Σατανική τύχη οι... στίχοι

Πριν από μόλις μερικά χρόνια, αν άνοιγε διεθνής και μάλιστα θυελλώδης συζήτηση για «μεγάλους αδερφούς», παρακολουθήσεις επικοινωνίας, δηλαδή πολιτών τε και πολιτικών, επιστημόνων ή καλλιτεχνών, θα έβγαινε κόσμος στο δρόμο. Και στην Ελλάδα αλλά και σε χώρες ακόμη με περισσότερη ή και σχεδόν καθόλου τεχνολογική δυνατότητα μεταφοράς πληροφοριών. Με θυμάμαι στη Βουλή στην πρώτη μεγάλη συζήτηση για το σκάνδαλο των υποκλοπών, με τρεις αρμόδιους κι υπεύθυνους υπουργούς παρόντες να εκστομίζω τη λέξη Μέριλαντ (έδρα της αμερικανικής πανεποπτικής υπηρεσίας) και να απλώνεται τρόμος και φασαρία επαρκής για να μη δοθεί η δέουσα σημασία στην πηγή του... κακού. Υστερα ήρθε η «φυσική» εξέλιξη των καπιταλιστικών ενοχών της Αγοράς. Ο υπεύθυνος πήρε προαγωγή και μετάθεση στο εξωτερικό, ο πρωθυπουργός πήγε σπίτι του, η εταιρεία (η μία απ' τις δύο, αφού η άλλη προμηθεύει στρατιωτικό υλικό επικοινωνίας σε 180 χώρες) έμεινε ανέγγιχτη απ' το σκάνδαλο, το θεόρατο πρόστιμο των 48 εκατομμυρίων ευρώ μειώθηκε στο ελάχιστο και η πρωταγωνίστρια εταιρεία μπούκωσε με 50 εκατομμύρια ευρώ σε διαφημίσεις τα ΜΜΕ!... Αλλωστε, ήταν και χορηγός της χρυσής Εθνικής ομάδας του ...Γιούρο. Το τελικό ευχαριστώ που μας παρακολουθούσαν ως χώρα ήρθε με τη συγχώνευση Βόνταφον - Γουίντ που αρραβωνιάστηκαν στο Μαξίμου.

Μετά ήρθαν τα «γουίκιλικς» και η εμπόρευσή τους από τα διεθνή ΜΜΕ που πλούτισαν δημοσιεύοντας «κρατικά» μυστικά με την ίδια ένταση που ασχολήθηκαν με την καταδίωξη του ιδιοκτήτη τους πρωταγωνιστή ως βιαστή. Και τώρα ήρθε κι ο μετανοημένος κατάσκοπος που μένει τράνζιτ, δέχεται προτάσεις από δίμετρες γκόμενες κατασκόπους για γάμο-βίζα, κι έδεσε η σάλτσα της εξοικείωσης με το τέρας που έφεραν μαζί με την υπέροχη τεχνολογική εξέλιξη και την ευλογία της, το ίντερνετ και τα κοινωνικά δίκτυα.

Αν δεν ανοίξουμε τώρα μια ντόπια και παγκόσμια συζήτηση για την αλλαγή της πολιτικής δράσης, της επαναστατικής διαδικασίας και την όσμωση του πολιτικού ζώου-άνθρωπος με το απολίτιστο, καλά εξοπλισμένο κτήνος μέσα του, τότε, σύντροφοι, αλλά και ταξικοί εχθροί αντάμα, θα βρεθούμε μπροστά σε άλυτες εξισώσεις αλλοίωσης εννοιών και κοινωνιών.

Η εξολόθρευση των κεκτημένων δικαιωμάτων λαών, πολιτών, εργατών όπου Γης, κι όπου καίει τα σπαρτά αιώνων πολιτισμού κι εξέλιξης κι αγώνων η ανάσα του ιμπεριαλισμού σε φάση καπιταλιστικής κρίσης, περνάει μέσα από τη θεσμοθετημένη ως φυσική και αναπόφευκτη, αποδοχή της δύναμης των μέσων πάνω στον άνθρωπο. Οχι, δεν απαντώ με μανιχαϊστική προσέγγιση στην εξαιρετικά περίπλοκη και επιστημονικά εξελιγμένη χειραγώγηση των μαζών, που επιχειρείται και προσωρινά επιτυγχάνει στο διαδίκτυο και τα παραφερνάλια του.

Θυμίζω, απλώς, για να ανοίξει εδώ και τώρα η θεματολογία, πως ο φετφάς για τους σατανικούς στίχους του Σαλμάν Ρουσντί πριν από δυο δεκαετίες, γέννησε ένα κίνημα προστασίας της ελεύθερης έκφρασης κι απομείωσε απολίτικες θεωρήσεις των διεθνών αλλαγών. Στις μέρες μας η απαγόρευση υπέρπτησης του προεδρικού αεροπλάνου του Μοράλες πάνω από ευρωπαϊκές χώρες, η άτυπη κράτησή του στη Βιέννη κ.λπ. με άλλοθι την... πρωτοβουλία Σνόουντεν, αφενός δεν συγκινεί τις μάζες ως θα όφειλε. Αφετέρου μετατρέπει έναν εκλεγμένο ηγέτη κυρίαρχης χώρας σε φιγούρα live διεθνούς διαδικτυακού παιχνιδιού στρατηγικής με καταλυτικές πολιτικές επιδράσεις στο μυαλό των πολιτών - χρηστών. Αμα παίζεις τέτοια παιχνίδια χρόνια ολόκληρα στο επίπεδο του ίντερνετ για... ξεκούραση ή ψυχαγωγία, τότε η πραγματικότητα έρχεται να κουμπώσει με την τεχνητή πραγματικότητα. Ποιος θα διαδηλώσει για το αγαθό που δηλητηριάζεται, όταν ασφαλής δηλητηριαστής είναι ο ίδιος εθισμένος παίκτης που πίστεψε ότι είναι και κυρίαρχος κι ελεύθερος κι ατιμώρητα φονιάς για πλάκα, πολίτης του κόσμου μιας οθόνης; Σατανική τύχη κι όχι στίχοι.

Της
Λιάνας ΚΑΝΕΛΛΗ