Καληνύχτα παλιέ κόσμε

Δύο διαφορετικές αναρτήσεις από http://fadomduck2.blogspot.gr και http://redflyplanet.blogspot.com. Η μία απάντηση στην άλλη. Στην πρώτη πρωταγωνιστεί ο γνωστός και μη εξαιρετέος δημοσιογράφος Τάσος Παπάς. Στη δεύτερη  ένα από τα πολλά θύματα του καπιταλισμού.

Παρακολουθήστε....

Τάσος Παπάς

...Το λάθος στην ανάλυση του ΚΚΕ είναι ότι έχει κατασκευάσει μια εικόνα για το λαό που δεν συνάδει με την πραγματικότητα. Είναι μια εικόνα εξιδανικευμένη που υπάρχει μόνο στα επαναστατικά εγχειρίδια. Δεν μπορεί ένα κόμμα να προσδοκά διεύρυνση της επιρροής του, προτείνοντας  συνεχώς μια γραμμή αγώνα  που απαιτεί από τους πολίτες να επιδεικνύουν αυταπάρνηση, αλτρουισμό, να αντιστέκονται, να πολεμούν, να συμμετέχουν σε διαδηλώσεις, καταλήψεις, συγκρούσεις, να προσαρμόζουν την προσωπική τους ζωή στις ανάγκες της συλλογικής προσπάθειας. Δεν είναι όλοι «γεννημένοι» αγωνιστές, δεν είναι όλοι φτιαγμένοι από τη στόφα του ήρωα.

Οι άνθρωποι έχουν όνειρα, ελπίδες, πάθη, αδυναμίες, μικρότητες, εγωισμούς. Θέλουν να ζήσουν αξιοπρεπώς στο σήμερα, να ευημερήσουν. Δεν είναι δυνατόν να τους ζητάς να θυσιάζουν διαρκώς το παρόν, κυνηγώντας ένα ακτινοβόλο μέλλον. Πολλοί θα προτιμήσουν τη σιγουριά των μικρότερων βημάτων από το να εμπλακούν σε μια περιπέτεια με άγνωστο προορισμό, τις σταδιακές αλλαγές από τις ολικές ρήξεις....

Σχόλιο δικό μου

Από την άλλη μεριά το βάρβαρο πρόσωπο του καπιταλισμού. Κανένα  έλεος για τον άνθρωπο, ούτε καν σαν βιολογική οντότητα. Στον άνθρωπο αυτό , την  υπόθεση την διαβάζετε παρακάτω, δεν αναγνωρίζεται το δικαίωμα να ζήσει. Είναι ήδη μέσα στην περιπέτεια όχι προς το άγνωστο, αλλά προς γνωστό τέλος. Αν η περιπέτεια του προς το άγνωστο είχε τέλος τον σοσιαλισμό που γνωρίσαμε , με όλα τα λάθη και τις αδυναμίες του, τότε ναι θα είχε και περιθώρια για όνειρα.

Δεν τους ζητάει το ΚΚΕ να θυσιάζουν το παρόν , γιατί για ένα τεράστιο κομμάτι εργαζόμενων δεν υπάρχει παρόν, αλλά μόνο σκοτάδι. Παρελθόν καλοβολεμένου, καλοπληρωμένου, με ποιος ξέρει πόσες καβάτζες  έχεις εσύ. Και είμαι σίγουρος πως έχει και πολύ πολύ καλό μέλλον ως καλός εκπαιδευμενος κολαούζος και απολογητής της ΠΑΣΟΚίκής ανακτορικής αυλής. Ξέρεις τα κόλπα , δε σε φοβάμαι, θα πας μπροστά.Όλοι αυτοί όμως που ζουν το σκοτάδι δεν ΕΧΟΥΝ ΝΑ ΧΑΣΟΥΝ ΠΑΡΑ ΜΟΝΟ ΤΙΣ ΑΛΥΣΙΔΕΣ ΤΟΥΣ.

 Αυτή είναι η ιστορία στην οποία αναφέρομαι πιο πάνω 

... γ...ώ τον Καπιταλισμο μου, γ...ώ ..

Πριν λίγη ώρα σε στενό των Μελισσίων, καθώς πέρναγα με το παπί, βρήκα πεσμένο στην άσφαλτο έναν άνθρωπο μεγάλης ηλικίας, μέσα στον ήλιο, να ψελλίζει "νερό".
Δυο γυναίκες από την απέναντι πολυκατοικία κατέβηκαν τρέχοντας να με βοηθήσουν να τον σηκώσουμε,
ένας άλλος κύριος έφερε μια καρέκλα να κάτσει και όσο ο γλυκύτατος παθών προσπαθούσε να ηρεμήσει στη σκιά, πίνοντας το νερό του, απαντούσε και στις ερωτήσεις μας:
- Τι συνέβη; Τι νιώσατε;
- Τίποτα. Είμαι επιληπτικός. Μια κρίση είναι, δεν είναι τίποτα. 
- Δεν παίρνετε φάρμακα;
- Παίρνω. Τώρα δεν πήρα. Δεν είναι τίποτα. 
- Θυμάστε πώς τα λένε να πεταχτώ στο φαρμακείο να τα φέρω;
- Όχι δε γίνεται. Έχω Απορίας. Είναι ακριβά. Δε μου τα δίνουν. Δεν είναι τίποτα...(Κλαίει). Έχω μια βδομάδα να τα πάρω. (Κλαίει πιο πολύ). 
- Πόσο κάνουν;
- 180 ευρώ, αλλά βγάζω 6 μήνες. (Σκουπίζει τα μάτια του). Πήγα στης γειτονιάς μου το φαρμακείο, που με ξέρουν. Τους είπα να μου τα δώσουν και μόλις έχω τα λεφτά να τα πάω. Δε μου τα δίνουν. Έχω Απορίας. (Ξανακλαίει). Δεν είναι τίποτα, ξαναλέει. Συνέρχεται για τα καλά.
- Πού μένετε;
- Στη Νέα Ιωνία. 
- Πώς βρεθήκατε εδώ;
- Ήρθα να κάνω μεροκάματο. Κλάδεμα σε έναν κήπο. Δεν τα κατάφερα με τα δέντρα. Ήταν ψηλά. Έφυγα. Προσπαθούσα να γυρίσω σπίτι μου. Αυτό είναι όλο. Δεν είναι τίποτα. Μια κρίση είναι. Ευχαριστώ. Δεν είναι τίποτα. Τίποτα δεν είναι...
Καληνύχτα παλιέ κόσμε. Γιατί τέτοια δε θέλουμε να ξαναδούμε και δε θα ξαναδούμε.

*O τιτλος που χει δωσει η συγγραφεας ειναι ". γ..ω την Ελλαδα μου γ..ω...
"