Ο ΣΥΡΙΖΑ, η τρόικα, οι τραπεζίτες...

Βγαλμένοι μέσα από τα μνημόνια και τις αλλεπάλληλες επικαιροποποιήσεις τους είναι οι «άμεσοι στόχοι του ΣΥΡΙΖΑ στον τομέα των τραπεζών». Απάτη ολκής, κατάμουτρο φτύσιμο απέναντι στα βάσανα του λαού είναι επίσης και οι ρυθμίσεις που υπόσχονται στα υπερχρεωμένα στις τράπεζες λαϊκά νοικοκυριά. Στην ολότητά τους, εφαρμόζονται στην πράξη, ήδη προβλέπονται στο νόμο της Κατσέλη για τα τραπεζικά δάνεια, που ψήφισε η κυβέρνηση ΠΑΣΟΚ (Γ. Παπανδρέου).

1. «Τράπεζες στην υπηρεσία της κοινωνίας, μοχλός ανάπτυξης». Αυτή είναι η αξιολόγηση και ο διακηρυγμένος στρατηγικός στόχος του ΣΥΡΙΖΑ. Καμιά απολύτως πρωτοτυπία. Απλά αναμασήματα της επιχειρηματολογίας, με την οποία τα άλλα αστικά κόμματα (ΝΔ - ΠΑΣΟΚ) και οι κυβερνήσεις τους, από κοινού με την τρόικα και τους ιμπεριαλιστικούς Οργανισμούς, έκαναν τη δουλειά τους, διεκπεραίωναν τις υποθέσεις των μονοπωλίων αποκοιμίζοντας λαϊκές συνειδήσεις, κοροϊδεύοντας τους ανθρώπους του καθημερινού μόχθου. Από τέτοια και άλλα διαμάντια λάμπει και το πρόγραμμα των φωστήρων του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ. Να και ποιοι είναι οι «άμεσοι στόχοι στον τομέα των τραπεζών»:

2. «Με κάθε πρόσφορο τρόπο εγγύηση των καταθέσεων και η ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών και της οικονομίας»... Για τη διάσωση των τραπεζών, συνολικά του εκματαλλευτικού συστήματος είναι που ενδιαφέρονται. Το 2008, όταν η καπιταλιστική κρίση άρχισε να δείχνει δόντια, η κυβέρνηση Καραμανλή πέρασε νόμο για την εγγύηση των καταθέσεων για ποσά μέχρι 100.000 ευρώ. Το μέτρο δηλαδή ισχύει ήδη, άλλωστε και η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έδωσε χρονική παράταση. Στο μεταξύ, με άλλους τρόπους - διάλυση μισθών, συντάξεων, ανεργία, χαράτσια και φόροι - έχουν ξαφρίσει την όποια λαϊκή αποταμίευση. Ζητούμενο και γα το ΣΥΡΙΖΑ είναι η παραπέρα «ενίσχυση της ρευστότητας των τραπεζών». Σύμφωνα με τα επίσημα στοιχεία και για το σκέλος της ρευστότητας οι ντόπιοι τραπεζίτες έχουν πάρει 125 δισ. ευρώ από τους μηχανισμούς του ευρωπαϊκού συστήματος κεντρικών τραπεζών (Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα - Τράπεζα της Ελλάδας). Είναι δανεικά, θεωρητικά προς επιστροφή στους αιμοδότες τους. Αγνωστο είναι από πού θα θα τα βρούν για να τα επιστρέψουν...

3. «Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών με την έκδοση κοινών μετά ψήφου μετοχών, ώστε να διασφαλισθούν τα συμφέροντα του ελληνικού Δημοσίου και των Ελλήνων φορολογουμένων. Δημόσια ιδιοκτησία και κοινωνικός έλεγχος των τραπεζών που ανακεφαλαιοποιούνται με δημόσιο χρήμα».

Ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών είναι κομμάτι της συμφωνίας στο πλαίσιο του μνημονίου 2 και της νέας δανειακής σύμβασης. Από την πλευρά του, ο ΣΥΡΙΖΑ τους «κλείνει το μάτι», συμφωνεί, χωρίς αστερίσκους, στο να πάρουν οι τραπεζίτες ακόμη 50 δισ. ευρώ για τις ανάγκες ανακεφαλαιοποίησης. Και θα τα πάρουν από την τρόικα μέσω της νέας δανειακής σύμβασης, την οποία μαζί με το μνημόνιο και τα συνοδευτικά μέτρα φορτώνουν στις πλάτες του λαού. Τα περί «δημόσιας ιδιοκτησίας», «κοινωνικού ελέγχου» και «δημόσιου χρήματος» αποτελούν σκόπιμη διαστρέβλωση της πραγματικότητας. Ανάμεσα στις προτάσεις της τρόικας είναι και η «έκδοση κοινών μετά ψήφου μετοχών», όπως δηλαδή προτείνει και ο ΣΥΡΙΖΑ, οι οποίες και θα περιέλθουν στο «Ταμείο Χρηματοπιστωτικής Σταθερότητας», στο νέο εμφανιζόμενο μεγαλομέτοχο των τραπεζών. Ο «δημόσιος έλεγχος» που επαγγέλλεται και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, προκειμένου να μην παρεξηγηθεί, αφορά αποκλειστικά στις τράπεζες που θα ανακεφαλαιοποιήσει η τρόικα και επιβάλλεται σύμφωνα και με την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα.

4. «Διάλογο με τους εμπλεκόμενους φορείς για τη διαμόρφωση αποτελεσματικού συστήματος δημόσιου ελέγχου». Οι εμπλεκόμενοι φορείς με τους οποίους ο ΣΥΡΙΖΑ ετοιμάζει διάλογο είναι οι εξής: ΕΕ - ΔΝΤ - Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, επίσης οι σημερινοί μεγαλομέτοχοι των τραπεζών και οι διοικήσεις τους.

5. «Αναδιάρθρωση - κούρεμα στο ιδιωτικό χρέος των νοικοκυριών προς τις τράπεζες, με απαγόρευση κατάσχεσης στην πρώτη κατοικία για τα χαμηλά εισοδήματα και αναπροσαρμογή των μηνιαίων δόσεων ώστε να μην υπερβαίνουν το 30% του μηνιαίου εισοδήματος του οφειλέτη». Η ρύθμιση που ευγγελίζονται ισχύει εν πολλοίς και από το νόμο Κατσέλη για τα «υπερχρεωμενα νοικοκυριά». Να σημειωθεί πως και ο νόμος της Κατσέλη είναι πολύ πίσω όχι μόνο από τις σημερινές ανάγκες των λαϊκών νοικοκυριών, αλλά και από αυτά τα ελάχιστα προβλεπόμενα μέτρα δικαστικής προστασίας και τις δικαστικές αποφάσεις για ειδικές κατηγορίες οικονομικά ανήμπορων. Ρυθμίσεις δανείων, ανάλογες με αυτές που προβάλλει και ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ, είναι στην καθημερινή πρακτική των τραπεζιτών, εννοείται με αζημίωτο για τους ίδιους.

6. «Αναμόρφωση του «Τειρεσία» ώστε να ελαφρύνουν τα επιβαρυντικά στοιχεία φυσικών προσώπων και επιχειρήσεων και να υπάρξουν ειδικές ρυθμίσεις με συνυπολογισμό των ειδικών συνθηκών που δημιούργησε η κρίση και η πιστωτική ασφυξία».

Πρόκειται για γενικόλογους αφορισμούς, για ρυθμίσεις που ισχύουν ήδη (νόμος Κατσέλη κ.ά). Στο μεταξύ παρά και την κάθετη συρρίκνωση των εμπορικών δοσοληψιών, τα μέτρα κατευνασμού του φαινομένου από την πλευρά των τραπεζών, τα φέσια από τις ακάλυπτες επιταγές παίρνουν εκρηκτικές διαστάσεις. Τα σπασμένα της καπιταλιστικής κρίσης μετακυλίονται πρώτα και κύρια στους «αδύναμους κρίκους», αυτοαπασχολούμενους και μικροεπαγγελματίες, που αναγκάζονται να «κατεβάσουν ρολά»

7. «Αναμόρφωση των κριτηρίων και των όρων λειτουργίας των τραπεζών, ώστε αυτές να καταστούν μοχλός ανάπτυξης, στήριξης της πραγματικής οικονομίας και της στοχευμένης παραγωγικής ανασυγκρότησης». «Ανάπτυξη» με τους τραπεζίτες πρωταγωνιστές είναι ίδια με αυτή που ευαγγελίζονται τα μονοπώλια, ισχυροί επιχειρηματικοί όμιλοι μαζί με τους κάθε είδους διεκπεραιωτές των υποθέσεών τους και το πολιτικό προσωπικό. Διάχυση κεφαλαίων στην «πραγματική οικονομία» σημαίνει μοιρασιά της λείας σε βιομηχάνους, μεγαλεμπόρους και άλλα τμήματα του κεφαλαίου.

8. «Ανάπτυξη ολοκληρωμένης δέσμης υπηρεσιών για μικρές επιχειρήσεις, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, νέες παραγωγικές επιχειρήσεις, μορφές συνεταιριστικής και αλληλέγγυας οικονομίας». Το καλό το παλικάρι ξέρει κι άλλο μονοπάτι... με τη διαφορά ότι έχει χιλιοπατηθεί από τα διάφορα προγράμματα της ΕΕ, όπως αυτά που περνούν από το λεγόμενο «επενδυτικό βραχίονα», την Ευρωπαϊκή Τράπεζα Επενδύσεων (ΕΤΕπ). Τα συγκεκριμένα κονδύλια αποδίδονται στη διαχείριση των ντόπιων τραπεζών, οι οποίες στη συνέχεια τα σπρώχνουν στην πελατεία τους με κριτήρια βιωσιμότητας, κερδοφορίας, πάντα με βάση τις νόρμες παραγωγής και τον καταμερισμό που έχουν συμφωνήσει σε επίπεδο ΕΕ.

Πηγή: Ριζοσπάστης                                                                                                                 Α. Σ.