Η Τυποεκδοτική και το «κόμμα νέου τύπου».

 Aναδημοσίευση από Αριστερά και πολιτική
Μια άποψη.

Αίτημα της Τυποεκδοτικής για υπαγωγή στο άρθρο 99... και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, το κόμμα και την εργατική τάξη.

 

Δεν είναι κεραυνός έν αιθρία. Από τη στιγμή που με κεντρική κατεύθυνση όσοι τύπωναν στην τυποεκδοτική έφυγαν και της τράβηξαν το χαλί, ήταν ζήτημα χρόνου. Το ίδιο και με τον 902. Το ίδιο με κάθε νόμιμη οικονομική δραστηριότητα του  ΚΚΕ.

Αυτή είναι η μία, σκληρή, πραγματικότητα. Η άλλη, που είναι και το σημαντικότερο, είναι η «νέα εποχή» για το κόμμα «νέου τύπου» σε κατάσταση κρίσης και παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος. Νέα εποχή σημαίνει ότι μετασχηματίζω το κόμμα σε έκτακτες συνθήκες, ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΑ, όπου όλες οι συντεταγμένες αλλάζουν. Άλλες δομές για τον επαναστατικό τύπο, άλλες για τα ραδιοτηλεοπτικά, άλλες για τα επαγγελματικά στελέχη, άλλες για τις οργανώσεις, άλλες για τις αντιλήψεις της δράσης στις νέες συνθήκες. Όλα πιο ευέλικτα, ποιο επαναστατικά, έτοιμα για το μεγάλο και το μικρό και κυρίως έτοιμα για να αντιμετωπίσουν κτυπήματα εκτροπές, επιθέσεις, θυσίες…

Ας ξεχάσουμε τα εργαλεία της «νομιμότητας» του καπιταλισμού γιατί δεν θα ταιριάζουν σε λίγο σε ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα και σε έναν καπιταλισμό που κλωτσάει, ακόμη και φασιστικά, σαν το θηρίο που ξεψυχάει. Όπως δεν ταιριάζουν και στην άρχουσα τάξη και γι αυτό τα ανατρέπει ραγδαίως. Θα ήταν μέγα λάθος η αστική τάξη να αναδιαρθρώνει τους μηχανισμούς εξουσίας, πολιτικής έκφρασης και τις πολιτικής δράσης και εμείς να θέλουμε να διατηρήσουμε ένα πλαίσιο εργαλείων και αντιλήψεων άλλης εποχής σε άλλη εποχή. Τα παλιά εργαλεία δεν δουλεύουν σε νέες εποχές.

Μιλάμε για αυτά που έρχονται. Τότε οι υποθέσεις τυποεκδοτικής και 902 θα μας φαίνονται παρωνυχίδες μπροστά στη μαζική επίθεση που θα δεχτούν ο λαός και οι κομμουνιστές. Ας μη νομίζουν κάποιοι ότι δεν είναι πρώτοι στο στόχαστρο της αστικής τάξης οι κομμουνιστές. Ας μην παραπλανόνται με την προβολή των προβοκατόρων και «αντιεξουσιαστών».  Μόλις τα πράγματα οξυνθούν και άλλο και αποχωρήσουν από το προσκήνιο οι εκδρομείς της κουκούλας και των «αντικαπιταλιστικών» εξεγέρσεων θα έρθει η ώρα της αλήθειας.  Τότε για τον λαό δεν θα υπάρχει κανείς άλλος από τους κομμουνιστές. Αν όμως δεν έχουν στο μεταξύ αυτοί και το κόμμα τους προσαρμοστούν στις νέες σκληρές και επαναστατικές συνθήκες, οι εξελίξεις για τον λαό θα είναι τραγικές.

Ας μη μιλάμε λοιπόν μόνο με λύπη ή ενοχή για την τυπεκδοτική. Ούτε να απολογούμαστε. Ας δούμε ότι είναι συνέπεια μεν της κρίσης αλλά και μέρος της αναγκαίας, από τις συνθήκες, αλλαγής στο κομμουνιστικό κίνημα. Από τις ανάγκες περάσματος σε ένα κόμμα που η δράση του στηρίζεται πλέον στην επαναστατική προσφορά μέχρι θυσίας και όχι στους κανόνες εργασίας, γραφειοκρατίας και νομιμότητας άλλης εποχής. Από δω και πέρα όποιος θέλει να προσφέρει θα προσφέρει έξω από τους παλιούς κανόνες. Έξω από τις λογικές της αστικής νομιμότητας.  Η ύπαρξη του κόμματος νέου τύπου δεν μπορεί να εξαρτάται από τις αστικές συνθήκες αλλά από τις συνθήκες της εργατικής τάξης. Έτσι αναγεννιέται το επαναστατικό υποκείμενο της εργατικής τάξης όταν αλλάζουν οι εποχές ώστε να είναι πάντα ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΑ.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ; Ε, ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!