Η εισήγηση, της συνέντευξης τύπου της Αλέκας Παπαρήγα, για τις θέσεις της ΚΕ του ΚΚΕ, για το 19ο συνέδριο του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας

A.Καλούμε την  εργατική τάξη (συμπεριλαμβάνονται άνεργοι, συνταξιούχοι, μετανάστες, καλυμμένη μισθωτή εργασία με το μπλοκάκι κλπ) και τα φτωχά στρώματα  των αυτοαπασχολουμένων, τους νέους και τις γυναίκες (που ανήκουν στην εργατική τάξη και στα φτωχά μεσαία στρώματα)  να σπάσουν τα ιδεολογικοπολιτικά ασφυκτικά όρια που τους επιτρέπει και ανέχεται η αστική δημοκρατία, να μετατρέψουν την οργή και αγανάκτηση σε κατανόηση της ρίζας των αιτιών που προκαλούν τα αφόρητα βάσανά τους.

Η αστική δημοκρατία επιτρέπει στους εργαζόμενους και άνεργους, να διαμαρτύρονται, να αγριεύουν, να αγανακτούν, να επιλέγουν κάθε τέσσερα χρόνια μια κυβέρνηση που δεν αμφισβητεί τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης στον οποίο αποφασιστικό ρόλο παίζουν τα μονοπώλια είτε είναι κρατικά είτε είναι ιδιωτικά και οι επιλογές της ΕΕ και του ΝΑΤΟ.  Αυτή η κυβέρνηση είτε είναι μονοκομματική είτε συνεργασίας, είτε τρικομματική σαν αυτή που ζούμε σήμερα, ή κυβέρνηση με κορμό την αριστερά όπως λέγεται, από την στιγμή που δεν έρχεται σε αντίθεση με τα μονοπώλια και τα συμφέροντά τους είναι καταδικασμένη να απογοητεύσει, να έλθει σε πλήρη αντίθεση με τις  ανθρώπινες ανάγκες.   Δίχως  ανατροπή στο επίπεδο της εξουσίας, δεν μπορεί να υπάρξει κοινωνική ευημερία ανάλογα με τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας και την προσφορά των εργαζομένων, τις κοινωνικές τους ανάγκες που έχουν την τάση να αυξάνονται συνεχώς.

Το θέμα είναι με τα μονοπώλια ή με το λαό, με την εξουσία του κεφαλαίου, των μονοπωλίων, ή την εργατική λαϊκή εξουσία.

Ο σοσιαλισμός είναι επίκαιρος και αναγκαίος                                      

Οφείλουμε ως κόμμα να κάνουμε αντικειμενική αποτίμηση της συμβολής και προσφοράς μας στους κοινωνικούς αγώνες, να εξαντλήσουμε όλες τις υποκειμενικές δυνατότητές μας, να συνειδητοποιήσουμε με  μέγιστη απαιτητικότητα, μακριά από κάθε πνεύμα αυτοϊκανοποίησης, αυτάρκειας, εφησύχασης, τις υποχρεώσεις μας: Να ανταποκριθούμε στα επείγοντα και οξυμμένα προβλήματα του λαού με μαχητικό και ανυποχώρητο αγώνα, στην διαμόρφωση της Λαϊκής Συμμαχίας που θα  κινητοποιήσει την μεγάλη λαϊκή πλειοψηφία, θα δρομολογήσει με συνειδητή επιλογή την ριζική ανατροπή που εξ αντικειμένου ταυτίζεται με την εργατική λαϊκή εξουσία, τη λαϊκή οικονομία

Η ΡΙΖΑ ΤΩΝ ΠΡΟΒΛΗΜΑΤΩΝ ΣΤΙΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΙΔΙΟΚΤΗΣΙΑΣ ΣΤΑ ΜΕΣΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ, ΣΤΟ ΡΟΛΟ ΤΩΝ ΜΟΝΟΠΩΛΙΩΝ

Η ρίζα βρίσκεται στις σχέσεις ιδιωτικής ιδιοκτησίας στα συγκεντρωμένα μέσα παραγωγής, η επέκταση, διείσδυση των μονοπωλίων όχι μόνο στην οικονομία, αλλά και σ' όλες τις πτυχές τις κοινωνικής πολιτιστικής ζωής.

Σημαίνει     

Ότι ο εργάτης, ο εργαζόμενος μέσα από την πείρα της συμμετοχής του στην ταξική πάλη, δεν βλέπει μόνο το πολιτικό προσωπικό της κυβέρνησης αλλά  την εξουσία των μονοπωλίων, του κεφαλαίου.

Δεν απεχθάνεται μόνο την τραγικότητα της βίας και του πολέμου  αλλά κατανοεί τα φαινόμενα αυτά  ως αποτέλεσμα των ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων. Τα καπιταλιστικά κράτη με επικεφαλής τις ηγετικές δυνάμεις, όταν δεν μπορούν να λύσουν τα προβλήματα του συστήματος και των αντιθέσεων με τα συνηθισμένα πολιτικά και οικονομικά μέσα, καταφεύγουν στην βία του πολέμου, της απειλής πολέμων, των αποκλεισμών, της κρατικής βίας και καταστολής, της κρατικής τρομοκρατίας.

Στον όρο αλλαγή και ανατροπή  να βλέπει την αλλαγή τάξης στην εξουσία και όχι την εναλλαγή στο κυβερνητικό προσωπικό, ιδιαίτερα σήμερα που δρομολογούνται εξελίξεις αναμόρφωσής του με μοχλό το ΣΥΡΙΖΑ , την σοσιαλδημοκρατία που αποσαρθρώνεται, νέα πολιτικά σχήματα που προέκυψαν από αποσκιρτήσεις από τα βασικά αστικά κόμματα, τη ΝΔ και το ΠΑΣΟΚ.

Η βαρβαρότητα που ζούμε σήμερα γίνεται ανοικτή και φανερή, στην Ελλάδα, την ΕΕ,  στην περιοχή, γιατί τα μονοπώλια, το κεφάλαιο, δεν μπορούν να ασκούν την εξουσία μέσω των κυβερνήσεων και των μηχανισμών του κράτους με τον ίδιο τρόπο που κυβερνούσαν πριν από πολλά χρόνια, να διαχειρίζονται την κρίση με τον ίδιο τρόπο όπως πριν. Αναδεικνύονται τα ιστορικά όρια του καπιταλιστικού συστήματος.

Ο λαός θα χειραφετηθεί και θα λυτρωθεί όταν δεν βλέπει μόνο τον ένα η τον άλλο κρίκο αλλά και ολόκληρη την αλυσίδα.

Να μη βλέπει μόνο τον Καραμανλή και τον Παπανδρέου, τον  Σαμαρά και το Στουρνάρα, τον Βενιζέλο και τον Κουβέλη τον Τσίπρα και τον Καμένο, τον Μιχαλολιάκο, αλλά να συγκεντρώνει την προσοχή του στην αστική τάξη. Να μη βλέπει μόνο την Μέρκελ αλλά κυρίως την ΕΕ. Να μη βλέπει μόνο τη δραχμή ή το ευρώ η το δολάριο, το γιέν ή το ρούβλι, αλλά τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης, τις ιμπεριαλιστικές διακρατικές ενώσεις περιφερειακές και παγκόσμιες και τις αντιθέσεις τους.

Όταν βλέπει ότι ακυρώνουν, ληστεύουν τις κατακτήσεις, να βλέπει τον καπιταλιστικό δρόμο ανάπτυξης.

Η αντιμνημονιακή και αντιμερκελική πολιτική είναι μια ομπρέλα που μπορεί να  συνενώσει δυνάμεις με μεγάλους ανταγωνισμούς στην διανομή της οικονομικής και πολιτικής πίττας σε βάρος των λαϊκών δικαιωμάτων και ελάχιστες διαφορές στην γενική πολιτική γραμμή. Το ίδιο ισχύει και για το λεγόμενο αντιφασιστικό μέτωπο, ή για το παραπλανητικό δίλημμα του ΣΥΡΙΖΑ περί αντιδημοκρατικής εκτροπής ή δημοκρατικής ανατροπής. Το αστικό πολιτικό σύστημα, ο καπιταλισμός, υποβαθμίζει μέχρι και παραμερίζει το κοινοβούλιο, καταργεί ακόμα και συνταγματικές ελευθερίες στα πλαίσια της αστικής δημοκρατίας και νομιμότητας,  όταν  δεν μπορεί να  κυβερνά όπως κυβερνούσε, όταν δεν μπορεί να χειραγωγεί λαϊκές μάζες και να εξαγοράζει όπως πριν.

Να κατανοεί ότι ο πόλεμος επιλέγεται και ξεσπά ανάμεσα στις ανταγωνιζόμενες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις και τους συμμάχους τους, όταν δεν έχουν αποτέλεσμα  τα οικονομικά και πολιτικά μέσα. Ζητούν από τους λαούς να σκοτώνονται μεταξύ τους για το ποια αστική τάξη θα βγει πιο δυνατή.

Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΟΥ ΚΚΕ ΣΤΟΧΕΥΕΙ ΤΟ ΛΑΪΚΟ ΔΙΚΙΟ ΝΑ ΓΙΝΕΙ ΔΥΝΑΜΗ ΚΑΙ ΝΑ ΕΠΙΚΡΑΤΗΣΕΙ.

1.     ΠΟΛΙΤΙΚΗ  ΣΥΜΜΑΧΙΩΝ

Ο όρος συμμαχία αναφέρεται στην κοινωνική συμμαχία της εργατικής τάξης και λαϊκών τμημάτων των αυτοαπασχολουμένων. Η ΛΑΙΚΗ ΣΥΜΜΑΧΙΑ (ΛΣ) συγκροτείται από τα πιο ριζοσπαστικά τμήματά τους στην πρώτη φάση, διευρύνεται συνεχώς με την πρόοδο της ταξικής πάλης.

Δεν συμπεριλαμβάνουμε την αστική τάξη, τα μεσαία στρώματα που είναι δορυφορικά των μονοπωλίων, την εργατική αριστοκρατία, την κυβερνητική και ευρωενωσιακή γραφειοκρατία.

Η  εργατική τάξη ,αντικειμενικά, έχει συμφέρον από την  ανατροπή του καπιταλισμού, την  κατάργηση κάθε καπιταλιστικής   ιδιοκτησίας στα μέσα παραγωγής, την κατάργηση της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο.  Τα φτωχά τμήματα αυτοαπασχολουμένων λόγω της  θέσης τους αντικειμενικά έχουν συμφέρον από την κατάργηση των μονοπωλίων.

Πώς θα λύνονται οι όποιες διαφορές συμφερόντων ή και πολιτικής ωρίμανσης, πείρας στις γραμμές της εργατικής τάξης και στη συμμαχία της με τα φτωχά τμήματα των αυτοαπασχολουμένων:

Αυτό που η ζωή επιβάλλει ως σκοπό της πάλης είναι η εργατική λαϊκή εξουσία με βασικό στοιχείο την κοινωνικοποίηση, τον παραγωγικό συνεταιρισμό, την αποδέσμευση από την ΕΕ και γενικότερα τις ιμπεριαλιστικές ενώσεις και συμφωνίες, τη μονομερή διαγραφή χρέους και ορισμένα βασικά χαρακτηριστικά της εξουσίας, τον εργατικό έλεγχο κλπ.

Μέσα στη ζωή  διαμορφώνεται η ανάγκη του κοινωνικού αγώνα ενάντια στον κοινό αντίπαλο, στην πολιτική του.  Ο κοινός αγώνας θα ενισχύεται και θα εξαρτάται από την δύναμη του εργατικού κινήματος , και την δύναμη του ΚΚΕ. Δεν μπαίνει όρος αποδοχής του προγράμματος του Κόμματος από τη ΛΣ, γιατί η ΛΣ είναι κοινωνική βεβαίως με πολιτική στόχευση, αλλά δεν μπορεί να έχει το ίδιο πρόγραμμα με  το ΚΚΕ.

Σχέση ΚΚΕ και Λαϊκής Συμμαχίας.

Η ΛΣ αν και αντικειμενικά μπορεί να περιλάβει όλη την τάξη και όλα τα φτωχά μεσαία στρώματα, στην πράξη στις δοσμένες συνθήκες, αγκαλιάζει το πιο πρωτοπόρα και οργανωμένα τμήματα της εργατικής τάξης και των συμμάχων της με την γνωστή μορφή συνδικαλιστικών οργάνων ή μορφών συσπείρωσης που εκφράζουν όμως τμήματα συνδικαλισμένων,  όπως  όργανα και οργανώσεις νεολαίας και γυναικών παίρνοντας υπόψη την ιδιαιτερότητα δράσης με βάση το φύλο και την ηλικία. Η μορφή της θα εξελίσσεται συνεχώς όπως και η γραμμή  και οι μορφές πάλης, θα υπόκειται σε αναδιατάξεις. Φύτρο σήμερα μπορεί να θεωρηθεί η συμμαχία ΠΑΜΕ-ΠΑΣΕΒΕ-ΠΑΣΥ-ΜΑΣ-ΟΓΕ.

Η ΛΣ δρα στις γραμμές του κινήματος, έχει βάση την εργατική συνέλευση, την κλαδική οργάνωση, δηλαδή οργανωμένους φορείς, αρα απευθύνεται σε όλους τους εργαζόμενους ανεξάρτητα σε ποιο κόμμα ανήκουν ή ψηφίζουν, ωθεί στην κοινή δράση στα διάφορα μέτωπα πάλης χωρίς να θέτει ως προϋπόθεση την συμφωνία με την γενική γραμμή της ΛΣ και την έκβαση της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία. Μέσα από τα μέτωπα πάλης ενοποιείται  και μαζικοποιείται ο αγώνας, τραβάει συνειδητά για την εργατική λαϊκή εξουσία.

ΜΕΤΩΠΑ ΠΑΛΗΣ ΠΟΥ ΣΥΜΒΑΛΛΟΥΝ ΣΤΗΝ ΟΡΓAΝΩΣΗ ΤΗΣ ΛΑΪΚΗΣ ΑΝΤΕΠΙΘΕΣΗΣ, ΒΟΗΘΟΥΝ ΤΗ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΗ ΔΥΝΑΜΕΩΝ

Στις δοσμένες συνθήκες οργανώνεται και συντονίζεται για την αντίσταση, την αλληλεγγύη, την επιβίωση, υπερασπίζεται το εργατικό και λαϊκό εισόδημα: μισθούς και συλλογικές συμβάσεις, συντάξεις, εργατικά και λαϊκά δικαιώματα, τις τιμές πώλησης των αγροτικών προϊόντων από τους παραγωγούς, την προστασία αγροτών - αυτοαπασχολουμένων - ανέργων - της λαϊκής στέγης από την αισχροκέρδεια τραπεζών και τη φορολογία.

Υπερασπίζεται το δικαίωμα στη δωρεάν δημόσια εκπαίδευση, υγεία-πρόνοια, σε φθηνά και ποιοτικά είδη λαϊκής κατανάλωσης, πολιτιστικές και αθλητικές υποδομές.

Παλεύει ενάντια στα ναρκωτικά, για τη χειραφέτηση και ισοτιμία της γυναίκας, για την προστασία των ανέργων, τη μετακίνηση - στέγαση - σίτιση κλπ. των μαθητών - σπουδαστών - φοιτητών, τις άμεσες ανάγκες των νέων ζευγαριών, για την αντιμετώπιση της ναρκοεξάρτησης, του αλκοολισμού.

Διεκδικεί αντισεισμικά-αντιπλημμυρικά μέτρα, δημόσια έργα υποδομών που βελτιώνουν τις συνθήκες ζωής, την ισόρροπη παρέμβαση του ανθρώπου στο περιβάλλον. Αναδεικνύει τις αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας από την άποψη ύπαρξης πρώτων υλών, συγκέντρωσης μέσων παραγωγής, ικανοτήτων του εργατικού δυναμικού, επιστημονικών-τεχνολογικών κατακτήσεων.

Η Λαϊκή Συμμαχία παλεύει κατά της κρατικής καταστολής, της εργοδοτικής βίας, υπερασπίζεται τις συνδικαλιστικές και πολιτικές ελευθερίες κλπ.

Ο αγώνας για φιλολαϊκή διέξοδο από την κρίση είναι αναπόσπαστα δεμένος με την αποδέσμευση και τη μονομερή διαγραφή του χρέους χωρίς επιπτώσεις στα ασφαλιστικά ταμεία, στα δημόσια νοσοκομεία κλπ., σε ρήξη με την ΕΕ - ΔΝΤ.

Διεκδικεί την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων. Υιοθετεί την κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων, όλων των συγκεντρωμένων μέσων παραγωγής, τον κεντρικό σχεδιασμό, τον εργατικό-κοινωνικό έλεγχο. Συμφωνεί με την αποδέσμευση της Ελλάδας από την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, από κάθε μορφής σχέση με ιμπεριαλιστικές ενώσεις. Έχει στόχο την κατάργηση των ξένων βάσεων, της παρουσίας ξένων στρατιωτικών και αστυνομικών δυνάμεων στην Ελλάδα με διάφορα προσχήματα.

ΠΟΥ ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΝΟΝΤΑΙ ΟΙ ΔΥΝΑΜΕΙΣ ΤΗΣ ΣΥΜΜΑΧΙΑΣ

Σε κάθε πόλη με κέντρο τους μονοπωλιακούς ομίλους, τα εργοστάσια, τα εμπορικά κέντρα, τα νοσοκομεία, τα κέντρα υγείας, τις μονάδες ηλεκτρικής ενέργειας, τις τηλεπικοινωνίες, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, τα λιμάνια και τα αεροδρόμια, με βάση τον κλάδο. Οργανώνει και κινητοποιεί τους ανέργους, τις δυνάμεις των αυτοαπασχολουμένων αγροτών και άλλων βιοπαλαιστών της πάλης.

Κατά κλάδο συμμαχία και στη γειτονιά παίρνοντας υπόψη τις εξελίξεις,  λόγου χάρη την απόσταση των τόπων δουλειάς από τον τόπο κατοικίας, βιομηχανικές και εμπορικές ζώνες, αλλαγές στην αγροτική παραγωγή.

Το ΚΚΕ διατηρεί πλήρως την αυτοτέλειά του έναντι της ΛΣ. Όλα τα μέλη και τα στελέχη του στηρίζουν την ΛΣ μετέχοντας στις εργατικές και άλλες συνδικαλιστικές, μαζικές οργανώσεις ως μέλη ή εκλεγμένοι στα όργανα. Στις γραμμές της ΛΣ συναντώνται οι κομμουνιστές με τους άλλους εργαζόμενους, ανεξάρτητα σε ποια κόμματα ανήκουν, τι ψηφίζουν κλπ.

Η συνεργασία του με πολιτικές δυνάμεις που συμφωνούν με τον ένα η τον άλλο τρόπο στην πάλη για την εργατική λαϊκή εξουσία προωθείται μέσα από την κοινή δράση στις γραμμές της ΛΣ. Δεν διαμορφώνει ενιαίο πολιτικό φορέα το ΚΚΕ με τις πολιτικές αυτές δυνάμεις.

Η ΛΣ από τον χαρακτήρα της  ως κοινωνική συμμαχία που στις γραμμές της μετέχουν συνδικαλισμένοι εργαζόμενοι δεν  μπορεί να πάρει μέρος ως ψηφοφέλτιο στις εκλογές,  δεν ταυτίζεται με κανένα από τα κόμματα που τα μέλη και στελέχη τους μετέχουν στην Λαϊκή Συμμαχία ως μέλη οργανώσεων, κινημάτων. Το ΚΚΕ μπορεί στα ψηφοδέλτια να συμπεριλάβει συνεργαζόμενους.

ΑΝΑΓΚΑΙΑ ΣΤΙΣ ΔΟΣΜΕΝΕΣ ΣΥΝΘΗΚΕΣ ΠΡΟΫΠΟΘΕΣΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΥΓΚΡΟΤΗΣΗ ΙΣΧΥΡΗΣ  ΛΣ

Η εργατική τάξη πρέπει να ανατρέψει τους συσχετισμούς δύναμης στο εργατικό συνδικαλιστικό κίνημα, οι αυτοαπασχολούμενοι πρέπει να πετύχουν να διαχωριστούν και οργανωτικά από τους εκπροσώπους των μεσαίων στρωμάτων που είναι δορυφόροι των μονοπωλίων , και από εκπροσώπους του κεφαλαίου, γενικότερα  από  οργανώσεις που ενώνουν με βάση την επιστημονική ιδιότητα και όχι την ταξική διάρθρωση.

ΤΟ ΠΡΟΓΡΑΜΜΑ ΤΟΥ ΚΚΕ

Το πρόγραμμα του Κόμματος  ενσωματώνει την πείρα του σοσιαλισμού που γνωρίσαμε, την θετική από την προσφορά του στο εσωτερικό των χωρών και στο διεθνείς κίνημα, αλλά και την κριτική αποτίμηση των λαθών που οδήγησαν στην αντεπανάσταση. Βασικά σημεία του:

1. Εποχή περάσματος από τον καπιταλισμό στο σοσιαλισμό.

Το ιστορικό πισωγύρισμα δεν το ανατρέπει, αντίθετα παραπέμπει πολύ περισσότερο στο σοσιαλισμό.

2. Τάση αλλαγής συσχετισμού δύναμης ανάμεσα στα καπιταλιστικά κράτη κάτω από την επίδραση του νόμου της ανισόμετρης ανάπτυξης, και αφορά τις ανώτερες βαθμίδες της ιμπεριαλιστικής πυραμίδας. Δεν είναι η πρώτη φορά βέβαια, συνέβη και στον δεύτερο παγκόσμιο πόλεμο, με ανακατατάξεις στην κορυφή της πυραμίδας.

Πρώτη οικονομική δύναμη οι ΗΠΑ, η ΕΕ τρίτη, η Κίνα δεύτερη. Η ευρωζώνη δοκιμάζεται στην συνοχή της.

3. Ζούμε την κρίση υπερσυσσώρευσης που είναι στο DNA  του καπιταλιστικού συστήματος, σε συνθήκες ανισομετρίας, αλματώδους καπιταλιστικής διεθνοποίησης και οξυμμένων ανταγωνισμών ανάμεσα στα ιμπεριαλιστικά κέντρα που έχουν αυξηθεί σε σχέση με το κλασσικό σχήμα ΗΠΑ, ΕΕ, Ιαπωνία. Οξύνονται οι αντιθέσεις και αντιφάσεις και οι δυσκολίες της αστικής πολιτικής διαχείρισης της κρίσης. Φανερή η δυσκολία για νέο κύκλο διευρυμένης αναπαραγωγής του κοινωνικού κεφαλαίου.

4. Οι αστικές  δυνάμεις όλων των αποχρώσεων και οι ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές δυνάμεις  ενδιαφέρονται  να διευρύνουν τα όρια διαχείρισης του καπιταλιστικού συστήματος με διάφορες συνταγές και μίγματα που εκφράζουν στην όξυνση ενδοαστικών και ενδοϊμπεριαλιστικών αντιθέσεων.

5. Δυναμώνει η τάση  ανισοτιμίας, αλληλεξάρτησης των καπιταλιστικών οικονομιών που δεν οδηγεί σε υποχώρηση του αστικού κράτους.

Η ΑΛΛΑΓΗ ΘΕΣΗΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ ΣΤΗΝ ΕΕ ΚΑΙ ΓΕΝΙΚΟΤΕΡΑ ΣΤΟ ΙΜΠΕΡΙΑΛΙΣΤΙΚΌ ΣΥΣΤΗΜΑ

1. Μετά την εκδήλωση της κρίσης επιδεινώθηκε η θέση του ελληνικού καπιταλισμού στο πλαίσιο της Ευρωζώνης και της ΕΕ και γενικότερα της διεθνούς ιμπεριαλιστικής πυραμίδας, γεγονός που δεν αναιρεί ότι η ένταξη της Ελλάδας στην ΕΟΚ - ΕΕ εξυπηρέτησε τα πιο δυναμικά τμήματα του εγχώριου μονοπωλιακού κεφαλαίου και συνέβαλε στη θωράκιση της πολιτικής του εξουσίας.

2. Η συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ, επομένως οι οικονομικοπολιτικές και πολιτικοστρατιωτικές ανισότιμες σχέσεις και εξαρτήσεις, έτσι που περιορίζουν τη διαπραγματευτική δύναμη και τα περιθώρια ελιγμών της αστικής τάξης της Ελλάδας. Οι συμμαχικές σχέσεις του κεφαλαίου διέπονται από τον ανταγωνισμό, την ανισομετρία και συνεπώς την πλεονεκτική θέση του ισχυρότερου, διαμορφώνονται ως σχέσεις ανισότιμης αλληλεξάρτησης.

3. Μεγαλώνουν οι κίνδυνοι στην ευρύτερη περιοχή, από τα Βαλκάνια έως τη Μέση Ανατολή, για γενικευμένο ιμπεριαλιστικό πόλεμο και εμπλοκή της Ελλάδας.

Η πάλη για την υπεράσπιση των συνόρων, των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Ελλάδας, από τη σκοπιά της εργατικής τάξης και των λαϊκών στρωμάτων είναι αναπόσπαστη με την πάλη για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου. Δεν έχει καμία σχέση με την υπεράσπιση των σχεδίων του ενός ή άλλου ιμπεριαλιστικού πόλου, της κερδοφορίας του ενός ή του άλλου μονοπωλιακού ομίλου.

Υλικές προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση

Προσδιορίζονται από τον χαρακτήρα της εποχής, από το επίπεδο ανάπτυξης του ελληνικού καπιταλισμού, την όξυνση της βασικής αντίθεσης και του συνόλου των αντιθέσεών του. Στην Ελλάδα υπάρχουν οι υλικές προϋποθέσεις για τη σοσιαλιστική οικοδόμηση, η οποία μπορεί να διασφαλίσει την ικανοποίηση των λαϊκών αναγκών που συνεχώς διευρύνονται.

Η Ελλάδα έχει σήμερα μεγάλες αναξιοποίητες παραγωγικές δυνατότητες που μπορούν να απελευθερωθούν μόνο με την κοινωνικοποίηση των μέσων παραγωγής από τη λαϊκή εργατική εξουσία, με κεντρικό επιστημονικό σχεδιασμό της παραγωγής. Διαθέτει σημαντικές εγχώριες ενεργειακές πηγές, αξιόλογο ορυκτό πλούτο, βιομηχανική, βιοτεχνική και αγροτική παραγωγή, μπορεί να καλύψει μεγάλο μέρος των λαϊκών αναγκών, όπως των διατροφικών και ενεργειακών, των μεταφορών, των κατασκευών δημόσιων έργων υποδομής και λαϊκής στέγης. Η αγροτική παραγωγή μπορεί να στηρίξει τη βιομηχανία σε διάφορους κλάδους της.

Η οικονομική κρίση και οι ιμπεριαλιστικοί πόλεμοι είναι κοινές απειλές απέναντι στην εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα κάθε καπιταλιστικής κοινωνίας. Από αυτό προκύπτει και η ανάγκη σχεδιασμένης και συντονισμένης κοινής δράσης απέναντι σε κάθε ιμπεριαλιστική συμμαχία για την κατάπνιξη της επανάστασης σε μια χώρα, η δυνατότητα να διαμορφωθούν συνθήκες σοσιαλιστικής νίκης σε ομάδα χωρών.

Η ιστορική πείρα δείχνει ότι οι σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 21ου αιώνα, συγκρινόμενες με τις αστικές επαναστάσεις του 18ου και του 19ου αιώνα, ακόμα και με τις σοσιαλιστικές επαναστάσεις του 20ού αιώνα, έχουν ν' αντιμετωπίσουν πολύ πιο οργανωμένη κατασταλτική μηχανή, τεχνολογικά πιο αναπτυγμένα μέσα πληροφόρησης, μαζικής καταστροφής. Έχουν να αντιμετωπίσουν τους μηχανισμούς της κρατικής καπιταλιστικής βίας που είναι ενταγμένοι σε διακρατικές δομές, όπως το ΝΑΤΟ, ο Ευρωστρατός, η Συνθήκη Σένγκεν κ.λπ.

Παρ' όλα αυτά, δεν παύει ο άνθρωπος να αποτελεί τον αποφασιστικό παράγοντα στη χρήση και στην αντιμετώπισή τους, από τον οποίο προκύπτουν και οι δυνατότητες της εργατικής - λαϊκής δράσης για την εξουδετέρωση αυτών των μέσων ή για τη χρησιμοποίησή τους προς όφελος του επαναστατικού κινήματος.

Σοσιαλισμός -κομμουνισμός

Ο σοσιαλισμός ως πρώτη βαθμίδα του κομμουνιστικού κοινωνικοοικονομικού σχηματισμού δεν είναι αυτόνομος σχηματισμός, είναι ο ανώριμος κομμουνισμός.

Η νέα εξουσία είναι υπόθεση όλης της εργατικής τάξης και συμμετέχουν και οι άλλες κοινωνικές δυνάμεις. Θεμέλιο της εργατικής εξουσίας είναι η παραγωγική μονάδα, η κοινωνική υπηρεσία, η διοικητική μονάδα, ο παραγωγικός συνεταιρισμός όπου ασκείται το δικαίωμα του εργαζόμενου να εκλέγει, και να ανακαλεί τους αντιπροσώπους της μονάδας. Να εκλέγει και να ανακαλεί τους αντιπροσώπους για το παραπάνω όργανο. Η συνέλευση της παραγωγικής, της κοινωνικής υπηρεσίας, της διοικητικής μονάδας, του παραγωγικού συνεταιρισμού είναι το Σώμα που εξασφαλίζει την συμμετοχή του κάθε εργαζόμενου. Στη συνέλευση των εργαζομένων θεμελιώνεται η άμεση και έμμεση εργατική δημοκρατία, η αρχή του ελέγχου, της απόδοσης ευθύνης και της ανακλητότητας που επεκτείνεται και στα μέλη της διεύθυνσης. Ξεχωριστή κοινωνική μονάδα αποτελούν οι συνταξιούχοι, στην εκπαιδευτική μονάδα είναι οι φοιτητές, σπουδαστές. Οι συνταξιούχοι αγρότες συμμετέχουν μέσω της συνεταιριστικής οργάνωσης, οι ανάπηροι στην μονάδα εργασίας και αν δεν μπορούν να εργάζονται σε ειδικές εκπαιδευτικές -μονάδες. Με την ίδια αρχή αντιμετωπίζονται όσοι εντάσσονται σε μειονότητες, μετανάστες, πολιτικοί πρόσφυγες. Επίσης συγκροτούνται ειδικές επιτροπές για γυναίκες, νέους, άτομα με ειδικές ανάγκες που  εντάσσονται στις δομές της εργατικής εξουσίας.

Η δομή της σοσιαλιστικής εξουσίας περιλαμβάνει το εργατικό συμβούλιο, το περιφερειακό συμβούλιο, και το ανώτατο όργανο της εργατικής εξουσίας.

·         Κοινωνικοποιούνται τα μέσα παραγωγής στη βιομηχανία, στην ενέργεια - ύδρευση, στις τηλεπικοινωνίες, στις κατασκευές, επισκευές, τα μέσα μαζικής μεταφοράς, το χονδρικό - λιανικό και εισαγωγικό - εξαγωγικό εμπόριο, οι συγκεντρωμένες τουριστικές -επισιτιστικές υποδομές, οι αγροτικές εκμεταλλεύσεις καπιταλιστικού τύπου.

·         Κοινωνικοποιείται η γη, οι καπιταλιστικές αγροτικές εκμεταλλεύσεις. Διαμορφώνονται κρατικές παραγωγικές μονάδες για την παραγωγή και επεξεργασία αγροτικών προϊόντων ως πρώτων υλών ή προϊόντων κατανάλωσης. Η ελληνική πραγματικότητα δεν απαιτεί αναδιανομή της γης. Οι μη κατέχοντες γη καλλιεργητές θα εργάζονται στις σοσιαλιστικές μονάδες αγροτικής, γεωργικής και κτηνοτροφικής παραγωγής. Το μέτρο της κοινωνικοποίησης της γης αποκλείει τη δυνατότητα συγκέντρωσης της γης, την αλλαγή χρήσης και εμπορευματοποίησή της από τους ατομικούς ή συνεταιρισμένους αγροτοπαραγωγούς. Προωθείται ο αγροτικός παραγωγικός συνεταιρισμός, ο οποίος έχει δικαίωμα χρήσης της κοινωνικοποιημένης γης ως παραγωγικού μέσου. Η ένταξη των μικροϊδιοκτητών αγροτών πραγματοποιείται εθελοντικά με κίνητρα.

·         Καταργείται η ατομική ιδιοκτησία και η οικονομική δραστηριότητα στην εκπαίδευση, στην Υγεία - Πρόνοια, στον Πολιτισμό και στον Αθλητισμό, στα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης. Οργανώνονται πλήρως και αποκλειστικά ως κοινωνικές υπηρεσίες.

·         Απαγορεύεται η χρησιμοποίηση ξένης εργασίας, δηλαδή η μίσθωση εργασίας από τους ακόμα κατέχοντες μεμονωμένα μέσα παραγωγής σε κλάδους που δεν υφίστανται υποχρεωτική κοινωνικοποίησή, π.χ. στη βιοτεχνία, στην αγροτική παραγωγή, στον τουρισμό επισιτισμό, σε ορισμένες βοηθητικές υπηρεσίες.

Κίνητρα της συνεταιριστικοποίησης είναι: Η μείωση του κόστους παραγωγής μέσω των κοινών εργασιών καλλιέργειας και συλλογής των αγροτικών προϊόντων. Η προστασία της αγροτικής παραγωγής από τα φυσικά φαινόμενα μέσω των υποδομών του κράτους, της επιστημονικής και τεχνικής υποστήριξης. Η διάθεση της αγροτικής παραγωγής με τη συγκέντρωσή της μέσω του κρατικού εμπορίου. Η αναμόρφωση του χωριού με στοιχεία της πόλης που αφορούν την ενιαία εκπαίδευση, τα πλήρως εξοπλισμένα Κέντρα Υγείας, συνδεδεμένα με νοσοκομεία των κοντινών αστικών κέντρων, τις πολιτιστικές υποδομές, τις μεταφορές κ.λπ.

Στο βαθμό που μέσω του παραγωγικού συνεταιρισμού κοινωνικοποιείται η εργασία με τη χρησιμοποίηση μηχανοποιημένων μέσων παραγωγής και κοινών υποδομών, θα διαμορφώνονται και οι προϋποθέσεις για την άμεση ένταξη στην κοινωνική ιδιοκτησία και πλήρη ένταξη στον Κεντρικό Σχεδιασμό.

ΚΕΝΤΡΙΚΟΣ ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ

Ο Κεντρικός Σχεδιασμός οργανώνεται κατά κλάδο , μέσω ενιαίου κρατικού φορέα, διακλαδώνεται περιφερειακά και κατά κατηγορία. Εκφράζει τη συνειδητή αποτύπωση των αντικειμενικών αναλογιών της παραγωγής και κατανομής, καθώς και την προσπάθεια για την ολόπλευρη ανάπτυξη των παραγωγικών δυνάμεων.

Οργανώνει την παραγωγή και τις κοινωνικές υπηρεσίες και προσδιορίζει τις αναλογίες της, με στόχο την ικανοποίηση των διευρυμένων κοινωνικών αναγκών, την κατανομή των προϊόντων. Η συνεταιριστική παραγωγή υπάγεται σ' ένα βαθμό στον Κεντρικό Σχεδιασμό, ο οποίος καθορίζει το μέρος της παραγωγής και την κρατική τιμή με την οποία γίνεται η συγκέντρωση του προϊόντος από το κράτος, καθώς και τις τιμές με τις οποίες πωλείται το προϊόν στις κρατικά οργανωμένες λαϊκές αγορές.

Η ικανοποίηση των κοινωνικών αναγκών

Στο σοσιαλισμό δεν έχει εξαλειφθεί κάθε κατάλοιπο προγενέστερων τρόπων παραγωγής και δεν έχουν ωριμάσει οι υλικές συνθήκες του σοσιαλιστικού τρόπου παραγωγής, ώστε να πάρει πλήρως τον κομμουνιστικό χαρακτήρα του, ώστε να έχει πλήρη ισχύ η αρχή «από τον καθένα ανάλογα με τις δυνατότητές του στον καθένα ανάλογα με τις ανάγκες του».

Βασικές κοινωνικές ανάγκες (Παιδεία, Υγεία - Πρόνοια) καλύπτονται καθολικά δωρεάν, σύμφωνα με τις ανάγκες, ενώ άλλο τμήμα τους καλύπτεται από μικρό σχετικά μέρος του εργασιακού χρηματικού εισοδήματος (στέγη, ενέργεια - ύδρευση - θέρμανση, μετακίνηση, διατροφή).

Μέτρο της ατομικής προσφοράς είναι ο χρόνος εργασίας που καθορίζεται από τις συνολικές ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής, τους υλικούς όρους της παραγωγικής διαδικασίας, στην οποία εντάσσεται η «ατομική εργασία». Στον καθορισμό του χρόνου εργασίας συνυπολογίζονται οι ιδιαίτερες ανάγκες της κοινωνικής παραγωγής για τη συγκέντρωση εργατικού δυναμικού σε περιοχές, κλάδους κ.λπ., ιδιαίτερες κοινωνικές ανάγκες όπως είναι η μητρότητα, οι ειδικές ανάγκες αναπήρων και άλλων ατόμων.