Ξεκίνησα σήμερα για το τακτικό χρονιάτικο προσκύνημα στο Πολυτεχνείο.
Εικόνα 1η. Σταθμός Μετρό Ομόνοιας, Ώρα 12 παρά τέταρτο. 3 με 4 ελεγκτές έχουν πιάσει έναν μετανάστη και τον πάνε για επιβολή προστίμου. Το έγκλημά του; Είχε περάσει κατά λίγο η διάρκεια του εισιτηρίου του. Κόσμος αρκετός προσπερνάει αδιάφορα. 2-3 άτομα φωνάζουμε. Οι ελεγκτές απαντούν ψύχραιμα ότι κάνουν το καθήκον τους. Συνεχίζουμε να φωνάζουμε , άδικα , ότι είναι αδιανόητο να του επιβάλουν πρόστιμο επειδή είχε περάσει κατά λίγο η διάρκεια του εισιτηρίου. Ο κόσμος
αδιαφορεί προκλητικά. Συνεχίζω προς το Πολυτεχνείο. Σκέψεις. Μα τι έγινε όλο αυτό το έξαλλο πλήθος , δικαιολογημένα, με το θάνατο του 18 χρονου νεαρού που συγκλόνισε το καλοκαίρι την Ελλάδα; Ξέχασαν; Σιγά μην ασχοληθούν με έναν μετανάστη; Εκφασισμός της κοινωνίας;
Συνεχίζω προς το Πολυτεχνείο. Φτάνω στην Κεντρική Πύλη. Αριστερά τα τραπεζάκια που κάθεται η περιφρούρηση του ΜΑΣ. Ένα γεια στους συντρόφους. Μερικές κουβέντες. Επικρατεί εύθυμη, επαναστατική πάντα, ατμόσφαιρα. Πιάνω 2-3 σχόλια και κάτι γελάκια. Ρωτάω και μαθαίνω. Λίγα λεπτά πριν έπεσαν μερικές "ψιλές" και κάτι σπρωξίματα στη δεξιά πλευρά της πύλης . Εκεί που ήταν τα τραπεζάκια παρατάξεων ΑΡ.ΑΣ, ΑΡ.ΣY (παρατάξεις που έχουν προέλθει από τη διάσπαση των ΕΑΑΚ). Η μάχη είχε αμιγώς ιδεολογικά κίνητρα. Έγινε για τα...τραπεζάκια. Ποιος θα πλασαριστεί καλύτερα δίπλα στη Πύλη. Κατάντια!!!
Περνάω την πύλη.Αριστερά το Μ.Α.Σ. Κόσμος πολύς. Πλησιάζω την πεσμένη πόρτα. Συγκίνηση, μνήμες. Ήταν τότε , 1976, που ως μαθητής ΣΤ' Γυμνασίου επισκέφτηκα το χώρο. Ακόμα θυμάμαι το σημείωμα που είδα πάνω στα κάγκελα με ένα κόκκινο γαρύφαλλο καρφιτσωμένο. ΛΑΕ ΜΟΥ, ΝΤΡΕΠΟΜΑΙ ΝΑ ΤΟΥΣ ΠΩ ΟΤΙ ΨΗΦΙΣΕΣ, ΓΙΑ ΝΑ ΜΗ ΜΕ ΡΩΤΗΣΟΥΝ ΤΙ ΨΗΦΙΣΕΣ! Δεν μπορώ να το ξεχάσω ακόμα αυτό. Κάθε χρόνο τέτοια μέρα, στον ίδιο χώρο η ίδια πάντα εικόνα.
Απομακρύνομαι. Προχωράω, τραπεζάκια ΑΝΤΑΡΣΥΑ και νεολαίας ΣΥΡΙΖΑ. Ερημιά. Η επανάσταση άργησε μια μέρα;
Κάτι έλειπε από το σκηνικό όμως. Η ΠΑΣΠ απολύτως απούσα. Μάλλον αγώνας δικαιώθηκε. Μπήκα στο κτίριο που υπήρχε η έκθεση φωτογραφίας. Έμεινα να κοιτάζω ξανά και ξανά όσα βλέπω σχεδόν 37 χρόνια τώρα.
Βγήκα από το κτίριο. Πηγαίνω προς την έξοδο. Από τα μεγάφωνα ακούγεται η ανακοίνωση του Π.Γ του ΚΚΕ για τα 40 χρόνια από την επέτειο της εξέγερσης.
Πηγή: ΚΟΚΚΙΝΟΣ ΑΝΕΜΟΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου