Τετάρτη 11 Ιανουαρίου 2012

Ανοιχτά ενάντια στους εργάτες


Σ' ανύποπτη - για τους θελημένα «ανυποψίαστους» - στιγμή, είχαμε χαρακτηρίσει «πέμπτη φάλαγγα» μέσα στο εργατικό κίνημα διάφορους που ενώ αξίωναν να αντιμετωπίζονται σαν μέρος του εργατικού κινήματος, με τις πράξεις τους δούλευαν για τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Εκτοτε πάμπολλα τα παραδείγματα που αποδεικνύουν και την ορθότητα της αρχικής εκτίμησης και το επαίσχυντο της στάσης αυτών των δυνάμεων, ανάμεσά τους και κάποιες που επιμένουν να δηλώνουν «αριστερές».
Ομως, μέτρο πάντων η πράξη: Στη συνεδρίαση της διοίκησης του ΕΚ Βόλου ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ, Χ. Κόφφας, δήλωσε χωρίς ντροπή ότι αυτήν την περίοδο «οι απεργίες είναι υπέρ των εργοδοτών, γιατί δεν φέρνουν αποτέλεσμα»... Εχει ιδιαίτερη σημασία σε ποια στιγμή, για ποιο θέμα έγινε αυτή η τοποθέτηση. Εγινε την ώρα που οι απεργοί χαλυβουργοί του Ασπρόπυργου ήταν ήδη στην 72η μέρα της απεργίας τους. Την ώρα που 400 εργάτες τραβούσαν μπροστά, στο δρόμο της αξιοπρέπειας, αρνούμενοι κατηγορηματικά στον βιομήχανο Μάνεση το δικαίωμα να τους μετατρέψει σε σύγχρονους σκλάβους. Εγινε την ώρα που οι 400 απεργοί στον Ασπρόπυργο έκαναν καθαρό ότι με την απεργία τους κοντράρουν ευθέως το βιομήχανο, τον οποίο, κατά την εκτίμηση του ΣΥΝ, ...η απεργία τους τον βοηθάει!
Οι απεργοί του Ασπρόπυργου κάλεσαν τους συναδέλφους τους σε Βόλο και Βελεστίνο να κρατήσουν ανάλογη στάση. Βρήκαν απέναντί τους τον εργοδοτικό και κυβερνητικό συνδικαλισμό, που εξαρχής είχε πάρει θέση υπέρ του Μάνεση. Ωσπου το θέμα, κάτω από την πίεση του ταξικού κινήματος, έφτασε και στη διοίκηση του ΕΚ Βόλου, με δεδομένο ότι ήδη το Συνδικάτο Μετάλλου κι άλλα σωματεία είχαν αποφασίσει απεργία για τις 12 Γενάρη. ΠΑΣΚΕ και ΔΑΚΕ, ως καθαρόαιμοι εκπρόσωποι του εργοδοτικού - κυβερνητικού συνδικαλισμού, πήραν καθαρή θέση ενάντια στην απεργία χωρίς περικοκλάδες. Εχουν πάψει από καιρό τώρα να απολογούνται στους εργάτες, ξέρουν πως η ίδια τους η ύπαρξη εξαρτάται άμεσα από τη στήριξη που παρέχουν και τους παρέχει το μεγάλο κεφάλαιο. Ο εκπρόσωπος του ΣΥΝ ένιωσε την ανάγκη να ιδεολογικοποιήσει την άρνησή του. Και δήλωσε το κατάπτυστο ότι... η απεργία ευνοεί τον εργοδότη!
Αυτή η στάση δεν είναι μια τοπική ιδιαιτερότητα (αν και στη συγκεκριμένη περιοχή υπάρχει μπόλικη συσσωρευμένη εμπειρία από τη δράση μιας σειράς στελεχών του οπορτουνιστικού χώρου, που αφού παρίσταναν κατά καιρούς τους «αριστερούς», στην πράξη έχουν κάνει καθαρό ότι μετέχουν στο μηχανισμό ποδηγέτησης των εργατών σε όφελος του κεφαλαίου). Η στάση των στελεχών του Συνασπισμού στη Μαγνησία, όπως εκδηλώθηκε μ' αφορμή και τη «Χαλυβουργία», είναι σε ευθεία αντιστοιχία με τις θέσεις που και κεντρικά εκφράζονται από το χώρο του Συνασπισμού. Μόλις την προηγούμενη Κυριακή από την «Αυγή» δινόταν άλλοθι σε τέτοιες στάσεις. «...Συνδικαλισμός χωρίς ευελιξία και τακτικές υποχωρήσεις δεν υπάρχει, όταν πολύ περισσότερο οι συνθήκες της ύφεσης σαρώνουν τον τομέα της μεταποίησης», έγραφε ένα από τα στελέχη τους. Είναι μια καθαρόαιμη θέση που υπονομεύει συνειδητά τα συμφέροντα των εργαζομένων. Οι οπορτουνιστές, ως φορέας της αστικής ιδεολογίας μέσα στο εργατικό κίνημα, κάνουν καθαρό με κάθε ευκαιρία ότι δουλειά τους είναι η υπονόμευση του εργατικού κινήματος, ο αφοπλισμός του. Δουλειά των εργατών είναι να ξεμπερδεύουν όσο το γρηγορότερο με τους φορείς κάθε τέτοιας επιδίωξης. Καθώς οξύνεται η ταξική πάλη, το ξεκαθάρισμα των μετόπισθεν είναι όρος επιβίωσης για το εργατικό κίνημα.

Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ

Δεν υπάρχουν σχόλια: