Κλειδί η ταξική οργάνωση

Τη δόξα των εργατοπατέρων του Μάνεση στο Βόλο ζήλεψαν οι εργατοπατέρες στη ΜΕΒΓΑΛ στη Θεσσαλονίκη που σύμφωνα με την «Ημερησία» δήλωσαν «δεν θέλουμε την παρέμβαση του ΠΑΜΕ στα εργασιακά μας». Τα «εργασιακά τους», βέβαια, είναι οι απλήρωτοι εργαζόμενοι τους οποίους οι εργατοπατέρες κρατούν καθηλωμένους προς ικανοποίηση της εταιρείας, που ενώ δηλώνει πως δεν έχει να πληρώσει τους εργαζόμενους, διέθεσε μόνο για διαφήμιση στα μέσα ενημέρωσης 5.379.022,47 ευρώ (στοιχεία απο το «publicity-guide»). Ακολούθα το χρήμα...

***

«Της μοδός» έγινε και στον καθαρόαιμο αστικό Τύπο η προτροπή για ριζικές ανατροπές. Οπως «της μοδός» εσχάτως είναι και ο κούφιος αντικαπιταλισμός.

Τα δύσκολα είναι στην οργάνωση των εργατών. Μια προσεκτική ματιά στο άρθρο για τη συζήτηση που οργάνωσαν οι κομματικές οργανώσεις μετάλλου του ΚΚΕ στο Πέραμα (στη σελ. 9 του χτεσινού «Ριζοσπάστη»), μας δείχνει το δρόμο. Δεν θα δούμε τέτοια άρθρα στους κατά τ' άλλα «αντικαπιταλιστικούς» ιστοτόπους, καθώς η επί της ουσίας συζήτηση για το πώς οι εργάτες θα φέρουν τούμπα τους καπιταλιστές είναι κάτι που αφορά στην καθημερινή δουλειά των κομμουνιστών. Δύσκολη; Δύσκολη, αλλά μονόδρομος και κριτήριο για όσους πράγματι νοιάζονται για το δίκιο του εργάτη και δε σιτίζονται ήδη στην αυλή του αντίπαλου των εργατών.

***

Οι ανέξοδες καταγραφές είναι εύκολες. Τόσο που ως και ο «Ελεύθερος Τύπος» να μπορεί να κάνει κριτική στον Σόιμπλε. Το δύσκολο παραμένει η δουλειά για να αποκτήσουν συνείδηση οι εργάτες ότι σ' αυτούς ανήκει όλος ο πλούτος, ότι μπορούν χωρίς τους καπιταλιστές. Κι εδώ καλείται να ξεχωρίσει ο εργατικός Τύπος από τις εύκολες κριτικές του στιλ «ο κακός Σόιμπλε και ο αντάρτης ...Λαφαζ-άνος» (κι όλο αυτό το σινάφι που σπεύδει να ορθώσει ανάχωμα στη ριζοσπαστικοποίηση της συνείδησης των εργατών).

***

Οι περίφημες δηλώσεις Σόιμπλε δεν είναι άλλο από ένα απόσπασμα κοινού κειμένου των υπουργών Οικονομικών και Εργασίας της Γερμανίας και της Γαλλίας (δημοσιεύθηκε ολόκληρο στα χτεσινά ΝΕΑ) που λένε απλά ότι μαζί με όσα ήδη εφαρμόζονται για το τσάκισμα των εργατών ώστε να διασφαλιστεί η περίφημη ανταγωνιστικότητα, πρέπει να εξασφαλιστούν και κάποια χρήματα για «μικρές επιχειρήσεις» με την ελπίδα ότι θα προσλάβουν ανασφάλιστους νέους με μισθούς κοντά στα όρια του επιδόματος ανεργίας, για ένα διάστημα μερικών μηνών ανακυκλώνοντας έτσι τους ανέργους. Τίποτα περισσότερο (η ΕΕ θεωρεί μικρές τις επιχειρήσεις των 500 εργατών, καμιά σχέση με ό,τι εννοούμε εμείς εδώ, άρα ας μην κάνουν όρεξη διάφοροι ότι θα δουν χρήμα).

***

Εχει την αξία της κάθε αντίδραση στην επιδίωξη της κυβέρνησης να απαγορεύσει τις διαδηλώσεις. Ακόμα μεγαλύτερη αξία όμως έχει στην πράξη η αμφισβήτησή της. Δεν πα να βγάλει τρακόσιες απαγορεύσεις η κυβέρνηση, όταν οι οργανωμένοι και αποφασισμένοι να επιβάλουν το δίκιο τους εργάτες βρεθούν στο δρόμο, σιγά μη σταθούν να τους μετρήσει ο διμοιρίτης των ΜΑΤ. Ταξική οργάνωση με καθαρό προσανατολισμό είναι το κλειδί για την αντιμετώπιση και του κάθε «Δένδια», είτε χτες λεγόταν Πολύδωρας, είτε αύριο... Τσουκαλάς.

***

Ασχετο: Δικαιώματα που η κατοχύρωσή τους είναι χαμένη στο βάθος του χρόνου, δικαιώματα που κανείς δε θυμάται και πολλές φορές ούτε γραφτά υπάρχουν να μας πουν πώς κατακτήθηκαν. Αφορμή για την αναφορά η παύση πληρωμών που έχει επιβάλει στην πράξη το ΙΚΑ ακόμα και για την πληρωμή των εξόδων μιας κηδείας! Δικαίωμα που η κατοχύρωσή του πάει πολύ πολύ πολύ πίσω στο χρόνο, αφορά στην ίδια τη δημιουργία των πρώτων εργατικών συνδέσμων αλληλοβοήθειας ενάμιση αιώνα πριν, τότε που οι εργάτες έβαζαν ρεφενέ για να βοηθήσουν τη χήρα να θάψει τον εργάτη σύντροφό της που σκοτώθηκε την ώρα της δουλειάς. Ετσι δημιουργήθηκε αυτό που στη συνέχεια ονομάστηκε ασφαλιστικό σύστημα. Και δεν αφορά μόνο τις συντάξεις. Αφορμή και ένα φυλλάδιο που κυκλοφόρησε η Γραμματεία Γυναικών του ΠΑΜΕ για τα δικαιώματα που καταργήθηκαν και τα δικαιώματα που παραμένουν ακόμα αλλά πρέπει να υπερασπιστούν.

ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ