρίας, Κίνας, Ινδίας.
· Η απαίτησή τους να ανατραπούν πλήρως οι εργασιακές σχέσεις και να γίνει η εργοδοσία απόλυτος κυρίαρχος πως θα δουλεύουν, πότε, πόσο, πού και πώς θα αμείβονται οι εργατοϋπάλληλοι.
· Η απαίτησή τους να μειωθούν ή να καταργηθούν οι εργοδοτικές εισφορές για την Κοινωνική Ασφάλιση.
· Η απαίτησή τους για περικοπές των κοινωνικών δαπανών, για εκχώρηση στην ιδιοκτησία τους όλου του δημοσίου πλούτου, γης, δάση, παραλίες, λιμάνια, να καθορίζουν την οργάνωση και τον προσανατολισμό στην Παιδεία, για παράδοση της υγείας και Πρόνοιας στα μονοπώλια και να υπαγορεύουν τη θέλησή τους σε κάθε τομέα της κοινωνικής και πολιτικής ζωής.
· Η απαίτηση τους για γρήγορη ιδιωτικοποίηση και εκχώρηση στο μεγάλο κεφάλαιο της ενέργειας, του νερού, των μεταφορών, της ΕΛΒΟ, των ΕΛΤΑ κλπ.
· Η απαίτησή τους για παραπέρα μείωση της φορολογίας προς όφελός τους και σε αύξηση για τα εργατικά και λαϊκά στρώματα μαζί με την αύξηση της κρατικής ενίσχυσης με ζεστό χρήμα και άλλα προνόμια.
· Η απαίτησή τους για κατάργηση του οκτάωρου και δουλειάς 13 ωρών.
Είναι μερικές μόνο από τις συνέπειες της όξυνσης της αντίθεσης κεφαλαίου – εργασίας. Πρόκειται εδώ όχι μόνο για την πιο άγρια και βάρβαρη επιθετικότητα του κεφαλαίου, αλλά για μια εξέλιξη βαθιά αντιδραστική και πολύ επικίνδυνη για τη ζωή και το μέλλον της εργατικής λαϊκής οικογένειας, για την πλειοψηφία του λαού, για το μέλλον του τόπου.
Οι υπεύθυνοι για την κρίση την αξιοποιούν για να τσακίσουν το λαό, προκειμένου να διασφαλίσουν την κερδοφορία τους και την αδίστακτη εκμετάλλευση των εργαζομένων. Ιδιαίτερα χτυπούν τη νεολαία. Θέλουν την νεολαία να παρακαλεί για δουλειά, να στέφεται με τις ώρες στις ουρές του ΟΑΕΔ ψάχνοντας στα ψευτοπρογράμματα απασχόλησης να ανακουφιστεί έστω και για λίγο, να είναι έτοιμη να εργαστεί χωρίς συμβάσεις, με μισθούς πείνας. Να ξυπνάει και να κοιμάται με το άγχος της δουλειάς, του μεροκάματου, της ανεργίας. Καλούμε τους φοιτητές και σπουδαστές, τους νέους, να δυναμώσουν την πάλη μέσα στις σχολές τους. Η παραγωγή τους περιμένει με τους χειρότερους όρους. Καλούμε ιδιαίτερα τους εργαζόμενους φοιτητές, τους σπουδαστές των τεχνικών σχολών που ήδη έχουν πάρει γεύση από το μέλλον που μας προετοιμάζουν, να βγουν μπροστά με το ΠΑΜΕ. Να οργανωθούν στα σωματεία τους, να δυναμώσει η ταξική απάντηση στον πόλεμο που μας έχουν κηρύξει.
Οι νέοι εργάτες και εργάτριες σε κάθε κλάδο, να πυκνώσουν τις γραμμές των σωματείων. Να απομονώσουν τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό που δίνει διαπιστευτήρια υποταγής στα αφεντικά του. Το σύνθημα «νομός είναι το δίκιο του εργάτη» δε θα δικαιωθεί ούτε σε διεθνή δικαστήρια και θεσμούς ούτε στη Βουλή. Το δίκιο θα κριθεί στους δρόμους, στα εργοστάσια και στους τόπους δουλειάς, στις σχολές με το ΠΑΜΕ μπροστά. Μια μειοψηφία εκμεταλλευτών, τα μονοπώλια, επιβάλλουν με τη δύναμη που έχουν συγκεντρώσει, συνθήκες σκλαβιάς για την πλειοψηφία του λαού. Είναι αυτό που αποκαλούμε δικτατορία των μονοπωλίων.
Τα προωθούμενα μέτρα δεν θα είναι τα τελευταία.
Μέχρι τη Σύνοδο Κορυφής της ΕΕ, παρά τις κάλπικες πρωθυπουργικές υποσχέσεις, η τρικομματική κυβέρνηση έχει ήδη αποφασίσει να προωθήσει: α) Το επόμενο αντιλαϊκό πακέτο με μέτρα που θα «ισοσκελίσουν την τρύπα» του προϋπολογισμού του 2012 και υπολογίζονται στα 2,5 με 3 δισ. ευρώ και θα ενταχθούν στον προϋπολογισμό του 2013. β) Τις πρόσθετες περικοπές ύψους τουλάχιστον 2 δισ. ευρώ που θα δρομολογηθούν, για να καλύψουν τις αποκλίσεις του «Μεσοπρόθεσμου Προγράμματος». γ) Τα νέα φορολογικά μέτρα ύψους 3 δισ. ευρώ στα οποία μάλιστα δεν έχουν περιληφθεί και οι περικοπές των φοροαπαλλαγών.
Οι διαβεβαιώσεις του πρωθυπουργού όλες τις προηγούμενες μέρες, ότι τα σκληρά μέτρα «θα συνοδευτούν από πολιτικές ανάκαμψης», δεν αφορούν τα συμφέροντα των εργαζόμενων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων. Το σχέδιο της κυβέρνησης για την προώθηση της ανταγωνιστικότητας, όπως ανέφερε ο Αν. Σαμαράς η «επίσπευση όλων των συμπληρωματικών πολιτικών, που αφορούν τις αποκρατικοποιήσεις, τις επενδύσεις, τη μεταρρύθμιση του φορολογικού συστήματος», έρχονται να υπηρετήσουν τις απαιτήσεις του μεγάλου κεφαλαίου και να διασφαλίσουν την κερδοφορία του.
Σ´ αυτή ακριβώς την κατεύθυνση, μέσα στη βδομάδα, ο υπουργός Εργασίας και Κοινωνικής Ασφάλισης Γ. Βρούτσης με τις πλάτες της πλειοψηφίας της ΓΣΕΕ ξεκίνησε έναν ακόμα διάλογο - απάτη, επιδιώκοντας να βάλει σε εφαρμογή την πρόβλεψη του δεύτερου μνημονίου ουσιαστικά για κατάργηση της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας. Ο καθορισμός του νέου κατώτερου μισθού να γίνεται μονομερώς από την εκάστοτε κυβέρνηση και όχι από συλλογικές διαπραγματεύσεις, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.
Στόχος της συγκυβέρνησης, να νομοθετήσει, για λογαριασμό του κεφαλαίου, το λεγόμενο «ελάχιστο μισθό» με μεικτές απολαβές 500 ευρώ για όλους τους εργαζόμενους! Να σταματήσει η κυβέρνηση την υποκρισία. Ότι τάχα ενδιαφέρεται για τους εργαζόμενους. Χιλιάδες εργατόκοσμος είναι ανασφάλιστος και βρίσκεται όμηρος της εργοδοσίας. Το αίτημα κανένας ανασφάλιστος πρέπει να είναι ένα από τα βασικά αιτήματα του εργατικού κινήματος. Χιλιάδες εργαζόμενοι είναι για πολλούς μήνες απλήρωτοι και κάτω από την απειλή των επιχειρηματικών ομίλων ότι θα απολυθούν.
Υπηρετώντας την ίδια φιλομονοπωλιακή στρατηγική, ο υπουργός Ανάπτυξης Κ. Χατζηδάκης έθεσε ανοικτά θέμα δημιουργίας «Ειδικών Οικονομικών Ζωνών», στις οποίες θα επικρατούν εργασιακές συνθήκες γαλέρας και μισθοί πείνας για τους εργαζομένους, όταν στον αντίποδα οι επιχειρηματικοί όμιλοι, εκτός από τα φτηνά εργατικά χέρια, θα απολαμβάνουν φορολογικές απαλλαγές και αθρόες κρατικές επιδοτήσεις. Κοροϊδεύουν το λαό όταν η COSCO στον Πειραιά αποτελεί γκέτο για τους εργαζόμενους και παράδεισος κερδών για την εταιρεία.
Η «ανάπτυξη» που ευαγγελίζονται οι εταίροι της συγκυβέρνησης θα στηριχθεί στη ακόμα μεγαλύτερη μείωση της τιμής της εργατικής δύναμης, στη δραστική καρατόμηση των κοινωνικών δαπανών για να διασφαλιστούν περισσότεροι κρατικοί πόροι για επιδοτήσεις προς το κεφάλαιο, στην αποχώρηση του κράτους από κοινωνικές υπηρεσίες και την παράδοσή τους σε μονοπωλιακούς ομίλους. Για τα λαϊκά στρώματα, αυτή η ανάπτυξη θα φέρει ακόμα χαμηλότερα εισοδήματα, ανύπαρκτα δικαιώματα, νέους φόρους, ακριβότερα τιμολόγια σε βασικές παροχές, διάλυση κοινωνικών δομών.
Αυτό που έχουν συμφέρον να συνειδητοποιήσουν οι εργαζόμενοι είναι ότι τα μέτρα που σήμερα φορτώνονται στις πλάτες τους δεν είναι ούτε τα «τελευταία», ούτε «προσωρινά». Θα ακολουθήσουν αλλεπάλληλα πακέτα και η όποια αναιμική «ανάκαμψη» προκύψει θα βρει το λαό με τσακισμένους μισθούς και δικαιώματα.
Δεν είναι «αναγκαία» για την εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων, αλλά για την ανάκαμψη του κεφαλαίου. Η περιβόητη δόση των 31,5 δισ. ευρώ, που προϋποθέτει την ψήφιση των μέτρων, δεν θα καλύψει καμιά δική του ανάγκη, αλλά την ανακεφαλοποίηση των τραπεζών (25 δισ. ευρώ) και τα υπόλοιπα «θα πάνε στην αγορά», δηλαδή στους μεγαλοεπιχειρηματίες.
Στο χρονοδιάγραμμα που έχει ετοιμάσει η κυβέρνηση για να ψηφίσει τα βάρβαρα μέτρα, τα λαϊκά στρώματα πρέπει να ετοιμάσουν το δικό τους αγωνιστικό χρονοδιάγραμμα. Να ανταποκριθούν στο κάλεσμα του ΠΑΜΕ για ΓΕΝΙΚΗ ΑΠΕΡΓΙΑ απέναντι στα νέα αντιλαϊκά μέτρα. Να οργανώσουν τη δράση τους μέσα σε κάθε τόπο δουλειάς, σε κάθε κλάδο, σε κάθε σωματείο, σε κάθε εργατική γειτονιά.
Οι εργατοϋπάλληλοι στον ιδιωτικό τομέα, οι άνεργοι, όλοι οι συνταξιούχοι (περίπου 2,8 εκατομμύρια), 1 εκατ. σημερινοί δικαιούχοι κοινωνικών - προνοιακών επιδομάτων (ΑμεΑ, πολύτεκνοι κ.ά.), οι εργαζόμενοι στο στενό και το δημόσιο τομέα, φτωχομεσαίοι αγρότες, τα λαϊκά νοικοκυριά έχουν να αντιμετωπίσουν τη βαρβαρότητα των μονοπωλίων.
Συγκεκριμένα:
Συντάξεις: Καταργούν και τα τελευταία απομεινάρια για τη 13η και 14η τόσο στις κύριες όσο και στις επικουρικές συντάξεις, τόσο στον ιδιωτικό όσο και στο δημόσιο τομέα, αρπάζοντας από τους συνταξιούχους από 800 ευρώ το χρόνο. Από την κατώτατη σύνταξη του ΟΓΑ (360 ευρώ το μήνα) - είχε εξαιρεθεί από τα προηγούμενα πακέτα - αρπάζουν 720 ευρώ το χρόνο.
Αύξηση ενσήμων για τη θεμελίωση δικαιώματος ελάχιστης σύνταξης στα 6.000 από τα 4.500 σήμερα. Το νέο μέτρο έρχεται σε μια περίοδο που η επίσημη ανεργία μαζί και η ανασφάλιστη εργασία θεριεύουν και τα ένσημα έχουν γίνει δυσεύρετα όσο ποτέ άλλοτε. Με το μέτρο αυτό απομακρύνεται το ενδεχόμενο συνταξιοδότησης για εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενους, που τώρα δε θα αποκτούν ποτέ δικαίωμα στη σύνταξη.
Περικοπές σε συντάξεις λόγω μείωσης ειδικών μισθολογίων
Υγεία: Σε παράλυση οδηγούν τη λειτουργία των νοσοκομείων, σμπαραλιάζοντας επίσης τις «δαπάνες» για τη λαϊκή Υγεία. Οι ασφαλισμένοι, όσοι και όσο μπορούν και αντέχουν, εξαναγκάζονται να βάλουν βαθιά το χέρι στην τσέπη. Δρομολογούν και αυξήσεις ασφαλιστικών εισφορών στον ΟΓΑ.
Προνοιακά επιδόματα: Προχωρούν στη διάλυση και κατάργηση στα κάθε είδους 89 συνολικά κοινωνικά επιδόματα αρμοδιότητας υπουργείων Υγείας, Εργασίας κ.ά. (προνοιακά, πολυτεκνικά, φοιτητικά κ.ά.) με τον αποκλεισμό από αυτά εκατομμυρίων λαϊκών νοικοκυριών μέσα από την εφαρμογή εξευτελιστικών εισοδηματικών και περιουσιακών κριτηρίων. Αναπηρικά επιδόματα.
Κατάργηση εποχιακών επιδομάτων (ΟΑΕΔ): Εποχιακά επιδόματα, με την προϋπόθεση συγκεκριμένου αριθμού ενσήμων ετησίως παίρνουν οι οικοδόμοι, οι εργαζόμενοι στη Ναυπηγοεπισκευαστική Ζώνη, δασεργάτες, ρητινοσυλλέκτες, υποδηματεργάτες, ηθοποιοί, τραγουδιστές, καπνεργάτες, μισθωτοί στον επισιτισμό και τουρισμό, οι σμυριδεργάτες κ.ά. Κατάργηση ειδικών επιδομάτων ανεργίας: 30 εκατ.
Περικοπές συντάξεων ανασφάλιστων ηλικιωμένων: 26 εκατ.
Παιδεία: Βάζουν δάσκαλους και καθηγητές να δουλεύουν περισσότερες ώρες προκειμένου να καλύψουν τα κενά στα σχολεία, να αποφύγουν και τυχόν νέους διορισμούς, ταυτόχρονα με παραπέρα περικοπές κρατικών κονδυλίων. Συγχωνεύσεις σε ΑΕΙ-ΤΕΙ: 40 εκατ. Επιβολή διδάκτρων (μετά από κάποια χρόνια φοίτησης σε ΑΕΙ-ΤΕΙ. Μείωση προσωπικού ΑΕΙ-ΤΕΙ: 22 εκατ. Μειώσεις επιχορηγήσεων.
ΟΤΑ (735 εκατ. ευρώ): Ετοιμάζουν νέες συμπράξεις με ιδιωτικά κεφάλαια, διογκώνοντας στα ύψη και τα «ανταποδοτικά» χαράτσια που επιβάλλουν στους δημότες, για παρεχόμενες υπηρεσίες που έχουν χρυσοπληρωθεί και τις οποίες συνεχώς υποβαθμίζουν με την πολιτική τους.
Πρώην ΔΕΚΟ. Ανατιμήσεις 25% προβλέπονται στα εισιτήρια των αστικών συγκοινωνιών. Από την 1η Γενάρη 2013 η τιμή του «ενιαίου εισιτηρίου» στην Αθήνα θα φτάσει στο 1,75 ευρώ (από 1,40 ευρώ σήμερα).
Πέρα και ξέχωρα από τα παραπάνω, ετοιμάζουν βροχή από νέα χαράτσια, τα οποία και θα ενσωματώσουν στο νέο φορολογικό νόμο. Το Μεσοπρόθεσμο Πλαίσιο Δημοσιονομικής Στρατηγικής περιλαμβάνει πρόβλεψη για παραπέρα διόγκωση των φορολογικών εσόδων τουλάχιστον κατά 3 δισ. ευρώ, ποσό που προέρχεται αποκλειστικά και μόνο από τον περιορισμό και τη διάλυση των φορο-ελαφρύνσεων. Μείωση επιστροφής ΦΠΑ σε αγρότες (7% από 11%).
Ειδικότερα:
Διαλύουν τις ελαφρύνσεις που αφορούν στις δαπάνες διαβίωσης (νοίκια, φροντιστήρια παιδιών, τόκοι στεγαστικών δανείων κ.ά.) βάζοντας σε εφαρμογή εισοδηματικά κριτήρια, όπως δηλαδή κάνουν και με τα προνοιακά επιδόματα. Καταργούνται οι μειώσεις φόρου εισοδήματος για τους μισθωτούς που εργάζονται σε παραμεθόριες περιοχές. Οι μειωμένοι συντελεστές ΦΠΑ που ισχύουν σε νησιά του Αιγαίου θα ισχύσουν σε περιορισμένο αριθμό και μόνο στις ακριτικές περιοχές.
«Επανεξετάζουν», προκειμένου στη συνέχεια να περικόψουν ή ακόμη και να καταργήσουν τις «ευνοϊκές ρυθμίσεις» (αυξημένο αφορολόγητο κ.ά.) που ισχύουν σε νησιά του Αιγαίου με πληθυσμό κάτω από 3.100 κατοίκους. Στο στόχαστρο μπαίνουν τα αφορολόγητα όρια για γονικές παροχές, κληρονομιές, δωρεές ακινήτων. Φόροι κατοχής περιουσίας, ή όπως αλλιώς τους βαφτίσουν, μπαίνουν σε κάθε σπιθαμή γης, σε αγροτεμάχια και εκτός σχεδίου περιοχές, με «εξαίρεση» εκτάσεις που εκμεταλλεύονται οι κατά κύριο επάγγελμα αγρότες. Άμεσα προωθείται και η ρύθμιση-υπουργική απόφαση για την παραπέρα απογείωση των ειδικών φόρων κατανάλωσης πάνω στο πετρέλαιο θέρμανσης, των εργατικών λαϊκών οικογενειών.
Η επίθεση στην κοινωνική ασφάλιση συμπληρώνεται με τον εξανδραποδισμό των πιο αδύνατων. Η επιδίωξη για κατάργηση του ΕΚΑΣ στους συνταξιούχους κάτω των 65ετών, οι περικοπές ακόμα και στις συντάξεις των ανασφάλιστων ηλικιωμένων μαζί με την κατάργηση των εποχιακών επιδομάτων και των ειδικών επιδομάτων ανεργίας, δε δείχνει μόνο την κορύφωση της σκληρής αντεργατικής πολιτικής της κυβέρνησης, αναδεικνύει ταυτόχρονα και την ανάγκη να μπουν εμπόδια στο προμελετημένο έγκλημα που διαπράττεται. Γιατί έγκλημα είναι να κόβεις το ΕΚΑΣ, να στερείς από τους πιο χαμηλόμισθους τα 400 και 500 ευρώ ετησίως των εποχιακών επιδομάτων. Και αυτό το εμπόδιο μπορούν να το ορθώσουν μόνο οι εργαζόμενοι με αποφασιστικό αγώνα, ενάντια στα μέτρα και συνολικά στην πολιτική που τα γεννά και στην τάξη που τα συμφέροντά τους υπηρετούνται.
Το νέο στραγγάλισμα των παροχών στην υγεία γίνεται με φόντο τεράστια χρέη, καταρχήν απέναντι στους ίδιους τους ασφαλισμένους: Για έξοδα που οι ίδιοι έκαναν για φάρμακα και εξετάσεις, ο ΕΟΠΥΥ τους χρώσταγε μέχρι το τέλος του 2011 47 εκ. ευρώ, ενώ το 2012 και μέχρι το τέλος του Ιούλη οι οφειλές προς τους ασφαλισμένους ξεπέρασαν τα 57 εκ. ευρώ, απ´ τα οποία πληρώθηκαν μικρό μέρος. Συνολικά τα σωρευμένα χρέη του 2011 ανέρχονται σε 3,7 δισ. ευρώ. Τα πράγματα θα εξελιχθούν ακριβώς στην αντίθετη κατεύθυνση με ακόμα μεγαλύτερες δυσκολίες στην πρόσβαση στα φάρμακα και στις παροχές υγείας. Ήδη, λόγω των περικοπών χρόνιοι πάσχοντες - όπως όσοι έχουν καρκίνο - αδυνατούν πολλές φορές να προμηθευτούν τα φάρμακά τους, με αποτέλεσμα να αναγκάζονται να κάνουν ολόκληρα ταξίδια απ´ τα νησιά στην Αθήνα για να μπορέσουν να διασφαλίσουν τη θεραπεία τους. Αφήνοντας στο απυρόβλητο την κερδοφορία της φαρμακοβιομηχανίας ετοιμάζει και νέους περιορισμούς στα φάρμακα μέσω της λεγόμενης θετικής λίστας φαρμάκων: Σε αυτήν θα μπουν 1.500 πρωτότυπα φάρμακα, σχεδόν κανένα νέο, και τα υπόλοιπα θα είναι γενόσημα.
Λένε ότι η υγεία κοστίζει ακριβά, ότι δεν αντέχει το κράτος αυτή τη δαπάνη. Η αλήθεια είναι ότι το κράτος δεν αντέχει και θεωρεί σπατάλη μόνο ότι αφορά ακόμη και την ελάχιστη προστασία και φροντίδα της υγείας που απέμεινε, γιατί εμποδίζει την ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων. Δεν έχει για τη λαϊκή υγεία, όμως χρηματοδότησε με 850 δις € τους επιχειρηματικούς ομίλους τα τελευταία 5 χρόνια. Λένε ότι με τις συγχωνεύσεις και το κλείσιμο νοσοκομείων, μονάδων υγείας του ΙΚΑ και προνοιακών ιδρυμάτων, θα μειώσουν τις δαπάνες λειτουργίας και θα αξιοποιήσουν καλύτερα τις υποδομές.
Είναι επικίνδυνοι. Αυτό το ανεπαρκές σημερινό δημόσιο σύστημα, σχεδιάζουν να το συρρικνώσουν ακόμα περισσότερο. Αδιαφορούν για το ότι θα αυξηθούν οι λίστες αναμονής για εισαγωγή στα νοσοκομεία. Δε θα υπάρχουν κρεβάτια για έκτακτα περιστατικά για ΜΕΘ, χειρουργεία κλπ. Αδιαφορούν αν οι χρόνιοι πάσχοντες, ηλικιωμένοι και ΑμΕΑ, δε βρίσκουν ούτε τώρα μια θέση σε ένα ίδρυμα ή κέντρο αποκατάστασης. Μετατρέπουν ακόμα περισσότερους ασθενείς και αναπήρους σε πελατεία των ιδιωτικών επιχειρηματικών ομίλων στην υγεία και στην αποκατάσταση.
Όσες μονάδες υγείας θα απομείνουν στο δημόσιο, θα λειτουργούν σαν επιχειρήσεις που ένα μικρό μέρος των δαπανών θα πληρώνεται από τα ασφαλιστικά ταμεία και το υπόλοιπο από τους ασθενείς. Ανάλογα με τα κέρδη που θα έχουν αυτές οι μονάδες θα συνεχίσουν να λειτουργούν ή θα κλείνουν στην πορεία.
Για την εργατική τάξη, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία, τις γυναίκες των λαϊκών στρωμάτων ένας μόνο δρόμος υπάρχει. Αγώνας για να προστατεύσουν τη ζωή των οικογενειών τους από τη φτώχεια, την εξαθλίωση, τη λεηλασία των δικαιωμάτων και της ζωής τους. Αγώνας ανυποχώρητος για την απαλλαγή τους από το ζυγό των μονοπωλίων, την ΕΕ και το κράτος τους.
Η Εκτελεστική Γραμματεία του ΠΑΜΕ σημαίνει συναγερμό. Να δημιουργηθεί κλίμα μάχης παντού. Στο φουλ οι μηχανές. Καμιά υποχώρηση, κανένας φόβος. Η μάχη θα κριθεί στους τόπους δουλειάς.
Τα δικαιώματα, η ζωή η ίδια της εργατικής λαϊκής οικογένειας στα Τάρταρα – τα κέρδη, τα προνόμια των καπιταλιστών στα Ουράνια. Στον πόλεμο αυτό δεν απαντάς με γαρύφαλλα. Αλλά με όλες τις δυνάμεις καλά οργανωμένες, καλά προετοιμασμένες και με γραμμή πάλης τη ρήξη και ανατροπή.
Καλούμε τα σωματεία, τις ομοσπονδίες, τα εργατικά κέντρα, κάθε εργαζόμενο και εργαζόμενη ξεχωριστά. Ούτε ώρα χαμένη: Η εργατική τάξη της χώρας μας, τα λαϊκά στρώματα έχουν τη δύναμη να σταματήσουν την επίθεση, να παρεμποδίσουν, να καθυστερήσουν, να ματαιώσουν προσωρινά και στην πορεία να ανατρέψουν συνολικά την αντιλαϊκή βαρβαρότητα. Να τα φέρουν όλα τούμπα. Να ανοίξουν το δρόμο προς μια άλλη φιλολαϊκή ανάπτυξη. Με ενιαίο μέτωπο πάλης απέναντι στην αντιλαϊκή πολιτική.
Ότι αφορά τη ζωή της εργατικής τάξης, των λαϊκών στρωμάτων είναι αιτία σύγκρουσης βάση συσπείρωσης και αγώνα.
Τα συνδικάτα οι εργαζόμενοι, οι αυτοαπασχολούμενοι, η φτωχή αγροτιά, η νεολαία, οι γυναίκες να πάρουν την ευθύνη της οργάνωσης της πάλης, της αντίστασης αξιοποιώντας όλες τις μορφές, διαφορετικά δεν θα υπάρχει τέλος στην επίθεση.. Να πάρουν αποφάσεις απόρριψης των μέτρων. Το καθήκον της οργάνωσης στους τόπους δουλειάς, στους μαζικούς φορείς των αυτοαπασχολούμενων, των γυναικών, της νεολαίας είναι καθοριστικής σημασίας ζήτημα στην αναμέτρηση με τα μονοπώλια. Να μπουν μπροστά. Να παραμερίσουν με οργανωμένο αγώνα τα κόμματα της πλουτοκρατίας, την ΕΕ. Να ξεκαθαρίζουν από τους εργατοπατέρες της ΓΣΕΕ και της ΑΔΕΔΥ, τον κυβερνητικό και εργοδοτικό συνδικαλισμό, με τις δυνάμεις της Αυτόνομης Παρέμβασης του ΣΥΝ-ΣΥΡΙΖΑ που μιλούν για διαχειριστικές προτάσεις που θα οδηγήσουν την εργατική τάξη, τα λαϊκά στρώματα σε λύσεις προς όφελος των μονοπωλίων.
Δεν έχουν κανένα συμφέρον με τον ΣΕΒ, την πλουτοκρατία. Με νταμπούρι του αγώνα τους τόπους δουλειάς τα εργοστάσια, και τα σωματεία να αρχίζει ένα κίνημα σύγκρουσης που θα απλώνεται παντού στις εργατογειτονιές, στα χωράφια εκεί που τα μονοπώλια καταστρέφουν τη ζωή των εργατών των λαϊκών στρωμάτων. Θα εξαρτηθεί από τους εργαζόμενους, τα λαϊκά στρώματα αν θα περάσουν τα βάρβαρα μέτρα.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ για άλλη μια φορά αθωώνει: Α)τους καπιταλιστές όταν μιλώντας για «δόγμα νεοφιλελευθερισμού που υιοθέτησε η κυβέρνηση», επιχειρεί να πείσει το λαό ότι δε φταίει η καπιταλιστική ανάπτυξη, ο καπιταλιστικός τρόπος παραγωγής για τα βάσανα της εργατικής τάξης και των άλλων λαϊκών στρωμάτων, αλλά η συνταγή που ακολουθούν οι εκάστοτε κυβερνήσεις.
Παραπλανούν έτσι σκόπιμα το λαό, αφού προβάλλουν σα φάρμακο για τη λύση των προβλημάτων τα «αναπτυξιακά εργαλεία» που γέννησαν την κρίση, που οδήγησαν το λαό στη σχετική και απόλυτη εξαθλίωση. Π.χ. απλόχερες επιχορηγήσεις στο μεγάλο κεφάλαιο, φοροαπαλλαγές στα μονοπώλια, γαλαντόμα στήριξη επενδύσεων με κριτήριο την καπιταλιστική ανάπτυξη, κ.ά.
Η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ παραμορφώνει την πραγματικότητα δια της πλαγίας οδού, όταν στηλιτεύει δήθεν θέσεις της οικονομίας που ενοχοποιούν τις αυξήσεις των μισθών για τη μείωση της ανταγωνιστικότητας και την αύξηση του πληθωρισμού. Ο λόγος που παραπλανεί είναι γιατί καταβάλλει κάθε δυνατή προσπάθεια για να πιστέψουν οι εργαζόμενες λαϊκές μάζες, ότι η θωράκιση της ανταγωνιστικότητας των μονοπωλίων μπορεί να συμβαδίσει με την προώθηση της λαϊκής ευημερίας.
Η ανταγωνιστικότητα των μονοπωλίων προϋποθέτει τη διαμόρφωση μισθών και δικαιωμάτων επιπέδου Κίνας και Ινδίας. Μόνο έτσι οι ευρωπαίοι καπιταλιστές δημιουργούν προϋποθέσεις για να μπορέσουν να ανταγωνιστούν τις νεοαναδυόμενες καπιταλιστικές οικονομίες. Το διαμηνύουν σε όλους τους τόνους εντός της ΕΕ σοσιαλδημοκράτες, χριστιανοδημοκράτες, πράσινοι και πάσης φύσεως αριστερίζοντες. Η μόνη τους διαφορά είναι στο μείγμα πολιτικής που θα ακολουθηθεί. Ο στόχος όμως παραμένει ακλόνητος που είναι το στραγγάλισμα της εργατικής δύναμης.
Αποκρύπτουν, ότι και σε ισχυρές καπιταλιστικές οικονομίες με ελάχιστα δημοσιονομικά ελλείμματα και χρέη, χωρίς την παρουσία ΔΝΤ, λαμβάνονται τα ίδια αντιλαϊκά μέτρα που λαμβάνονται και στη χώρα μας, π.χ. Γερμανία, Ιταλία, Γαλλία η εργατική τάξη στις χώρες αυτές βλέπει το βιοτικό της επίπεδο να κατακρημνίζεται εξίσου.
Αυτήν την τάξη που κινείται εντός των τειχών της ΕΕ την προασπίζεται η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ και οι λεγόμενες αντιμνημονιακές δυνάμεις. Ανεξάρτητα με ποιο μείγμα διαχειριστικής πολιτικής συντάσσεται, ο στόχος της είναι η προώθηση της ταξικής συνεργασίας, η προστασία και διεύρυνση των κερδών των μονοπωλίων.
Γ) Προβαίνει σε λεονταρισμούς για την εκποίηση της δημόσιας περιουσίας, όταν στις επιχειρήσεις που μέρος τους έχει πουληθεί στο μεγάλο κεφάλαιο οι συνδικαλιστές της ΠΑΣΚΕ και της ΔΑΚΕ έκαναν ότι περνούσε από το χέρι τους για να προωθηθούν με τις ελάχιστες λαϊκές αντιδράσεις. Έστρωσαν το έδαφος για να καταστήσουν ανήμπορο το συνδικαλιστικό κίνημα στις ΔΕΚΟ και στο Δημόσιο να αντιδράσει, αδρανοποιώντας το αγωνιστικό φρόνιμα και τη ριζοσπαστικοποίηση των εργαζομένων, μιλώντας για λειτουργία των επιχειρήσεων με ιδιωτικοοικονομικά κριτήρια, τασσόμενοι υπέρ της απελευθέρωσης όλων των βασικών τομέων (ενέργειας, τηλεπικοινωνιών, μεταφορών κλπ), υπέρ των ιδιωτικοποιήσεων.
Γίνεται για πολλοστή φορά φανερό, ότι η πλειοψηφία της ΓΣΕΕ ως αποτέλεσμα της γραμμής υπεράσπισης της τάξης των σφετεριστών του πλούτου που παράγουμε, της κοινωνικής μειοψηφίας παρασίτων ούτε θέλει, ούτε μπορεί να κουνήσει το μικρό της δαχτυλάκι για την ανάσχεση έστω αυτής της βαρβαρότητας.
Είναι τεράστιες οι ευθύνες της Αυτόνομης Παρέμβασης η οποία επιχειρεί να πείσει τους εργαζόμενους ότι η μερική διαγραφή του χρέους θα τους σώσει. Αναγνωρίζουν έτσι ότι το χρέος το δημιούργησαν οι εργαζόμενοι και πρέπει να πληρώσουν. Μιλούν για αποδέσμευση από την τρόικα και όχι από την ΕΕ αυτή τη λυκοσυμμαχία των πολυεθνικών. Λένε για παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας αλλά αποκρύπτουν ότι δεν γίνεται με τα μονοπώλια που έχουν την εξουσία σε όλους τους κλάδους παραγωγής, μέσα στην ΕΕ και μαζί με τα μονοπώλια. Το ζήτημα που θέτουν είναι η καλύτερη διαπραγμάτευση και όχι η ακύρωση των μνημονίων, των δανειακών συμβάσεων, η μονομερής διαγραφή του χρέους, η αποδέσμευση από την ΕΕ. Υπογράφουν σε κλάδους Συλλογικές Συμβάσεις με μεγάλες μειώσεις μισθών και δικαιωμάτων των εργαζομένων στο όνομα του ρεαλισμού, κατεβάζοντας τον πήχη των απαιτήσεων τους. Είναι τελικά μαζί με τις άλλες δυνάμεις που μιλούν για μια άλλη διαχείριση που είναι σε βάρος της ζωής και των δικαιωμάτων του λαού. Οδηγούν την εργατική τάξη στην υποταγή, το συμβιβασμό, τη μοιρολατρία.
Είναι εξίσου και ακόμα πιο επιζήμια επιλογή η στήριξη αυτών των παρατάξεων του κυβερνητικού και εργοδοτικού συνδικαλισμού. Είναι ενίσχυση των αυταπατών, της επιλογής του μικρότερου κακού, είναι στήριξη της ίδιας καταστροφικής γραμμής, αυτής της ταξικής συνεργασίας. Όπου τα συνδικάτα υιοθέτησαν αυτή τη γραμμή πάλης, το συνδικαλιστικό κίνημα οδηγήθηκε πιο βαθιά στη γραμμή του συμβιβασμού και της υποταγής, της διαχείρισης της καπιταλιστικής κρίσης.
Πρέπει τελικά ο λαός να βαδίσει για τον πόλεμο και να κερδίσει τον πόλεμο. Και ο πόλεμος θα είναι ο λαός από τη μία μεριά και τα μονοπώλια από την άλλη. Οι εργαζόμενοι πρέπει άμεσα με την οργάνωση τους στα Σωματεία την ενίσχυση του ΠΑΜΕ, να τους απομονώσουν και να τους απογυμνώσουν οργανωτικά και πολιτικά. Να υπερασπιζόμαστε την ενότητα της εργατικής τάξης και ως προς τους σκοπούς της. Κίνημα ενιαίο και αποφασισμένο απέναντι στα μονοπώλια, στην ΕΕ για άλλο δρόμο ανάπτυξης, με βάση τις σύγχρονες ανάγκες της, για ρήξεις και ανατροπές, ως το επίπεδο της εξουσίας, για κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου