Πίσω από μια αντιπαράθεση...

Οι εξελίξεις στο κόμμα των Ανεξάρτητων Ελλήνων, βρίσκονται εδώ και μερικές μέρες στη δημοσιότητα με επίκεντρο την οξύτητα της εσωκομματικής τους αντιπαράθεσης, τις αποχωρήσεις βουλευτών του κ.λπ. Δε θα σταθούμε εδώ στους χαρακτηρισμούς που ανταλλάσσουν. Αλλωστε, αυτοί δείχνουν το χαρακτήρα των αστικών κομμάτων, αφενός, και αφετέρου τη λειτουργία κομμάτων χωρίς αρχές ή πιο σωστά αυτές είναι οι αρχές τους. Αλλού βρίσκεται η ουσία. Πριν πάμε σ' αυτό να θυμίσουμε ότι οι Ανεξάρτητοι Ελληνες προέρχονται από τη ΝΔ. Εχει τη σημασία του. Οπως έχει τη σημασία της η επισήμανση ότι τα αστικά κόμματα υπηρετούν τα γενικά συμφέροντα των καπιταλιστών, αλλά υπάρχει και ο ανταγωνισμός τμημάτων τους που εκφράζεται μέσα στα αστικά κόμματα και που ενίοτε φτάνει και σε διασπάσεις, ή σε φαινόμενα σαν αυτό των Ανεξάρτητων Ελλήνων. Και που συνδέονται με επιλογή συμμαχιών με διαφορετικά ισχυρά καπιταλιστικά κράτη. Τέτοιες επιδράσεις υπάρχουν, αφού η κρίση οξύνει τους ενδομονοπωλιακούς ανταγωνισμούς μεταξύ ισχυρών κρατών, όπως ΗΠΑ, Γερμανίας, Ρωσίας, Κίνας, κ.λπ. έντονους στην περιοχή της Ανατολικής Μεσογείου λόγω υδρογονανθράκων και στην Ελλάδα λόγω οικονομικής κρίσης και τεράστιων δυσκολιών στη διαχείρισή της, αλλά επίσης και λόγω υδρογονανθράκων και άλλων τομέων οικονομίας, που εποφθαλμιούν τα παραπάνω κράτη και που ωφελούν και Ελληνες μεγαλοεπιχειρηματίες.

***

Στην ουσία τώρα. Είναι γεγονός ότι η προεκλογική περίοδος κυοφορούσε αλλαγές στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε μια προσπάθεια να διαμορφωθούν καλύτεροι όροι χειραγώγησης των εργαζομένων στη βάρβαρη αστική πολιτική, κυοφορία που φαίνεται να μορφοποιεί έναν αστικό πόλο, με κορμό τη ΝΔ και έναν άλλο με κορμό τον ΣΥΡΙΖΑ. Φαίνεται, επίσης, ότι η κυοφορία συνεχίζεται. Τι σημαίνει αυτό; Το ΠΑΣΟΚ βρίσκεται σε πορεία αποσάθρωσης. Ηδη, εδώ και καιρό κυοφορούνται νέα πολιτικά σχήματα απ' αυτό το χώρο. Δεν είναι μόνον η Κίνηση «ΡΙΚΣΣΥ» του Α. Λοβέρδου. Υπάρχει η Κίνηση Φλωρίδη, η Κίνηση Ραγκούση κ.λπ. Δεν πρέπει επίσης να περνά απαρατήρητη η δήλωση του Γ. Μανώλη, κατά την αποχώρησή του από τους Ανεξάρτητους Ελληνες, ότι «ο χώρος έχει μέλλον το κόμμα δεν έχει». Ούτε αυτή του Κ. Σταμάτη από το ίδιο κόμμα να αναλάβει δράση ο Κ. Καραμανλής. Ούτε επίσης φαίνεται να είναι σύμπτωση ότι ταυτόχρονα, με το ξέσπασμα στους Ανεξάρτητους Ελληνες, εμφανίζεται ο Γ. Καρατζαφέρης του ΛΑ.Ο.Σ. να μιλά για δική του πρωτοβουλία δημιουργίας νέου κόμματος και αυτό να συνοδεύεται με περιοδείες στη Βόρεια Ελλάδα. Και, βεβαίως, ο χώρος που λέει ο Γ. Μανώλης εμφανίζεται άκρως «αντιμνημονιακός», άκρως «πατριωτικός», δηλαδή εθνικιστικός. Εχει, επίσης, γραφτεί στον αστικό Τύπο κατ' επανάληψη η πρόθεση του Αντ. Σαμαρά να δημιουργηθεί ένα αστικό κόμμα με ευρωπαϊκό προσανατολισμό μαζί με άλλες δυνάμεις πέρα από τη ΝΔ, που βεβαίως δε θα είναι η ΝΔ. Τέλος, έχουμε τα σενάρια περί εκλογικού νόμου έντονα στον αστικό Τύπο. Που είναι ένα από τα εργαλεία επίδρασης στην αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος. Επομένως, την «άγρια φαγωμάρα» στους Ανεξάρτητους Ελληνες, δεν μπορούμε και δεν είναι σωστό να την αντιμετωπίζουμε ως ένα μεμονωμένο γεγονός σε ένα αστικό κόμμα, όσο και αν έχει την αυτοτέλειά του, αλλά σε σχέση με τα υπόλοιπα που αποτελούν κρίκους στην αλυσίδα αναμόρφωσης του αστικού πολιτικού συστήματος.

***

Μετά απ' όλ' αυτά, γίνεται φανερό ότι στο εσωτερικό των αστικών κομμάτων αντανακλώνται οι δυσκολίες τους στη διαχείριση της καπιταλιστικής οικονομικής κρίσης και οι αντιπαραθέσεις που οξύνονται στο εσωτερικό της αστικής τάξης για τον προσανατολισμό των συμμαχιών της και τη σύμπλευση με τον ένα ή τον άλλο ιμπεριαλιστικό πόλο, καθώς και των συμμαχιών τους με άλλα κόμματα μέσα στην Ελλάδα. Τμήματα της αστικής τάξης επιλέγουν τη σύμπλευση με την ΕΕ, ενώ άλλα επιθυμούν τη σύμπλευση με το αμερικανικό ή το ρωσικό κεφάλαιο. Για παράδειγμα, ένα από τα ζητήματα της αντιπαράθεσης στους Ανεξάρτητους Ελληνες ήταν οι θέσεις Καμμένου για το δολάριο. Στο πλαίσιο αυτό, προχωρά και η αναμόρφωση του αστικού πολιτικού συστήματος, ως αποτέλεσμα των πραγματικών διαφορετικών προσεγγίσεων τμημάτων της αστικής τάξης σε σχέση με ζητήματα καθοριστικής σημασίας για την ίδια, αλλά και ως προσπάθεια για τον εγκλωβισμό και τη χειραγώγηση πλατιών εργατικών λαϊκών στρωμάτων στα δικά της διλήμματα και τους ανταγωνισμούς της. Επιβεβαιώνεται, για μια ακόμα φορά, ότι η εργατική τάξη, τα άλλα φτωχά λαϊκά στρώματα έχουν συμφέρον να απεγκλωβιστούν από τα κόμματα του κεφαλαίου και της ΕΕ, να βαδίσουν το δικό τους δρόμο για τα δικά τους συμφέροντα. Επομένως, συμπόρευση με το ΚΚΕ, λαϊκή οργάνωση και συμμαχία για αποδέσμευση από την ΕΕ, κοινωνικοποίηση των μονοπωλίων και μονομερής διαγραφή του χρέους.
ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ

Ι