Παιδιά θύματα της καπιταλιστικής βαρβαρότητας

Παιδιά που χαροπαλεύουν μετά τη δηλητηρίαση από γεύμα στο σχολείο

Πλημμύρισε η οργή και περίσσεψε ο πόνος, στο κρατίδιο Μπιχάρ της Ινδίας, όπου το σχολικό συσσίτιο κατέληξε σε τραγωδία για 23 παιδιά Δημοτικού. Η πολιτεία δεν έδωσε καμία εξήγηση για το πώς το γεύμα που χορήγησε το σχολείο στα παιδιά, στο πλαίσιο μάλιστα του προγράμματος κατά του υποσιτισμού, βρέθηκε να περιέχει οργανικό φώσφορο, που χρησιμοποιείται στα φυτοφάρμακα, σε ποσότητα μάλιστα, ώστε να δηλητηριαστούν θανάσιμα 23 σε σύνολο 47 που μεταφέρθηκαν στο νοσοκομείο. Το γεγονός ήρθε να επιβεβαιώσει με τον πιο οδυνηρό τρόπο την εγκληματική αδιαφορία των αρχών για την τήρηση των κανόνων υγιεινής και ασφάλειας, σε ένα τόσο ευαίσθητο περιβάλλον όπως ένα δημοτικό σχολείο, αποδεικνύοντας την έλλειψη κάθε ευαισθησίας για ένα λαό, που στη συντριπτική του πλειοψηφία ζει κάτω από το όριο της φτώχειας, σε μία χώρα, που για το κεφάλαιο παρουσιάζει θετικούς ρυθμούς ανάπτυξης, ακόμα και σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης, και θεωρείται η 10η μεγαλύτερη οικονομία στον κόσμο.

Το μέγεθος της τραγωδίας αποτυπώθηκε με τον πιο ανάγλυφο τρόπο στις κινητοποιήσεις που πραγματοποίησαν μετά το γεγονός, οι γονείς των παιδιών, καθώς και η επιλογή τα θύματα της κρατικής αναλγησίας να ταφούν στον περίβολο του σχολείου, για να θυμίζουν σε όλους την κρατική αδιαφορία. Μετά τη δημοσιοποίηση του συμβάντος πολλά παιδιά αρνούνται να πάνε σχολείο ή επιλέγουν να μην καταναλώσουν τα γεύματα που τους προσφέρονται, έστω και αν είναι η μοναδική τους επιλογή, από φόβο να μην ασθενήσουν.

Η τραγική ειρωνεία είναι ότι στις αρχές Ιούλη, ο Ινδός πρωθυπουργός Μανμόχαν Σινγκχ ανακοίνωσε ένα «γιγάντιο» πρόγραμμα καταπολέμησης του υποσιτισμού, που θα αφορούσε τα 2/3 του πληθυσμού. Συγκεκριμένα ο Μ. Σινγκχ είχε λίγες μέρες πριν υπογράψει νόμο, σύμφωνα με τον οποίο το κράτος είχε την υποχρέωση να παρέχει πέντε κιλά φτηνού σιταριού σε περίπου 800 εκατομμύρια ανθρώπους, που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας, νόμος που εκκρεμούσε προς έγκριση από το Κοινοβούλιο. Μία κίνηση η οποία αναμένεται να κοστίσει 23,9 δισεκατομμύρια δολάρια και χαρακτηρίστηκε εν πολλοίς ως ψηφοθηρική, ενόψει των εκλογών του 2014, και όχι ως πραγματική βούληση της κυβέρνησης να χτυπήσει τον υποσιτισμό, που αποτελεί μία από τις μεγαλύτερες μάστιγες στη χώρα.

Δυσθεώρητα τα ποσοστά της φτώχειας

Σύμφωνα με τα στοιχεία του ΟΗΕ, για το 2013, το 1/3 του πληθυσμού που ζει κάτω από το όριο της φτώχειας σε παγκόσμιο επίπεδο βρίσκεται στην Ινδία. Με βάση τα τελευταία στοιχεία της Παγκόσμιας Τράπεζας, που δημοσιοποιήθηκαν το 2010, στη χώρα των 1,2 δισεκατομμυρίων κατοίκων, το 31,7% ζει με λιγότερα από 1,25 δολάρια τη μέρα, ενώ ποσοστό 68,7% καλείται να επιβιώσει με 2 δολάρια τη μέρα. Σύμφωνα με ανθρωπιστικές οργανώσεις οκτώ ινδικά κρατίδια συγκεντρώνουν μεγαλύτερο ποσοστό εξαθλιωμένων ανθρώπων από ό,τι αν αθροιστούν μαζί τα 26 φτωχότερα αφρικανικά κράτη. Η κυβέρνηση στις περσινές ανακοινώσεις της προσπάθησε να υποτιμήσει την κατάσταση, υποστηρίζοντας ότι τα ποσοστά της φτώχειας έπεσαν από 37,2% που ήταν οι εκτιμήσεις των ινδικών αρχών παλαιότερα σε 29,8%, το 2012, ποσοστό που αντιστοιχεί σε 360 εκατομμύρια ανθρώπους...

Ενδεικτικά της κατάστασης είναι τα πλέον πρόσφατα στοιχεία της UNICEF που καταγράφουν το 42% των παιδιών της χώρας να υποσιτίζονται, ενώ το 58% των παιδιών ηλικίας κάτω των πέντε ετών είναι ελλιποβαρή. Κάθε χρόνο στη χώρα χάνουν τη ζωή τους δύο εκατομμύρια παιδιά κάτω των πέντε ετών, εκ των οποίων το 50% περίπου φεύγει από τη ζωή λίγους μήνες μετά τη γέννησή του, λόγω νεογνολογικών ασθενειών, διάρροια ή πνευμονία. Η πρώτη αιτία θανάτου για τα παιδιά στη χώρα παραμένει ο υποσιτισμός, ενώ ακολουθούν η έλλειψη πρόσβασης σε υπηρεσίες Υγείας, η απουσία υγιεινής και ασφάλειας, κατάλληλου πόσιμου νερού κλπ.

Τα κρατίδια στα οποία εντοπίζονται τα σοβαρότερα προβλήματα φτώχειας είναι το Μπιχάρ, που έλαβε χώρα και η δηλητηρίαση των παιδιών, το Τσατισγκάρχ, το Τζαρκχάντ, το Μάντια Πραντές, η Ορίσα, το Ρατζαστάν, το Ουτάρ Πραντές και η δυτική Βεγκάλη.

Δεν είναι λίγοι οι άνθρωποι στην Ινδία που στο όνομα της επιβίωσης φτάνουν ακόμα και στην πώληση ζωτικών οργάνων τους, καθιστώντας τη ζωή τους στη συνέχεια ακόμα πιο δύσκολη, καθώς η αναπηρία που προκαλείται δυσχεραίνει την ικανότητά τους να δουλέψουν και να ανταποκριθούν στους σκληρούς όρους της ζωής τους. Πολλοί είναι εκείνοι δε στις αγροτικές περιοχές, που λόγω χρεών βάζουν τέλος στη ζωή τους, γιατί δεν μπορούν να αντεπεξέλθουν.

Η Ινδία παρουσιάζει τεράστιο έλλειμμα και όσον αφορά τα εργασιακά δικαιώματα, αφού μόλις το 7% των εργαζομένων έχει ασφάλιση, ενώ η συντριπτική πλειοψηφία αναγκάζεται να εργαστεί σε καθεστώς δουλείας.

Κερδοφορία για το κεφάλαιο και επενδύσεις

Στον αντίποδα της κατάστασης που βιώνει ο λαός, η οικονομία της χώρας σε περίοδο καπιταλιστικής κρίσης παρουσιάζει ρυθμούς ανάπτυξης της τάξης του 5,8% και χαρακτηρίζεται ως μία εκ των ταχύτερα αναπτυσσόμενων οικονομιών του πλανήτη, συμμετέχοντας σε οργανώσεις όπως η BRICS, με τις Βραζιλία, Κίνα, Ρωσία και Νότια Αφρική, ενώ συμμετέχει και σε ευρύτερους ιμπεριαλιστικούς σχεδιασμούς με αιχμή την περιοχή της Ασίας. Το κεφάλαιο της χώρας εμφανίζει υψηλά ποσοστά κερδοφορίας συνάπτοντας συμφωνίες δισεκατομμυρίων δολαρίων, ενώ την ίδια στιγμή ο πληθωρισμός και οι τιμές καλπάζουν, δυσχεραίνοντας ακόμα περισσότερο τη θέση του ήδη εξαθλιωμένου λαού. Απέναντι σε αυτήν την κατάσταση δίνουν τη μάχη τους τόσο το ΚΚ Ινδίας (Μαρξιστικό) όσο και το ΚΚ Ινδίας που οργανώνουν την πάλη των λαϊκών στρωμάτων μέσα από τα ταξικά συνδικάτα και τις λαϊκές οργανώσεις.

Α. Φ

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ