Τα πρακτικά της συνάντησης Παπούλια – Παπαρήγα

Aπόσπασμα από τα πρακτικά της συνάντησης.
Όλα τα πρακτικά διαβάστε τα εδώ

ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ ΠΑΠΑΡΗΓΑ (Γενική Γραμματέας της Κεντρικής Επιτροπής του Κομμουνιστικού Κόμματος Ελλάδας): Δεν θα καταργήσει τις συνέπειες που τα μνημόνια είχαν για το λαό κ.λπ.. Αυτές δεν θα τις καταργήσει και αυτές τις αυταπάτες παίρνει κυρίως ο ΣΥΡΙΖΑ.  Δεν τις καταργεί. Το ότι θα αρχίζουμε –λέει- πάγωμα για ένα χρόνο και τέτοια, δηλαδή μια χαλάρωση ένα χρόνο μπροστά μας για να εφαρμοστούν κάποια μέτρα, δεν θα αλλάξει τη ζωή του λαού. Το πολύ-πολύ για τους πολύ εξαθλιωμένους, άντε το επίδομα ανεργίας να το αυξήσουν 30 ευρώ το μήνα. Δεν πρόκειται δηλαδή συνολικά να αποτρέψουν τα χειρότερα. Θα υπάρξουν τροποποιήσεις. Αυτό το βλέπουμε και εμείς. Αλλά να περιμένει ο λαός ότι η ζωή του θα γυρίσει στο 2008 ή στο 2007 ή στο 2004 ή στο 2009, όχι.

Ξέρω ότι αυτό δεν αρέσει όταν το λέμε, γιατί ο λαός θέλει να έχει μια ελπίδα. Αλλά πώς να καλλιεργήσεις αυταπάτες; Αυτές τις μέρες δηλαδή έχω ακούσει σημεία και τέρατα. Δεν είναι ανάγκη να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι δεν γίνονται αυτά που λένε. Σημεία και τέρατα! «Θα πάρω λεφτά από εκεί θα τα δώσω εκεί.» Άλλος λέει «θα φορολογήσω –ξέρω εγώ- τις βίλες των εφοπλιστών».  Μα και να τις φορολογήσεις, δεν μαζεύεις λεφτά να γυρίσουν οι μισθοί στο 2009.

Να σας το πω καθαρά. Παίρνεις την πρωτιά, τη «δευτεριά», την «τριτιά» -ας το πω έτσι- και λες «διαφυλάσσω το ευρώ». Αφού το λες αυτό, δεν μπορείς και να διαφυλάττεις το ευρώ και να υπόσχεσαι στον κόσμο όλα αυτά. Τουλάχιστον εμείς λέμε «αποδέσμευση» και τελειώνουμε. Και όχι απλώς αποδέσμευση, εδώ θέλει ριζική αλλαγή. Αυτά που λέγονται είναι φοβερά και –μη νομίζετε- πιάνουν στον κόσμο, δυστυχώς. Ξέρετε τι θα γίνει όποιος μετά θα είναι κυβέρνηση; Ο καθένας θα ξεσηκώνεται και θα ζητά και θα έχει και δίκιο. Γι’ αυτό λέμε στον κόσμο ότι δεν μπορεί να αλλάξει η κατάσταση έτσι. Ναι, δεν αρέσει στον κόσμο αυτό, αλλά τι; Να πάμε και εμείς να μπούμε σε αυτό το…;

Ξέρετε τι έχω ακούσει τώρα; Δεν είμαι οικονομολόγος, αλλά –εν πάση περιπτώσει- παρακολουθώ. Δεν είναι ανάγκη να είσαι οικονομολόγος. «Θα φορολογήσω –λέει- αυτούς που έχουν εισόδημα ένα εκατομμύριο ευρώ και πάνω.» Πενήντα ή τριάντα –δεν ξέρω- είναι στην Ελλάδα που έχουν δηλώσει αυτό το εισόδημα. Αυτό που λένε «θα πάρω τα λεφτά του εξωτερικού», πώς θα τα πάρουν; Θέλεις εκατό χρόνια για να πάρεις τα λεφτά που είναι στο εξωτερικό! Μα, επιτρέπεται να λέγονται τέτοια πράγματα και να πιάνουν στον κόσμο;

Εμείς τουλάχιστον λέμε ότι θα κοινωνικοποιήσουμε ό,τι υπάρχει μέσα. Τι μπορώ να πω; Στην Ελβετία πώς θα τα πάρεις; Από τις επενδύσεις που γίνονται στο εξωτερικό, που κάνει ο Μυτιληναίος, ο Κόκκαλης, ο ένας, ο άλλος, δεν μπορείς να τα πάρεις, εκτός αν γίνει επανάσταση σε αυτές τις χώρες και σου πουν «πάρτα». Μα, λέγονται τέτοια πράγματα; Πού να μπούμε σε αυτή τη συζήτηση; Είναι αδύνατον, δεν γίνεται. Λένε τρελά πράγματα στον κόσμο. «Θα πάρουμε –λέει- τα λεφτά που είναι στην Ελβετία.» Άντε πάρτα. Οι μετοχές είναι ανώνυμες. Αφού δεν είναι ονομαστικοποιημένες, πού θα βρεις ποιος έχει μετοχές;

Μετά βγαίνει και ο Γλέζος τώρα και λέει ότι για εισόδημα από 20.000 ευρώ και πάνω θα δίνει κάποιος 100 ευρώ το μήνα. Μα, είναι πράγματα αυτά; Όποιος έχει 20.000 ευρώ το χρόνο είναι πλούσιος; Υποχρεωτικό δάνειο θα κάνει ο λαός στο κράτος! Τι να σας πω τώρα;

Αυτές τις μέρες το τι μαργαριτάρια έχω ακούσει, αφού γελάω μόνη μου! Ειλικρινά σας λέω, ευτυχώς που είμαι στο ΚΚΕ. Αν με έβαζε το Κόμμα να πω τέτοια πράγματα, θα αυτοκτονούσα. Τους λέω καμιά φορά ότι έτσι και αποφασίζαμε, τρελαινόμασταν –που ευτυχώς δεν έχουμε τρελαθεί- και λέγαμε τέτοια στον κόσμο, ότι θα έλθουμε εμείς, θα γίνουμε κυβέρνηση και θα του λύσουμε τα ζητήματα, θα προτιμούσα –λέω- να πάω σαν τον Χριστούλα, να πάω να αυτοκτονήσω στην Πλατεία Συντάγματος με ένα όπλο! Πώς να πεις αυτά τα πράγματα «θα γίνω κυβέρνηση και θα σου λύσω τα προβλήματα»;

Ή θα γίνει ριζική αλλαγή ή αυτά δεν λύνονται. Ό,τι μπορεί ο λαός να συγκρατήσει, να το συγκρατήσει. Δεν το αμφισβητούμε. Άλλωστε, πολλές κατακτήσεις μέσα στον καπιταλισμό τις πήραμε. Όμως, είναι άλλη και η περίοδος. Δεν είναι η περίοδος της δεκαετίας του ’80 που το ΠΑΣΟΚ ήταν πρώτο κόμμα και πήρε ορισμένα μέτρα που βελτίωσαν την κατάσταση ούτε είναι η περίοδος του ’70 μετά τη δικτατορία. Άλλη περίοδος είναι τώρα. Και κάθονται και λένε τώρα ένα κάρο πράγματα προεκλογικά. Όποιος γίνει κυβέρνηση θα τα εισπράξει.

Εμάς αυτό δεν μας αρέσει γιατί κοροϊδεύουν τον κόσμο. Από αυτό δεν υπάρχει χειρότερο πράγμα και –να σας πω- ένα μεγάλο μέρος από τον κόσμο πιάνεται σαν τον πνιγμένο. Λένε ότι δεν θα διώξουν τους εκατόν πενήντα χιλιάδες δημοσίους, ότι θα διορίσουν και άλλους. Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα. Αυτά, με το λαό στο σπίτι του να περιμένει να τα φτιάξεις, δεν γίνονται. Τι να υποσχεθούμε εμείς;

Γι’ αυτό, λοιπόν, εμείς στην αντιπολίτευση. Τι να κάνουμε; Δεν έχει προετοιμαστεί ο λαός για –το λέμε δημόσια- μία τέτοια σύγκρουση. Αφού δεν έχει προετοιμαστεί, το ΚΚΕ στην αντιπολίτευση. Δεν μπορούμε να επιβάλλουμε στο λαό τη δική μας θέση. Διά της βίας δεν γίνεται.

ΚΑΡΟΛΟΣ ΠΑΠΟΥΛΙΑΣ (Πρόεδρος της Δημοκρατίας): Ε, βέβαια.