Η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ

Ο τρόπος που χειρίζεται η ηγεσία του ΣΥΡΙΖΑ την εντολή για το σχηματισμό κυβέρνησης είναι όντως εντυπωσιακή ως προς τις επιδιώξεις τους και την τακτική παραπλάνησης. Και για όσα είπε και για όσα δεν είπε σχετικά με το πρόγραμμα μιας τέτοιας κυβέρνησης.

Η επίκληση της λαϊκής εντολής μέσω της ψήφου, στις δηλώσεις του Αλ. Τσίπρα, ξεκίνησε με τη διαπίστωση ότι τα κόμματα του μνημονίου είναι μειοψηφία. Αυτόματα, λοιπόν, προβάλλει την άποψη ότι τα «αντιμνημονικά» λεγόμενα κόμματα είναι πλειοψηφία. Και σ' αυτά κατατάσσει και το ΚΚΕ, αν και κατ' επανάληψη το ΚΚΕ έχει πει ότι η διαχωριστική γραμμή «μνημονιακά - αντιμνημονιακά» κόμματα είναι πλαστή, κάλπικη και καλλιεργεί συγχύσεις. Οχι μόνο ως προς την πραγματική ταξική διαχωριστική γραμμή σε καπιταλιστές και ανώτερα μεσαία στρώματα από τη μια και στην εργατική τάξη και στα φτωχά λαϊκά στρώματα από την άλλη, αλλά και ως προς τη στρατηγική τους, την πολιτική γραμμή και τα συμφέροντα που αυτή υπηρετεί.

Και για να γίνουμε σαφείς, το κοινό στοιχείο «μνημονιακών - αντιμνημονιακών» είναι το γεγονός ότι δεν αμφισβητούν την Ευρωπαϊκή Ενωση και την Ευρωζώνη, όπως και την καπιταλιστική ιδιοκτησία. Η πιο αριστερή, όπως αυτοαποκαλείται, αντιμνημονιακή δύναμη είναι ο ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος αυτοπροβάλλεται ως η πλέον γνήσια ευρωενωσιακή δύναμη γιατί ΠΑΣΟΚ - ΝΔ έφεραν το ΔΝΤ και με την πολιτική τους κινδυνεύει η Ελλάδα να αποπεμφθεί από το ευρώ!

Επομένως, «μνημονιακοί - αντιμνημονιακοί», παρά τις διαφορές τους στο ζήτημα της επαναδιαπραγμάτευσης μέσα στην ΕΕ και την Ευρωζώνη, στρατηγικά δε διαφέρουν. Με τους μεγαλοεπιχειρηματίες είναι, με την ΕΕ είναι.

Βεβαίως, ΠΑΣΟΚ - ΝΔ και ως συγκυβέρνηση εφάρμοσαν από κοινού πολιτική που τσάκισε την εργατική τάξη και τα άλλα λαϊκά στρώματα, αποφάσισαν άγρια μέτρα που δεσμεύουν την επόμενη κυβέρνηση, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ μιλά για δυνατότητες αναδιαπραγμάτευσης που θα ανακουφίσουν το λαό. Είναι δύο διαφορετικές προσεγγίσεις ως προς την αντιμετώπιση της κρίσης. Αυτή του ΣΥΡΙΖΑ υπόσχεται ανακούφιση χωρίς να αμφισβητεί την κυριαρχία του κεφαλαίου, γι' αυτό λέμε ότι σπέρνει αυταπάτες. Αλλωστε, και οι άξονες που προβάλλει ως κυβερνητικό πρόγραμμα εγκλωβίζουν σε μια κυβέρνηση δέσμια των επιλογών του κεφαλαίου. Εξάλλου, ακόμη και το χρέος αναγνωρίζει και λέει ότι θα πληρώσει μέρος του.

Η αλχημεία με το ΚΚΕ

Η αλχημεία να κατατάξει και το ΚΚΕ στις αντιμνημονιακές δυνάμεις είναι για να δώσει κύρος στην πρότασή του για κυβέρνηση της αριστεράς που θα διαχειριστεί τον καπιταλισμό, αν και το ΚΚΕ δεν είναι ούτε αριστερά ούτε αντιμνημονιακό, ούτε μνημονιακό. Πασχίζει να σπείρει συγχύσεις σε εργατικές, σε λαϊκές δυνάμεις ως προς το ΚΚΕ, την άρνησή του να υποταχτεί σε κυβερνητικές λογικές που θα υπηρετήσουν τη λεγόμενη υγιή επιχειρηματικότητα και την ΕΕ, την Ευρωζώνη. Για να θολώσει τα νερά ως προς τις προθέσεις του ο Αλ. Τσίπρας είπε: «Στο τραπέζι του διαλόγου θεωρούμε ότι υπάρχουν προτάσεις και άλλων αριστερών κομμάτων, όπως π.χ. οι προτάσεις του ΚΚΕ για την προστασία των ανέργων, για τη ρύθμιση των χρεών των νοικοκυριών». Αρα, αφού υπολογίζει αυτές τις προτάσεις του ΚΚΕ γιατί το ΚΚΕ αρνείται να συγκυβερνήσει με το ΣΥΡΙΖΑ; Αρα, το ΚΚΕ έχει την ευθύνη γιατί χάνεται η «ιστορική ευκαιρία» όπως λένε. «Το πρόγραμμά μας και οι θέσεις μας είναι σε όλους γνωστά σε μια σειρά από κρίσιμα ερωτήματα, όπως είναι η ανακατανομή των φορολογικών βαρών, η αντιμετώπιση του δημοσιονομικού προβλήματος με όρους κοινωνικής δικαιοσύνης, η παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας και ο οικολογικός επανασχεδιασμός της ανάπτυξης», λένε.

Τι δεν είπαν

Δεν απαντούν όμως στο εξής ζήτημα. Μια κυβέρνηση δε θα έχει να αντιμετωπίσει μόνο το μνημόνιο, το χρέος και τη δανειακή σύμβαση, αλλά όλα τα προβλήματα της χώρας. Τι θα κάνει με τα υπόλοιπα; Για παράδειγμα, ποια εξωτερική πολιτική θα ακολουθήσει με δεδομένη την προσήλωση στην ΕΕ και το γεγονός ότι για τις δεσμεύσεις που απορρέουν από τη συμμετοχή της Ελλάδας στο ΝΑΤΟ δεν είπε κουβέντα. Πώς θα αντιμετωπίσει τα ιμπεριαλιστικά σχέδια επέμβασης στην Ανατολική Μεσόγειο; Πραγματικότητα είναι ότι την ιμπεριαλιστική επέμβαση στη Βόρεια Αφρική, που ονομάστηκε «Αραβική Ανοιξη», την χαρακτήρισε εξέγερση. Η μη τοποθέτηση σ' αυτά τα ζητήματα είναι χαρακτηριστική της υπόκλισης του ΣΥΡΙΖΑ στην άρχουσα τάξη και στους διεθνείς συμμάχους της.

Δεν είπε ακόμη, τι θα κάνει με τις ιδιωτικοποιήσεις και τις αντιδραστικές αλλαγές σε Παιδεία, Υγεία, Πρόνοια; Εδώ φαίνεται ότι κατατάσσει αυτούς τους τομείς στις επενδύσεις της υγιούς επιχειρηματικότητας.

Οι άξονες που πρόβαλε για «ανάγκη άμεσης ακύρωσης εφαρμογής των μέτρων του μνημονίου και ειδικότερα των επαίσχυντων εκείνων νόμων που περικόπτουν περαιτέρω μισθούς και συντάξεις» και όχι ακύρωση και αύξηση μισθών και συντάξεων, αλλά και «ακύρωση των νόμων που καταργούν στοιχειώδη εργασιακά δικαιώματα και ειδικότερα του νόμου που ορίζει ότι άμεσα στις 15 Μάη καταργείται η μετενέργεια και παύουν οι συλλογικές συμβάσεις» και όχι όλων των αντεργατικών νόμων, δείχνει ότι παρουσίασε ως φιλολαϊκή διέξοδο ένα πρόγραμμα που δεν αντιμετωπίζει τη γενικευμένη αντιλαϊκή επίθεση των μονοπωλίων και των κομμάτων τους, τις δεσμεύσεις που έχουν αναλάβει όλα τα κράτη - μέλη της ΕΕ, όπως είναι η «Στρατηγική ΕΕ 2020», γεγονός που απορρέει από τις αντιδραστικές αναδιαρθρώσεις που εφαρμόζονται σε όλη την ΕΕ είτε με μνημόνιο είτε χωρίς μνημόνιο.

Οσο για «το δημόσιο έλεγχο στο τραπεζικό σύστημα, για να μετατραπούν οι τράπεζες σε μοχλό ανάπτυξης της οικονομίας και ενίσχυσης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων», οι τράπεζες πράγματι δανειοδοτούν τις επενδύσεις, δηλαδή την καπιταλιστική ανάπτυξη που φέρνει κρίση, ενώ τα δάνεια δε σώνουν τους αυτοαπασχολούμενους, που τους ξεκληρίζει ο ανταγωνισμός των μονοπωλίων, αλλά και η καταχρέωσή τους στις τράπεζες.

Τέλος, το χρέος το αναγνωρίζει και ζητά αποπληρωμή του, έστω και μέρους του, δηλαδή να το πληρώσει ο λαός. Και καλά υπόσχεται ότι όλ' αυτά θα τα κάνει η κυβέρνηση που προτείνει για να βγάλει την Ελλάδα από την κρίση. Αν μπορεί να τα κάνει τότε γιατί παραπέμπει τη λύση τους σε πανευρωπαϊκή λύση; Είπε ο Αλ. Τσίπρας ότι «η κρίση δεν αποτελεί ελληνική ιδιαιτερότητα, είναι κρίση ευρωπαϊκή και σε ευρωπαϊκό πλαίσιο πρέπει να αναζητηθεί λύση». Δηλαδή λύση στα πλαίσια της λυκοσυμμαχίας. Δηλαδή σε όφελος του κεφαλαίου.

Ολη η τοποθέτηση του ΣΥΡΙΖΑ αποκαλύπτει ότι δεν έχει φιλολαϊκή λύση, σε συνδυασμό με το ότι δε φαίνεται στον ορίζοντα κυβερνητική λύση. Η τακτική με την οποία έθεσε τα ζητήματα αποτελεί «στοχευμένο προεκλογικό διάγγελμα στους πιο απελπισμένους, για να τους παραπλανήσει και να υποκλέψει ψήφους».

Πηγή: Ριζοσπάστης

Λ