Φράσεις που έφυγαν νωρίς...

του Θύμιου Καλαμούκη

Είναι φράσεις που μέχρι πριν τρία χρόνια τις χρησιμοποιούσαμε πολύ συχνά, για να περιγράψουμε εικόνες και καταστάσεις της καθημερινότητάς μας. Σήμερα έχουν εξαφανιστεί από το φρασεολόγιό μας, λίγο πριν εξαφανιστούμε και εμείς. Ο κατάλογος που ακολουθεί μπορεί άνετα να εμπλουτιστεί από την πλούσια εμπειρία του καθενός. Εικόνες και καταστάσεις που έπαψαν να υπάρχουν, φράσεις που απέδρασαν από τις συζητήσεις μας...

Πού να βρεις τέτοια ώρα ταξί.

Με πήραν τηλέφωνο από την τράπεζα και μου είπαν ότι εγκρίθηκε το δάνειο σπιτιού.

Σήμερα ο προϊστάμενος μου ανακοίνωσε αύξηση μισθού.

Ήμουνα για ψώνια στα μαγαζιά.

Φούλαρα το ρεζερβουάρ του αυτοκινήτου.

Γέμισα τη δεξαμενή πετρέλαιο για όλο το χειμώνα.

Σήμερα στη δουλειά μάς έδωσαν το ετήσιο μπόνους.

Μου ήρθε το εκκαθαριστικό της εφορίας. Έχω επιστροφή.

Βρήκα δουλειά!

Το ΜΕΓΚΑ είναι το πιο έγκυρο κανάλι!

Προτιμήσαμε να πάρουμε σπίτι με δάνειο. Οι δόσεις πια είναι σαν ενοίκιο.

Άνοιξα λογαριασμό καταθέσεων, στην τράπεζα.

Ευτυχώς στην Αθήνα δεν έχουμε αστέγους, όπως έχουν οι άλλες ευρωπαϊκές πόλεις.

Άσε, κερνάω εγώ σήμερα.

Αν κόψεις λεφτά από τον Έλληνα θα ξεσηκωθεί. Κανείς δεν θα το τολμήσει να του περικόψει μισθό και επιδόματα, γιατί θα γίνει χαμός. Είναι ατίθασος ο Έλληνας. Και υπερήφανος.

Έγραψα το παιδί στο ιδιωτικό σχολείο, στο φροντιστήριο, στα αγγλικά και το χορό.

Έχω πάντα φυλαγμένα στο σπίτι δυο τρεις χιλιάδες ευρώ, για μια άμεση ανάγκη.

Καλές δουλειές! (σε εγκαίνια μαγαζιού).

Πάω κάθε μέρα στη δουλειά με το αυτοκίνητο. (δύο στα δύο)

Τι να το κάνω το ποδήλατο;

Μα, δεν βλέπεις ότι το γάλα έχει λήξει; Πέτα το μην πάθουμε τίποτα.

Τι δουλειά κάνει ο μπαμπάς σου; (σε ανυποψίαστα παιδάκια)

Σου έχω αφήσει λεφτά για να πληρώσεις το ΤΕΒΕ.

Πετάξου ως το φαρμακείο για να πάρεις το φάρμακο που πρέπει.

Με καλύπτει η συλλογική σύμβαση εργασίας.

Θα λείψουμε για τριήμερο.

Ήμουνα σε συναυλία της Δήμητρας Γαλάνη. Ήταν πολλοί επώνυμοι εκεί. Είδαμε και τον Μανώλη Καψή.

Χαθήκαμε, τι έγινε; Έχω πολλή δουλειά τις τελευταίες μέρες. Πνίγομαι.

Απολύθηκε, αλλά τουλάχιστον, μετά από τόσα χρόνια, πήρε καλή αποζημίωση.

Ο Κουβέλης είναι σοβαρός πολιτικός.

Τι να πουν και οι Ισπανοί με 20% ανεργία;

Βρήκε και δεύτερη δουλειά για συμπλήρωμα. (για τον νιόπαντρο ανιψιό)

Σε δύο χρόνια βγαίνω στη σύνταξη. (λόγια ενός αφελούς 62χρονου)

Ε, δεν είμαστε όλοι αριστεροί σαν και εσάς, κύριε Ψαριανέ! (φράση από τηλεοπτικό πάνελ).

Η πολλή δουλειά τρώει τον αφέντη. (Η ειρωνεία εδώ και για την πολλή δουλειά αλλά και για τον αφέντη)

 Τέλος,

Οι Έλληνες δεν είναι ρατσιστές. Ούτε φασίστες.

Και…

…Είστε τυχεροί, παιδί μου, που δεν ζήσατε πείνα και κατοχή…