Κανένας μόνος του

Από δω το πάνε από κει το φέρνουν, ψάχνουν γι' αυτήν ή την άλλη διαχείριση, στο διά ταύτα παραμένει ένας κόσμος που δεν μπορεί!

Δεν μπορεί να πληρώσει.

***

Η είδηση για τη μείωση του επιτοκίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας αφορά στο κεφάλαιο και μόνο σ' αυτό. Οσοι απ' τα λαϊκά στρώματα χρωστάνε θα βρεθούνε μπροστά σε άγριες καταστάσεις.

Η πολιτική που εφαρμόζεται σε μία προς μία τις χώρες της ΕΕ είναι ενιαία και αφορά στο τσάκισμα της εργατικής τάξης.

Αυτό που από τον ΣΥΡΙΖΑ παρουσιάζεται σαν θετικό κεκτημένο από τη Σύνοδο Κορυφής δεν είναι άλλο από μια ρύθμιση από και για το κεφάλαιο που οι σοσιαλδημοκράτες ήδη πανηγυρίζουν ότι είναι δικό τους κατασκεύασμα. Μας θυμίζουν έτσι ότι και μετά τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, που είχε χαρακτηριστεί νεοφιλελεύθερο κατασκεύασμα, οι σοσιαλδημοκράτες είχαν παρουσιάσει τη «Λευκή Βίβλο για την Ανάπτυξη, την Ανταγωνιστικότητα και την Απασχόληση» σαν προοδευτικό σχέδιο.

Το αποτέλεσμα εκείνου του «προοδευτικού» σχεδίου είναι ακριβώς όλα όσα ζει σήμερα η εργατική τάξη σ' όλη την Ευρώπη.

Το γεγονός ότι όλα αυτά παραμένουν μάλλον ψιλά γράμματα για μεγάλες μάζες από τα λαϊκά στρώματα, γιατί η αστική και οπορτουνιστική προπαγάνδα τα παρουσίαζε ως πρόοδο, κάνει πιο βαρύ το δικό μας καθήκον: Να τα κάνουμε όλα λιανά. Να αποκαλύψουμε πως όσο κι αν αλλάζουν οι διαχειριστές, το πρόβλημα θα οξύνεται.

***

Είδηση: Η «Air Bus» χτίζει εργοστάσιο στις ΗΠΑ. Γιατί, λέει, εκεί θα έχει μειωμένο κόστος. Δηλαδή, εκτιμά ότι η Ευρώπη είναι ακριβή. Κι έχει δίκιο από τη σκοπιά ότι οι Αμερικανοί εργάτες με τεράστια εμπειρία στο χτίσιμο αεροσκαφών έχουν ήδη τσακιστεί τόσο πολύ που να είναι πράγματι πιο «ανταγωνιστικοί», δηλαδή πιο φτηνοί, από τους Ευρωπαίους συναδέλφους τους. Αυτή η είδηση είναι η καλύτερη απάντηση σ' όσους ισχυρίζονται ότι το θέμα αφορά στη διαχείριση. Τα μονοπώλια κυνηγούν το κέρδος κάνοντας επενδύσεις εκεί που η εργατική δύναμη μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις τους τόσο από τη σκοπιά της τεχνικής και επιστημονικής ικανότητας, όσο και από τη σκοπιά του μεροκάματου και των άλλων συνθηκών δουλειάς. Αυτό το κυνήγι έχει τρομακτικές συνέπειες και για τους εργάτες των ισχυρών καπιταλιστικών οικονομιών και θα βρει τέλος μόνο αν φύγουν απ' τη μέση τα μονοπώλια.

Αυτό πρέπει να γίνει κτήμα της εργατικής τάξης. Αυτό είναι το δύσκολο. Αυτό όμως είναι και το μόνο που έχουμε να κάνουμε αν θέλουμε να τιμήσουμε τα δεδομένα μιας επιστήμης, του μαρξισμού - λενινισμού, που έχει αποδείξει πως η ανθρωπότητα μπορεί να κάνει άλμα στο μέλλον αν βγάλει από τη μέση τα βαρίδια που την οδηγούν στα τάρταρα.

***

Εδώ είμαστε, και για να γίνει αυτό κοινή συνείδηση, πιάνουμε το νήμα από τα «μικρά» καθημερινά που συγκροτούν όμως ψυχολογία αλλά κυρίως ιδεολογία, ταξική συνείδηση δηλαδή, είτε υποταγής, είτε εξέγερσης.

«Υπάρχει μια αξιοπρέπεια, οι άνθρωποι δυσκολεύονται να ζητήσουν βοήθεια», είπε μια πολύτεκνη στην κάμερα.

Πικρή αλήθεια και είναι δίπλα μας.

Πρέπει να τους βρούμε. Οχι για να τους δείξουμε. Αυτό ακριβώς δε θέλουν και σωστά κάνουν. Αλλά για να τους στηρίξουμε - όχι μ' ένα κιλό ρύζι που κι αυτό έχει την αξία του - με τον μόνο τρόπο που μπορεί να δώσει λύση: Αλλά μαζί με την ταξική αλληλεγγύη σ' αυτούς, να γίνουν και οι ίδιοι σημαία της οργανωμένης αντίστασης, της οργανωμένης αντεπίθεσης. Της αντεπίθεσης των ανθρώπων που γνωρίζουν πως τα χέρια τους στύβουν την πέτρα κι έχουν ιερό δικαίωμα να μπορούν την επόμενη μέρα να κοιτάνε στα μάτια τα παιδιά χωρίς ντροπή. Των ανθρώπων που έχουν δικαίωμα να πάρουν παπούτσια στα παιδιά τους. Εχουν δικαίωμα να φροντίσουν τους γερόντους τους. Εχουν δικαίωμα να κρατήσουν όρθια τα σπιτικά τους.

Αυτός ο κόσμος, ο κόσμος με αξιοπρέπεια, είναι ο κόσμος μας.

Να μην τον αφήσουμε να γίνει ζήτουλας σε καμιά «μη κυβερνητική οργάνωση». Να μην τους αφήσουμε να ψάξουν ποιος από τους εκμεταλλευτές τους είναι καλύτερος.

Να μη γυρίσουμε στην εποχή που οι βιομήχανοι μοίραζαν τα Χριστούγεννα μια γαλοπούλα σ' αυτούς που όλο το χρόνο έστυβαν.

Ασχετο: Το γεγονός ότι ο ΣΥΡΙΖΑ κάνει κριτική στην κυβέρνηση ότι είναι ανίκανη να διαπραγματευτεί, δηλώνει και το επίπεδο της αντιπαράθεσης. Οχι μεταξύ δυνάμεων που διαφωνούν στην πολιτική, αλλά δυνάμεων που μάχονται για το ποια θα εφαρμόσει καλύτερα την ίδια πολιτική.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ