Πότε ο ΣΥΡΙΖΑ λέει την αλήθεια για τη Συρία; Ποτέ…

του Μιλτιάδη Κόκκινου

Όταν κάποιος ακολουθεί την τακτική «πατάω σε δύο βάρκες» και αλλάζει τις θέσεις του ανάλογα με τι τον εξυπηρετεί καλύτερα σε κάθε δεδομένη στιγμή, δεν μπορεί παρά να εκτίθεται διαρκώς. Αναφερόμαστε ασφαλώς στον ΣΥΡΙΖΑ. Άλλωστε, η διγλωσσία είναι χαρακτηριστικό γνώρισμα της σοσιαλδημοκρατίας, που από τη μία ξεγελάει το λαό και από την άλλη παίζει ενεργό ρόλο στο αστικό πολιτικό σύστημα ως επίδοξος κυβερνητικός διαχειριστής.

Πιο συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση του Γραφείου Τύπου του ΣΥΡΙΖΑ, στις 27/08, αναφέρεται:«Ο ΣΥΡΙΖΑ εκφράζει την κατηγορηματική του αντίθεση σε ενδεχόμενη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία… Αυτό που αποτελεί ζητούμενο είναι η πολιτική επίλυση του ζητήματος με ειρηνικό τρόπο, η ουσιαστική παρέμβαση του ΟΗΕ στις εξελίξεις με στόχο την άμεση κατάπαυση του πυρός και τη διενέργεια ελεύθερων εκλογών…».

Δεν θα ασχοληθούμε εν προκειμένω με το θαυμασμό του ΣΥΡΙΖΑ προς το μοντέλο πολιτικής Ομπάμα και το «νέο αέρα» του Ολάντ, οι οποίοι σήμερα πρωτοστατούν στο νέο μακελειό εναντίον του συριακού λαού. Ούτε θα ασχοληθούμε με τα ανέξοδα «ευχολόγια» περί ειρηνικής επίλυσης των διαφορών και ουσιαστικής παρέμβασης του ΟΗΕ, τα οποία θα μπορούσε να τα πει ο οποιοσδήποτε - ακόμη και ο Ομπάμα - και τα οποία κρύβουν και το ρόλο του ΟΗΕ, αλλά προπάντων το γεγονός ότι στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, ο ιμπεριαλιστικός πόλεμος και η ιμπεριαλιστική ειρήνη με το πιστόλι στον κρόταφο είναι νύχι - κρέας. 

Θα ασχοληθούμε με την προκλητική διγλωσσία του ΣΥΡΙΖΑ στο θέμα των εξελίξεων στη Συρία και της ιμπεριαλιστικής επέμβασης, την οποία σήμερα καταδικάζει.

Αυτά που λέει σήμερα, όμως, ο ΣΥΡΙΖΑ απέχουν παρασάγγας από αυτά που έλεγε πριν λίγο καιρό. Για την ακρίβεια έλεγε ακριβώς τα αντίθετα. Συγκεκριμένα: 

Την 1/8/2011, η κα Ρένα Δούρου, τότε υπεύθυνη Ευρωπαϊκής Πολιτικής του ΣΥΝ/ΣΥΡΙΖΑ και σήμερα υπεύθυνη Τομέα Εξωτερικής Πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, σημείωνε σε δήλωσή της:«Πέντε μήνες μετά από το ξεκίνημα της "άνοιξης της Συρίας", … τη στιγμή που ο λαός της Συρίας δίνει ένα αξιοθαύμαστο μάθημα θάρρους και αντίστασης σε ένα βάρβαρο καθεστώς, η διεθνής κοινότητα ουσιαστικά σιωπά, απορροφημένη από τις δυσμενείς οικονομικές εξελίξεις σε ΗΠΑ και Ευρώπη. Η στάση της όμως αυτή λειτουργεί ουσιαστικά ως "πράσινο φως" προς το καθεστώς Άσαντ για να συνεχίσει να πνίγει στο αίμα ακόμη και τις πιο ειρηνικές διαδηλώσεις. ΤΩΡΑ η διεθνής κοινότητα, με επικεφαλής τον ΟΗΕ και την ΕΕ, οφείλει να απομονώσει το αιμοσταγές καθεστώς, στηρίζοντας παράλληλα, πολιτικά και οικονομικά, τις δυνάμεις της αντιπολίτευσης. ΤΩΡΑ είναι πραγματικά η ώρα της έμπρακτης αλληλεγγύης προς το λαό της Συρίας».

Και λίγες μέρες αργότερα (19/8/2011) η κα Δούρου επανήλθε δριμύτερη, λέγοντας:

«… Η ΕΕ οφείλει να πρωτοστατήσει σε ένα ενιαίο διπλωματικό μέτωπο, που θα δώσει στον πρόεδρο Άσαντ να καταλάβει ότι έχει έλθει η ώρα των τίτλων του τέλους. Για την ομαλή μετάβαση σε ένα δημοκρατικό πολίτευμα, για να μην πάει χαμένο το αίμα των χιλιάδων θυμάτων, των Σύρων πολιτών, που καθημερινά αψηφούν το φόβο τους και διαδηλώνουν κατά του καθεστώτος. Η ΕΕ οφείλει μια τέτοιου είδους πρωτοβουλία στο λαό της Συρίας».

Ζητούσε δηλαδή από την ΕΕ και τους άλλους διεθνείς οργανισμούς των ιμπεριαλιστών να αναλάβουν δράση εναντίον της συριακής κυβέρνησης και να στηρίξει τη συριακή αντιπολίτευση, δηλαδή τους λεγόμενους αντικαθεστωτικούς, τη στιγμή που οι ΗΠΑ και η ΕΕ, μαζί με την Τουρκία και τη Σαουδική Αραβία στήριζαν ανοιχτά και εξόπλιζαν διάφορες μισθοφορικές ομάδες που καμία σχέση δεν έχουν με το συριακό λαό.

Υιοθετούσε στην ουσία τα ιμπεριαλιστικά προσχήματα, που επικαλούνται σήμερα για τη στρατιωτική επέμβαση στη Συρία. Υιοθετούσε τα επιχειρήματα των ΗΠΑ, του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, οι οποίοι ενοχοποιούν τη συριακή κυβέρνηση, προκειμένου να εξαπολύσουν μια νέα ιμπεριαλιστική επέμβαση στο όνομα δήθεν της προστασίας του συριακού λαού, όπως έκαναν στο παρελθόν στη Γιουγκοσλαβία, το Ιράκ και το Αφγανιστάν.

Παλιά τους τέχνη κόσκινο, θα πει κανείς για τον ΣΥΡΙΖΑ. Τα ίδια δεν έκανε ο ΣΥΝ και κατά την περίοδο των αμερικανοΝΑΤΟικών βομβαρδισμών στη Γιουγκοσλαβία, όταν από τη μία καταδίκαζε την επέμβαση και από την άλλη υιοθετούσε τα προσχήματα του ΝΑΤΟ για την εθνοκάθαρση. Τα ίδια έκανε στο Αφγανιστάν και το Ιράκ. Ο λαός ας βγάλει τα συμπεράσματά του...

902.gr