Το Νοέμβρη του 2008 γράφαμε στο «Ρ», με αφορμή την
πρώτη εκλογή του Ομπάμα στο Λευκό Οίκο, ότι το μεγάλο κεφάλαιο των ΗΠΑ
είχε επενδύσει έναν πακτωλό χρημάτων στο χρώμα της φτώχειας. Οτι είχε
ποντάρει στο «μαύρο» και ότι τούτο ήταν μια κίνηση υπαγορευμένη από τα
πλέον στοιχειώδη αντανακλαστικά της αυτοσυντήρησης σε μια στιγμή
απολύτως οριακή για τη διατήρηση του ισοζυγίου μεταξύ της αμερικανικής
εικόνας και της αμερικανικής πράξης.
Από τη μια (λέγαμε
τότε) βρισκόταν η εικόνα του θρυμματισμένου και ακατάλληλου προς εξαγωγή
προϊόντος, που ακούει στο κλισέ περί «αμερικανικού ονείρου». Είναι το
«αμερικάνικο όνειρο» τη λήξη του οποίου ο Ομπάμα την ανακοίνωσε και
επισήμως πριν από μερικές βδομάδες. Από την άλλη, (έγραφε τότε ο «Ρ»)
βρίσκεται και θα βρίσκεται η πράξη του μόνου εξαγώγιμου προϊόντος που
πραγματικά διαθέτουν οι ΗΠΑ:
Οι βόμβες. Βόμβες σαν αυτές που ετοιμάζονται να ριχτούν εναντίον της Συρίας.
*
Οι
βόμβες (σημείωνε τότε ο «Ρ») θα συνεχίσουν να εξάγονται από τις ΗΠΑ του
Ομπάμα, αλλά από εδώ και πέρα η ανάγκη επιβάλλει ώστε το περιτύλιγμα,
πέρα από το κήρυγμα της πυγμής, να περιλαμβάνει και το λίφτινγκ του
μύθου περί της «ανεκτικής κοινωνίας και δημοκρατίας».
Πρόκειται
(έγραφε τότε ο «Ρ») για την «ανεκτική κοινωνία και δημοκρατία», της
οποίας η επιλογή των πολυεθνικών να επιτραπεί σε έναν μαύρο να γίνει
Πρόεδρος, σε μια χώρα όπου πριν 40 χρόνια οι μαύροι ήταν σκλάβοι,
φωταγωγείται. Η άλλη πλευρά της, όμως, ότι δηλαδή οι μαύροι θα
συνεχίσουν να ζουν στα γκέτο και τα επόμενα 40 χρόνια, μένει στο
σκοτάδι...
*
Η
βιτρίνα του αμερικανικού ιμπεριαλισμού, με τον Ομπάμα Πρόεδρο των ΗΠΑ,
αναπαλαιώθηκε στο πλαίσιο μιας παράστασης χολιγουντιανών προδιαγραφών,
αλλά (έγραφε τότε ο «Ρ») τα πράγματα προδιαγράφονται όπως ακριβώς
μονολογούσε ο «Γατόπαρδος» του Βισκόντι:
 |
«Για να μείνουν όλα ίδια, πρέπει να αλλάξουν».
Αυτό
που θα μείνει (πρόσθετε τότε ο «Ρ») μετά από το παιχνίδι με τις
γιρλάντες και τα «καθρεφτάκια» που οι «σκηνοθέτες» και οι πρόθυμοι
βοηθοί τους μοιράζουν ανά τον κόσμο, για να θαμπώσουν τους «Ινδιάνους»
του πλανήτη, είναι τούτο:
«Η αμερικανική πολιτική μένει ίδια, ακόμα κι αν το στιλ αλλάξει».
*
Αυτά έγραφε ο «Ρ» τότε, υπό τον περιπαικτικό τίτλο: «Γιατί χαίρεται ο κόσμος και χαμογελάει, πατέρα;» (6/11/2008)...
Ηταν
η στιγμή ακριβώς που ο κ. Ομπάμα ανέβαινε για πρώτη φορά στο βάθρο του
νικητή των αμερικανικών εκλογών. Το τι έλεγαν οι άλλοι μπορείτε να το
θυμηθείτε, ρίχνοντας μια ματιά στα τότε (5/11/2008) πρωτοσέλιδά τους...
 | ||||
 |
 |
H Eλευθεροτυπία δε μπορούσε να κρύψει
την ικανοποίηση της για την ιστορική επιλογή
Γράφει:
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
ο Νίκος ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου