΄Οσο οι δυνάμεις του κεφαλαίου αδυνατούν να αντιμετωπίσουν την οικονομική κρίση του συστήματος, οι πολιτικοί φορείς που εκφράζουν τα συμφέροντά του, στροβιλίζονται γύρω από σενάρια διαχείρισης της κρίσης, με γνώμονα την ακόμα μεγαλύτερη ενίσχυση της πλουτοκρατίας, στις καινούριες συνθήκες εξέλιξης του συστήματος. Σε αυτά ακριβώς τα πλαίσια ξεκίνησαν - και κάθε τόσο επανέρχονται - οι συζητήσεις για τα λεγόμενα ευρωομόλογα. Ομόλογα που ανεξάρτητα από το ρόλο που πραγματικά καλούνται να παίξουν σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης, διάφορες δυνάμεις του ευρωμονόδρομου τα παρουσιάζουν σαν το πλέον αναγκαίο εργαλείο τόσο για την αναχαίτιση του κρατικού χρέους, όσο και για την αντιμετώπιση της οικονομικής κρίσης. Στην Ελλάδα, ένθερμοι οπαδοί των ευρωομολόγων είναι το ΠΑΣΟΚ και ο ΣΥΡΙΖΑ.
Η κουβέντα αρχικά αφορούσε την έκδοση ομολόγων της ΕΕ για τη χρηματοδότηση κρατικού χρέους. Οι σχετικοί προβληματισμοί εντάθηκαν όταν λόγω της κρίσης διαπιστώθηκε ότι επιδεινώθηκαν οι όροι τραπεζικού δανεισμού των χωρών της Ευρωζώνης. Η ιδέα έλεγε, αντί οι διάφορες χώρες-μέλη να εκδίδουν δικά τους ομόλογα, να αποφασιστεί, στα πλαίσια της ...κοινοτικής αλληλεγγύης, η έκδοση ομολόγων από την ΕΕ κεντρικά, δηλαδή την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα, με στόχο τα ομόλογα αυτά να έχουν υψηλότερη πιστοληπτική ικανότητα και άρα πιο χαμηλά επιτόκια. Επειδή όμως τα περί ...αλληλεγγύης είναι παραμύθια που διακινούν οι δυνάμεις που στηρίζουν το σύστημα, από το 2010 ξεκαθαρίστηκε ότι τέτοια ομόλογα δεν πρόκειται να εκδοθούν. Η Γερμανία και άλλες χώρες μέχρι στιγμής προτιμούν να κερδίζουν και δανειζόμενες με πολύ χαμηλά επιτόκια και δανείζοντας οι ίδιες στην Ελλάδα.
Εδώ και μερικούς μήνες, και πάλι εξαιτίας των προβλημάτων ρευστότητας που έχουν οι τράπεζες, προετοιμάζεται η πρόταση για τα «ομόλογα ανάπτυξης», τα οποία υποτίθεται ότι θα χρησιμοποιηθούν από την ΕΕ προκειμένου να στηρίξουν διάφορες επιχειρηματικές ομάδες, για να προωθούν έργα που θεωρούνται απαραίτητα για το ευρωενωσιακό κεφάλαιο, καθυστερούν όμως λόγω της κρίσης. Κανείς, βέβαια, δεν μιλάει για έργα που προορίζονται να βελτιώσουν τις συνθήκες ζωής των εργαζομένων, αλλά για έργα που προορίζονται αποκλειστικά να ενισχύσουν την επιχειρηματικότητα και την ανταγωνιστικότητα των πολυεθνικών, προσφέροντας καλύτερους όρους για επενδύσεις στον τομέα της ενέργειας, περισσότερους δρόμους για τη μεταφορά των εμπορευμάτων τους, αποτελεσματικότερα δίκτυα για την εξασφάλιση της κερδοφορίας τους.
Οι εργαζόμενοι να μην «τσιμπήσουν». Τα ομόλογα δεν αποτελούν δώρα για τους εργαζόμενους. Είτε αφορούν τη χρηματοδότηση του χρέους, είτε προορίζονται για επιχειρηματικές επενδύσεις, είναι δάνεια, που θα πληρώσει πανάκριβα ο λαός. Με τέτοιου είδους παρεμβάσεις δεν αντιμετωπίζεται η οικονομική κρίση σε όφελός τους, ούτε οι δυσβάστακτες επιπτώσεις της στα λαϊκά στρώματα. Ο ...άλλος αέρας της ΕΕ, για τον οποίο πανηγυρίζουν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ, με όποια ομόλογα και να εκφραστεί, είναι αέρας κοπανιστός. Δεν ανταποκρίνεται στα συμφέροντα του λαού. Μετά τις εκλογές, τα προβλήματα θα είναι και πάλι εδώ, ακόμα πιο οξυμένα. Και την ώρα που η όποια κυβέρνηση προκύψει από τις κάλπες θα ...συνεννοείται με την ΕΕ και τα όργανά της για τα νέα αντιλαϊκά μέτρα, οι εργαζόμενοι θα αναζητούν το δικό τους απάγκιο πάλι στο Κόμμα. Στο ΚΚΕ, που πρέπει να βγει ενισχυμένο και ακόμα πιο δυνατό, και στο λαό και στη Βουλή.
Πηγή: Ριζοσπάστης Γιώργος ΚΑΚΟΥΛΙΔΗΣ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου