Aνάρτηση απο Ριζοσπάστη
Ενας άνεργος, ιδιαίτερα ένας μακροχρόνια άνεργος, συνθλίβεται κυριολεκτικά. Τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του. Οχι μόνο πετιέται εκτός παραγωγής χωρίς ο ίδιος να φταίει και χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι, αλλά ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει τη στέγη του, το φαγητό του, το σχολείο του παιδιού, τα απαραίτητα φάρμακα, το γιατρό, τη θέρμανση, το ρεύμα, το νερό και άλλα «προϊόντα» και «υπηρεσίες» πρώτης ανάγκης, που αναγκαστικά στον καπιταλισμό πρέπει να πληρώνει για να τα έχει.
Κι ενώ το κράτος δεν προσφέρει καμία στήριξη στον άνεργο και την οικογένειά του, τον αφήνει κυριολεκτικά να «ψοφήσει της πείνας» ή να «βρει την άκρη μόνος του», το υπουργείο Υγείας υλοποιεί πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των ανέργων. Οπως αναφέρεται σε σχετικό έγγραφο του υπουργείου προς το Εργατικό Κέντρο Λέσβου «θα υπάρξει διασύνδεση μεταξύ κοινοτικών Μονάδων Ψυχικής Υγείας, με τη ΓΣΕΕ, τον ΟΑΕΔ και λοιπούς φορείς». Ενδεικτικές δράσεις που μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό είναι: Συμβουλευτική και ψυχιατρική υποστήριξη, ενδυνάμωση των ανέργων για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, παρέμβαση στην κρίση ανέργων με προβλήματα ψυχικής υγείας κ.ά. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 12 εκατ. ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ.
Οι άνεργοι και οι οικογένειές τους, ενδεχομένως να χρειαστούν ψυχολογική στήριξη, πρώτα και κύρια όμως χρειάζεται να επιζήσουν. Η πολιτική που κόβει ακόμη και τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας για λίγους, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για τους εργοδότες, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να τους προσφέρουν καμία ψυχολογική υποστήριξη, αλλά είναι και επικίνδυνοι. Η καλύτερη «ψυχολογική στήριξη» των ανέργων είναι η συμμετοχή τους στο εργατικό κίνημα, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας τους. Η συνειδητοποίηση μέσα από συλλογικές αγωνιστικές διαδικασίας, ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι που είναι χωρίς δουλειά, η αλληλεγγύη ανάμεσα στις λαϊκές οικογένειες, η αγωνιστική στάση ζωής.
Ενας άνεργος, ιδιαίτερα ένας μακροχρόνια άνεργος, συνθλίβεται κυριολεκτικά. Τόσο ο ίδιος, όσο και η οικογένειά του. Οχι μόνο πετιέται εκτός παραγωγής χωρίς ο ίδιος να φταίει και χωρίς να μπορεί να κάνει κάτι, αλλά ταυτόχρονα κινδυνεύει να χάσει τη στέγη του, το φαγητό του, το σχολείο του παιδιού, τα απαραίτητα φάρμακα, το γιατρό, τη θέρμανση, το ρεύμα, το νερό και άλλα «προϊόντα» και «υπηρεσίες» πρώτης ανάγκης, που αναγκαστικά στον καπιταλισμό πρέπει να πληρώνει για να τα έχει.
Κι ενώ το κράτος δεν προσφέρει καμία στήριξη στον άνεργο και την οικογένειά του, τον αφήνει κυριολεκτικά να «ψοφήσει της πείνας» ή να «βρει την άκρη μόνος του», το υπουργείο Υγείας υλοποιεί πρόγραμμα ψυχοκοινωνικής υποστήριξης των ανέργων. Οπως αναφέρεται σε σχετικό έγγραφο του υπουργείου προς το Εργατικό Κέντρο Λέσβου «θα υπάρξει διασύνδεση μεταξύ κοινοτικών Μονάδων Ψυχικής Υγείας, με τη ΓΣΕΕ, τον ΟΑΕΔ και λοιπούς φορείς». Ενδεικτικές δράσεις που μπορούν να ενταχθούν στο πρόγραμμα αυτό είναι: Συμβουλευτική και ψυχιατρική υποστήριξη, ενδυνάμωση των ανέργων για την ένταξή τους στην αγορά εργασίας, παρέμβαση στην κρίση ανέργων με προβλήματα ψυχικής υγείας κ.ά. Ο προϋπολογισμός του προγράμματος ανέρχεται στα 12 εκατ. ευρώ και θα χρηματοδοτηθεί από το ΕΣΠΑ.
Οι άνεργοι και οι οικογένειές τους, ενδεχομένως να χρειαστούν ψυχολογική στήριξη, πρώτα και κύρια όμως χρειάζεται να επιζήσουν. Η πολιτική που κόβει ακόμη και τα πενιχρά επιδόματα ανεργίας για λίγους, οι συνδικαλιστικές ηγεσίες που στηρίζουν την ανταγωνιστικότητα και τα προγράμματα του ΟΑΕΔ για τους εργοδότες, όχι μόνο δεν είναι σε θέση να τους προσφέρουν καμία ψυχολογική υποστήριξη, αλλά είναι και επικίνδυνοι. Η καλύτερη «ψυχολογική στήριξη» των ανέργων είναι η συμμετοχή τους στο εργατικό κίνημα, η διεκδίκηση μέτρων προστασίας τους. Η συνειδητοποίηση μέσα από συλλογικές αγωνιστικές διαδικασίας, ότι δεν ευθύνονται οι ίδιοι που είναι χωρίς δουλειά, η αλληλεγγύη ανάμεσα στις λαϊκές οικογένειες, η αγωνιστική στάση ζωής.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου