Κυριακή 19 Φεβρουαρίου 2012

Αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Αλέκας Παπαρήγα στην ΕΤ3

Πραγματικά μι καταπληκτική συνέντευξη. Διαβάστε την εδώ

-- Η τελευταία δημοσκόπηση δίνει 14% στο ΚΚΕ, 13,5% στο ΣΥΡΙΖΑ, 16% στη Δημοκρατική Αριστερά. Η εν δυνάμει προοπτική μιας αριστερής κυβέρνησης γεννά προσδοκίες...
-- Η εναλλακτική λύση με φόβο ή με αυταπάτες δεν μπορεί να υπάρξει. Διότι εδώ πρέπει να τα βάλουμε με τέρατα, για να χρησιμοποιήσω αυτήν την έκφραση. Αυταπάτη είναι να πιστεύεις ότι μια συνεργασία αυτών των κομμάτων που είπατε, ότι θα δώσει διέξοδο στο λαό. Μια τέτοια συνεργασία, θα είναι ένα μεγάλο χτύπημα για το λαό. Θα καλλιεργήσει ελπίδες. Η ριζική αλλαγή στην Ελλάδα, ή αποτροπή του χειρότερου, δε γίνεται με ελπίδες. Δεν υπάρχει έδαφος συνεργασίας.

Τι λέει ο ΣΥΡΙΖΑ; Αυτή η κυβέρνηση της αριστεράς να εκλεγεί, να πάω εγώ να διαπραγματευτώ αγωνιστικά στις Βρυξέλλες. Μα υπάρχει μεγαλύτερη αυταπάτη; Δηλαδή, μόλις πάει στις Βρυξέλλες η αντιπροσωπεία Κουβέλης, Τσίπρας Παπαρήγα, η πολιτική εξουσία, η δικτατορία των μονοπωλίων θα μας φοβηθεί; Και το ΠΑΣΟΚ διαπραγματεύτηκε και η ΝΔ διαπραγματεύτηκε. Αλλά οι διαπραγματεύσεις είναι μέσα στο πλαίσιο της αγοράς και εντός των τειχών της ΕΕ. Εμείς τι θα πάμε να διαπραγματευτούμε; Εμείς λέμε ότι τα μονοπώλια πρέπει να καταργηθούν. Και στη θέση τους να γίνουν λαϊκή περιουσία τα μέσα παραγωγής, οι μονοπωλιακές επιχειρήσεις, ο πλούτος της χώρας.
Αμα πάω και το πω στη Μέρκελ και στο Σαρκοζί και στους άλλους θα μου πούνε "δεν πας μέχρι το Δαφνί, εδώ ήρθες; Εμείς είμαστε καπιταλισμός". Θα πάει ο κ. Τσίπρας, τι θα πει; Μετά από τρία χρόνια λέει να αρχίσουμε να πληρώνουμε το χρέος. Μα εμείς δεν αναγνωρίζουμε το χρέος, εμείς μιλάμε για μονομερή διαγραφή. Εντός της ΕΕ δεν υπάρχει ελπίδα διαπραγμάτευσης. Το στοιχείο της διαπραγμάτευσης το έχει κάθε αγωνιζόμενος λαός, αλλά σε ρήξη, όχι εντός των τειχών. Σοβαρά; Θα φοβηθεί η Κομισιόν μια κυβέρνηση της αριστεράς στην Ελλάδα, μόλις πάμε εμείς οι τρεις και δεν ξέρω ποιοι άλλοι, θα το βάλουν στα πόδια; Εδώ δεν κάνουν παραχωρήσεις στα κόμματα που είναι πια δικά τους κόμματα, και δεν κάνουν παραχωρήσεις για να τα διασώσουν εκλογικά. Και θα κάνουν παραχωρήσεις σε μας; Αυτά είναι αστεία.
Δεν έχει δικαίωμα ένας πολιτικός να είναι αφελής. Κι επειδή εγώ σέβομαι ότι και οι άλλοι πολιτικοί έχουν πείρα και ικανότητες, λένε ψέματα στο λαό, καθαρά πράγματα. Και είναι τρομερό, τον άνθρωπο που οδηγείται στην αυτοκτονία - όπως είπατε προηγουμένως - να του καλλιεργείς φρούδες ελπίδες. Πρέπει να του μιλήσεις για τις πραγματικές δυσκολίες και να του εμπνεύσεις δύναμη που απορρέει από το δίκιο του και από το γεγονός ότι σήμερα εργάτες και λαϊκά στρώματα είναι η μεγάλη πλειοψηφία του λαού. Αλλά αυτό δεν έχει μετατραπεί ακόμα σε δύναμη.
-- Ρωτάει τηλεθεατής: Αν το ΚΚΕ δεν είναι στο 14%, είναι στο 24%, είναι πρώτο κόμμα παίρνει και τις 50 έδρες μπόνους. Θα επιστρέψει πίσω την εντολή να συγκροτήσει κυβέρνηση;
-- Να το ξεκαθαρίσω: Οταν ο λαός είναι στην αντιπολίτευση, δηλαδή δεν έχει την εξουσία στα χέρια του, τότε κι εμείς αντιπολίτευση θα είμαστε. Προσέξτε, εμείς δεν μιλάμε για εξουσία του ΚΚΕ. Εμείς μιλάμε για εργατική - λαϊκή εξουσία, που βεβαίως το ΚΚΕ θα είναι η πολιτική δύναμη έμπνευσης και δράσης αυτής της εξουσίας, αλλά κοιτάξτε να δείτε: Στη βουλή μπορεί να είμαστε πλειοψηφία, μέσα στην κοινωνία όμως θα αντιπροσωπεύουμε και πραγματική πλειοψηφία; Γιατί μέσα στην κοινωνία δεν είναι μόνο ο λαός. Είναι και οι ιδιοκτήτες του πλούτου της χώρας.
Αυτή είναι η διαφορά μας, η οποία είναι θεμελιακή από τα άλλα κόμματα. Αυτοί μιλάνε για μια κοινοβουλευτική πλειοψηφία. Μπορεί να είσαι κοινοβουλευτική πλειοψηφία - και το έχει ζήσει η ιστορία στον 20ό αιώνα - αλλά στην οικονομία την εξουσία θα την έχουν τα μονοπώλια. Εαν ο λαός, λοιπόν, θέλει, μαζί με το λαό, να ανατρέψουμε τα μονοπώλια, αναλαμβάνουμε κάθε ευθύνη. Να βγούμε μπροστά και να το κάνουμε. Βεβαίως, τέτοιες ευθύνες θέλουμε να τις αναλάβουμε. Αλλά ευθύνες που λέει: Είμαστε σε μια κυβέρνηση, όπου η βουλή θα αποφασίζει και ο Σύνδεσμος Ελλήνων Βιομηχάνων, οι τραπεζίτες και οι εφοπλιστές θα εκμεταλλεύονται τους εργάτες και θα τους πίνουν το αίμα - για να πούμε μια λαϊκή έκφραση - και θα καθορίζουν τις ατομικές συμβάσεις εργασίας, αυτή η κυβέρνηση θα είναι ένα ανδρείκελο.
Να σας το πω καθαρά: Σε κυβέρνηση ανδρείκελο δεν μπαίνουμε. Σε κυβερνητική εξουσία που θα μπορεί να παίρνει αποφάσεις και να εφαρμόζονται και στην οικονομία, εκεί αναλαμβάνουμε τις ευθύνες και να δοκιμαστούμε και τους κινδύνους.
-- Ρωτάει τηλεθεατής, δηλώνει ψηφοφόρος του ΚΚΕ από τη Λάρισα: Το 1989 μπορέσαμε να συνεργαστούμε εν όψει της κάθαρσης του σκανδάλου Κοσκωτά με τον Παπανδρέου και τον Μητσοτάκη, τώρα γιατί δεν μπορούμε με τα κόμματα της αριστεράς;
-- Ωραία ερώτηση. Καμία σχέση το ένα με το άλλο. Σήμερα μιλάμε για διέξοδο από την οικονομική κρίση, που σημαίνει ότι πρέπει να συμφωνήσεις στα πάντα. Στο χρέος, στα δάνεια, στους μισθούς, στις συντάξεις, στα ασφαλιστικά ταμεία. Εκείνη την περίοδο έγινε μια καθαρά προσωρινή συνεργασία, για να μην παραγραφούν τα σκάνδαλα. Και συνήθως τα συμπεράσματα βγαίνουν και μετά από ένα μακρύ χρονικό διάστημα. Και έγινε η συνεργασία και τα σκάνδαλα, όχι μόνο δεν παραγράφηκαν αλλά η αλήθεια πέρασε έξω από τη Δικαιοσύνη. Και το σκάνδαλο Κοσκωτά είναι παρωνυχίδα μπροστά σε αυτά που είχαμε μετά. Ηταν στην ουσία μια κυβέρνηση υπηρεσιακή, που έγινε κάτω από την πίεση του κόσμου, που κι εμείς πήραμε υπόψη αυτήν την πίεση του κόσμου.
Σήμερα δεν αντιμετωπίζουμε ένα τεχνικό ζήτημα μιας κυβέρνησης τριών μηνών για να μην παραγραφεί ένα σκάνδαλο. Σήμερα μιλάμε για διέξοδο από την κρίση. Και ακριβώς τον 21ο αιώνα όταν έχεις βαθιά κρίση καπιταλιστική δεν μπορείς να συνεργαστείς με κόμματα, τα οποία θέλουν να διαμορφώσουν ένα αριστερό τάχα ανθρώπινο προσωπείο στον καπιταλισμό. Η ζωή προχωράει. Και το συμπέρασμα που βγαίνει είναι ότι εκείνη η κυβέρνηση δεν έκανε ζημιά στο λαό, αλλά δεν του έλυσε κανένα πρόβλημα.
Κι όχι μόνο. Ενδεχομένως δημιούργησε και κάποιες αυταπάτες ότι μπορεί κανείς να παραμερίζει θέματα ουσίας κάτω από τη λαϊκή πίεση. Αλλά τότε, εκείνη την περίοδο, το θέμα που έμπαινε ήταν η κάθαρση. Σήμερα μπαίνει η έξοδος από την κρίση. Το ίδιο πρόβλημα μπαίνει; Σε κάθε φάση της πολιτικής ζωής μπαίνουν και διαφορετικά προβλήματα στην πρώτη γραμμή για επίλυση. Καμία σχέση εκείνη η περίοδος με τώρα.

-- Τηλεθεατής από το Ρέθυμνο ρωτάει: Ενώ μπορείτε, παραιτούμενοι μαζικά, να διαλύσετε τη Βουλή και να πάμε σε εκλογές, γιατί δεν το κάνετε;
-- Αυτό είναι ένα τρικ. Και θα σας το πω για τον εξής λόγο: Ωραία, παραιτούμαστε και γίνονται εκλογές... Εμείς, όμως, διεκδικούμε ο λαός να ζητήσει τις εκλογές. Προσέξτε όμως. Ο φίλος αυτός που έχει αυτή τη θέση, θεωρεί τις εκλογές πανάκεια. Εχει εναποθέσει τα πάντα στις εκλογές. Εμείς λέμε: απεργιακές κινητοποιήσεις, κινητοποιήσεις στους τόπους δουλειάς να ξεφοβηθεί ο κόσμος και εκλογές. Αν κάναμε αυτήν την κίνηση, είναι σα να μεταδίδαμε στον κόσμο ότι οι εκλογές είναι η σωτηρία. Δεν είναι σωτηρία οι εκλογές. Είναι μια μορφή πάλης, είναι ένα όπλο που πρέπει ο λαός να μην το καταδικάσει στην αφλογιστία, όπως έχει κάνει τόσα χρόνια. Και επομένως, και οι κινήσεις μας οι συμβολικές, οι ουσιαστικές, πρέπει να υπηρετούν αυτόν το στόχο.
Και, με την ευκαιρία, να πω το εξής πράγμα: Ο λαός πρέπει να ξεκαθαρίσει ποια είναι η αιτία της κρίσης. Αν θεωρεί ότι η αιτία της κρίσης είναι η ανίκανη ΝΔ ή το ανίκανο ΠΑΣΟΚ ή οι ηλίθιοι ηγέτες ή η κακή συνταγή ή φταίει η Μέρκελ που είναι κόρη πάστορα και είναι έτσι κι αλλιώς, ή φταίει ο κακός Σαρκοζί, αυτά όλα είναι η επιφάνεια, είναι η κρούστα του προβλήματος. Και όσο ο λαός δεν ξεκαθαρίζει πού οφείλεται η κρίση, πολύ φοβάμαι ότι και η κρίση του στην κάλπη - θα είναι πολύ καλύτερη από άλλες φορές - αλλά οι εκλογές μπορεί να γίνουν το «πλυντήριο» των νέων σχημάτων ή των νέων προσώπων που θα εμφανιστούν. Και λέω «πλυντήριο» γιατί θα είναι η παλιά συνταγή με νέα πρόσωπα...
Ο λαός πρέπει να ξεκαθαρίσει τι φταίει. Πρέπει να είναι κατά της ΝΔ και του ΠΑΣΟΚ, όχι γιατί οι ηγεσίες τους δεν ήταν έντιμες, δεν ήταν ικανές, αλλά γιατί είναι κόμματα που εξυπηρετούν τα συμφέροντα της ιδιοκτησίας του κεφαλαίου. Δεν αρκεί να είσαι αντίθετος με το ΠΑΣΟΚ και τη ΝΔ. Πρέπει να ξεκαθαρίσεις γιατί. Γιατί θα εμφανιστούν νέα κόμματα, θα προκύψει νέο πολιτικό σκηνικό, το οποίο, σε συνθήκες κρίσης, θα αποδειχθεί πολύ πιο επικίνδυνο και από το σημερινό.
Και με την ευκαιρία. Στη Βουλή -σωστά είπατε- είπα για 50 κουκουλοφόρους, γιατί έτσι είπε ο κ. Βενιζέλος. Δεν ήταν οι 50 συνήθεις κουκουλοφόροι. Αυτοί που έκαψαν τη Αθήνα, που έφτασαν να λιώσουν τα σίδερα των τραπεζών - δεν καίγονται οι σιδεριές των τραπεζών, δεν ξέρω να πω τον κανονικό όρο, με μολότοφ, που άνοιγαν τις κλειδαριές των τραπεζών. Ηταν οργανωμένες ομάδες του κράτους, του παρακράτους ή δεν ξέρω τι, οι οποίοι είχαν στρατιωτικό εξοπλισμό. Και πρέπει να σας πω και το εξής πράγμα. Εχει ειπωθεί, εδώ έχουν φέρει μέχρι δυνάμεις, Γερμανούς αστυνομικούς στην Ελλάδα... Λοιπόν, τώρα μιλάνε για το πολιτικό σύστημα που χρέωσε την Ελλάδα και που έκανε σκάνδαλα και για τα σκάνδαλα του ενός ή του άλλου προσώπου;..
Εδώ λοιπόν ο λαός πρέπει να αποφασίσει, να τραβήξει το δρόμο της ρήξης και της σύγκρουσης. Σύνθετος δρόμος, και απαιτεί και αυτός θυσίες. Αλλά είναι ο δρόμος που πρέπει να έχει πρωταγωνιστή το λαό. Και σε αυτόν τον πρωταγωνιστή λαό, το ΚΚΕ θα καταθέσει όλες του τις θυσίες. Και θα κρίνεται από το λαό δέκα και είκοσι φορές την ημέρα...

Δεν υπάρχουν σχόλια: