«Δεν υποσχόμαστε λαγούς
με πετραχήλια. Αυτό που λέμε είναι ότι μια κυβέρνηση με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ θα
πάρει μέτρα για να μειωθεί η ανεργία, να μειωθεί η φτώχεια, να περιοριστεί η
ακραία ανέχεια, να υπάρξει οικονομική ανάπτυξη (...) Δεν λέμε ότι πατώντας ένα κουμπί
θα γυρίσουμε σε μισθούς, συντάξεις και ΑΕΠ του 2008 και του 2009. Υποσχόμαστε
ότι θα αγωνιστούμε σκληρά για να μπει ένα φρένο στον κατήφορο, να στηριχτούν οι
πιο αδύναμοι, για να γυρίσουν πίσω τα 150.000 νέα, μορφωμένα παιδιά που έφυγαν
στο εξωτερικό και αιμοδοτούν άλλες χώρες, άλλες οικονομίες γιατί τα έδιωξε η
Ελλάδα του μνημονίου».
Αυτά δήλωσε στο
«Αθηναϊκό Πρακτορείο» ο Δ. Παπαδημούλης του ΣΥΡΙΖΑ. Τα σημειώνουμε, γιατί αν ο
ίδιος και οι υπόλοιποι του κόμματός του καμαρώνουν σήμερα σαν γύφτικα
σκεπάρνια, στην προοπτική του να αναλάβουν υπουργικούς θώκους, οφείλεται στο
γεγονός ότι έναν χρόνο πριν υποσχέθηκαν στο λαό «λαγούς με πετραχήλια».
Βεβαίως, πολλοί ήταν αυτοί που γνώριζαν από τότε ακόμα ότι οι υποσχέσεις τους
ήταν άνευ αντικρίσματος. Η αστική τάξη, για παράδειγμα, που πριμοδότησε το
πλασάρισμά τους σε αναβαθμισμένη θέση στο υπό αναμόρφωση αστικό πολιτικό
σκηνικό, γνωρίζοντας ότι όσο δεν αμφισβητούνται τα θεμέλια της εξουσίας της, σ'
αυτά θα καταλήξουν να υποκλίνονται οι εκάστοτε διαχειριστές.
Το ΚΚΕ είπε τότε καθαρά
στο λαό - και είναι καιρός ο λαός να σκεφτεί διπλά και τριπλά την εναλλακτική
λύση, την επιλογή που θα κάνει - ότι υπηρέτης δύο αφεντάδων δεν μπορεί να είναι
κανείς. Ο ΣΥΡΙΖΑ ούτε θέλει ούτε μπορεί να υπηρετεί συγχρόνως και το λαό και
την πλουτοκρατία. Κι επειδή έχει πλέον γίνει καθαρό ότι την πλουτοκρατία θα
υπηρετήσει, ο λαός ας κανονίσει την πορεία του, αν θέλει να γίνει αφέντης του
τόπου και του μόχθου του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου