Γνήσιο τέκνο!

Δε βρίσκουμε λόγια να εκφράσουμε την εκτίμησή μας για τον «αντιστασιακό» Ανδρέα Λοβέρδο, ο οποίος, σύμφωνα με δική του (συγκλονιστική) μαρτυρία, είχε δηλώσει τη διαφωνία του στον τότε πρωθυπουργό, Γ. Παπανδρέου, για την προσφυγή της Ελλάδας στο ΔΝΤ.

Παρά τα όσα λέγονται, εμείς είμαστε βέβαιοι: Ο «μαχητής» Ανδρέας Λοβέρδος όχι μόνο «διαφώνησε», αλλά χτύπησε και το χέρι στο τραπέζι, καθώς «βροντοφώναξε» εκείνο το ηχηρό «ΟΧΙ» στο ΔΝΤ.

Από τη μέχρι τώρα διαδρομή του Λοβέρδου, μπορούμε βάσιμα μάλιστα να εκτιμήσουμε ότι ο πρώην υπουργός, τόσο «οργισμένος» ήταν με το ΔΝΤ, που έφτασε παρά τρίχα να θυσιάσει ακόμα και την πολιτική του σταδιοδρομία. Να τα βροντήξει και να φύγει!

Τελικά, ευτυχώς για το λαό, επέλεξε το «δύσκολο» δρόμο. Ο Λοβέρδος έκανε πέτρα την καρδιά του και υπερασπίστηκε μια επιλογή με την οποία τόσο... διαφωνούσε.

Εκτοτε, βέβαια, βίωσε ένα μαρτύριο. Ποιος, άλλωστε, μπορεί να ξεχάσει τον Ανδρέα Λοβέρδο να αγωνίζεται στην πρώτη γραμμή, υπερασπιζόμενος την πολιτική της κυβέρνησης των μνημονίων (με την οποία... διαφωνούσε).

Είμαστε απολύτως σίγουροι: Ο Λοβέρδος «πονούσε», όταν καθόταν στις υπουργικές καρέκλες και συνδιαλεγόταν με τους τροϊκανούς του ΔΝΤ. «Μάτωνε η ψυχή του», όταν εφάρμοζε τα μέτρα των μνημονίων, τα οποία προηγουμένως τα είχε ψηφίσει (αν και «αντιστασιακός»...) και με τα δύο του χέρια.

Ναι, είμαστε πεπεισμένοι ότι ο επικεφαλής της ΡΙΚΣΣΥ, Ανδρέας Λοβέρδος, θα συνεχίσει με συνέπεια την έντιμη πάλη του στην πολιτική σκηνή της χώρας.

Του ευχόμαστε καλή συνέχεια και πάντα στον ίδιο δρόμο. Το δρόμο της ευπρέπειας, της αξιοπρέπειας, της πολιτικής εντιμότητας, του καθαρού πολιτικού λόγου και έργου.

Οι αγώνες του Λοβέρδου ενάντια στο κατεστημένο θα είναι πάντα πηγή έμπνευσης για τους εργαζόμενους (που ο Λοβέρδος τους έκοψε τους μισθούς και τα δικαιώματα ως υπουργός Εργασίας). Ο Λοβέρδος θα αποτελεί πάντα ίνδαλμα για τους συνταξιούχους (που ο Λοβέρδος τους έκοψε τις συντάξεις και τα φάρμακα ως υπουργός Κοινωνικής Ασφάλισης και Υγείας).

Ο Λοβέρδος, είτε εντός είτε εκτός του ΠΑΣΟΚ, θα είναι πάντα ένα γνήσιο τέκνο του «Πασοκισμού».Τουτέστιν, ένας διαρκής φάρος που θα δείχνει πάντα στην αντίθετη πορεία από εκείνη του φαρισαϊσμού, του θεατρινισμού και της υποκρισίας.

Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ