Στα σκαμνιά

Tου Θύμιου Καλαμούκη

Εφόσον το κλυδωνιζόμενο πολιτικό σύστημα, αποφάσισε ή αναγκάστηκε να στήσει δίκη (ειδική ή ποινική) και να κάτσει στο σκαμνί, τον πρώην υπουργό Παπακωνσταντίνου, καλό θα ήταν η παραγγελία των εδωλίων να μην περιοριστεί στο ένα, αλλά σε περισσότερα.

Το πρώτο βεβαίως, θα είναι  για τον ίδιο τον πρώην Υπουργό,  προκειμένου  να στρογγυλοκαθίσει μαζί με το τεράστιο ΕΓΩ του, την έπαρσή του, τον κυνισμό του, την ανικανότητά  του, αλλά και την αφέλειά του (τελευταία μέτρα κλπ).

Το δεύτερο θα πρέπει να είναι για τον πρωθυπουργό του. Τον ανεκδιήγητο αυτόν πολιτικό, περίγελο της ελληνικής κοινωνίας, εκλεκτό στην πρώτη φάση του πειράματος, των  Ευρωπαίων νονών και των τοκογλύφων. Τον Γιώργο Παπανδρέου, που περιφέρεται στον πλανήτη δηλώνοντας σοσιαλιστής, ανθρωπιστής, διανοούμενος  και που μόλις πριν τρία χρόνια ψηφίστηκε από το 43% των ελλήνων για να τους σώσει… (αιώνιο στίγμα ενός λαού).

Το τρίτο εδώλιο θα είναι για τον διάδοχο του Γ. Παπακωνσταντίνου, τον Ε. Βενιζέλο, που δεν γνώριζε, δεν παρέλαβε, δεν κατάλαβε, δεν αντιλήφθηκε, ο άνθρωπος που με όλη του την συμπεριφορά αυτοπροβάλλεται ως το πιο έξυπνο ον  του γαλαξία.

Το τέταρτο εδώλιο θα είναι για τους υπόλοιπους υπουργούς, που ψήφιζαν, αποδέχονταν και υπερασπιζόντουσαν με μανία, τον μονόδρομο του μνημονίου 1,2 και 3 και όλων των μεσοπρόθεσμων.  Των κατοικίδιων εκείνων, που αναμασούσαν χαζές και φτηνές δικαιολογίες προκειμένου να τρομοκρατήσουν τους ήδη τρομοκρατημένους πολίτες αυτής της χώρας. Ειδική θέση θα προβλεφθεί για αυτούς τους υπουργούς, (πρωτοκλασάτους), που στην πορεία μετάνιωσαν, ή δήλωσαν ότι δεν γνώριζαν, δεν κατάλαβαν, κλπ. (Χρυσοχοίδης, Λοβέρδος και λοιποί αστέρες του υπερφίαλου τίποτα).

Στο πέμπτο εδώλιο να καθίσουν  οι βουλευτές που έβαψαν με αίμα τα χέρια τους, ψηφίζοντας  με φοβερή ευκολία, την καταστροφή των εργαζομένων, συνταξιούχων, μικρομεσαίων, σε απανωτές  «κρίσιμες» συνεδριάσεις της Βουλής, λέγοντας το περίφημο ΝΑΙ.

Το έκτο εδώλιο θα έχει σχήμα κλαδιού για να καθίσουν οι γνωστοί καλοπληρωμένοι παπαγάλοι, που υποστήριζαν το μνημόνιο, επιμένοντας στην αυστηρή τήρηση των μέτρων για να μην καταστραφεί η χώρα και οι επιδοτούμενες από το κράτος, δουλειές των αφεντικών τους.

Στο έβδομο εδώλιο, θα καθίσει ο Πάγκαλος, για λόγους που όλοι κατανοούμε.

Όλα τα παραπάνω, θα μπορούσαν να είναι Δικαιοσύνη. Θα μπορούσαν να είναι τομή στην ιστορία της Ελλάδας, θα μπορούσαν να είναι μια καλή αρχή. Μια αρχή που μαζί με την αυτοκριτική, την συνειδητοποίηση, την επίγνωση και το ξεψάρωμα του λαού, θα μπορούσε να σημάνει κάτι ουσιαστικά καινούργιο και ελπιδοφόρο. Όλα τα άλλα, όσο εκτονωτικά και αν είναι, δεν αποτελούν λύση, αλλά πλύση.

Με τις ίδιες ελπίδες, τα ίδια κουράγια, τα ίδια όνειρα, τα ίδια πάθη, ευχόμαστε να είναι ΑΥΤΗ η χρονιά, η χρονιά μας.

ΥΓ. Το βασικό  θέμα στην χώρα μας, δεν είναι η τιμωρία. Είναι σημαντικό, είναι αναγκαίο, είναι ζητούμενο, αλλά δεν είναι το πρώτο. Το  βασικότερο όλων είναι η αλλαγή, ανατροπή, γκρέμισμα, του σάπιου πλαισίου, μαζί με τους σάπιους εκπροσώπους του, μαζί με τις σάπιες ιδέες του και τις ακόμη πιο σάπιες μεθοδεύσεις του. Όσα εδώλια και αν στηθούν, πάντα το ζητούμενο θα παραμένει ανεκπλήρωτο. Δίκαιη κοινωνία, πραγματικής ισότητας, ελευθερίας, αξιοπρέπειας.

Πηγή ellinofreneia.net