Τέρμα στην υποκρισία

Οι προσπάθειες για την ανακαίνιση του αστικού πολιτικού συστήματος ραγδαίες. Ευθέως η «Καθημερινή» καλεί τον Σαμαρά να παραιτηθεί για να μπορέσει να προχωρήσει η ανασύνθεση του «δεξιού» χώρου. Ευθέως τα «ΝΕΑ» δίνουν - «υπό προϋποθέσεις» - το δαχτυλίδι στον Τσίπρα, για να μπορέσει να προχωρήσει η ανασύνθεση του «αριστερού» χώρου.

***

Την ώρα που η αστική τάξη κάνει τα πάντα για τη σταθερότητα του πολιτικού συστήματος, η «αριστερά» του συστήματος, ο ΣΥΡΙΖΑ, καταφεύγει στο ένα μετά το άλλο τρικ, για να διασφαλίσει ότι η λαϊκή οργή δε θα μπει σε δρόμους, που να απειλούν τη σταθερότητα του συστήματος. Χαρακτηρίζουν «όνειρο γενεών» τη δική τους επιδίωξη να γίνουν χαλίφης στη θέση του χαλίφη και ευθέως εγκαλούν τους ψηφοφόρους που δεν τους έδωσαν τόσους ψήφους όσοι απαιτούνται για να γίνει το όνειρό τους πραγματικότητα. Και την ίδια ώρα, με το βλέμμα στραμμένο στις επόμενες κάλπες εμπαίζουν το λαό υποσχόμενοι ό,τι καθρεφτάκι υπάρχει στον πλανήτη. Στελέχη του παίζουν με τον πόνο του λαού. Ενας - γνωστός απ' τον καιρό που στη ΓΣΕΕ εξασφάλιζε αριστερό άλλοθι στο ΠΑΣΟΚ, δηλώνει ότι θα επιστραφούν τα χαράτσια. Κι ένας άλλος που χρόνια τώρα δίνει με συνέπεια εξετάσεις στην ΕΕ, καθησυχάζει ότι δεν πρόκειται να θιγούν τα συμφέροντα του κεφαλαίου. Και οι δυο μαζί μαζεύουν ψήφους για να συνεχιστεί αδιατάραχτη η εξουσία του κεφαλαίου.

Το βεβαιώνει ο επικεφαλής του σχήματός τους, με την επιστολή του στην ΕΕ: Χτυπάει καμπανάκι κινδύνου στην ΕΕ ότι με τις πολιτικές που εφαρμόζονται κινδυνεύει η ίδια η ΕΕ. Και ζητά επανεξέταση για να διασφαλιστεί η κοινωνική συνοχή, δηλαδή η ταξική υποταγή.

***

Η υποκρισία των αστικών δυνάμεων σχετικά με την είσοδο των νεοναζί στη βουλή απογειώνεται. Η δημοκρατία του κεφαλαίου δίνει τηλεοπτικό βήμα στους νεοναζί, για να αποδείξουν πως δεν είναι τάχα νεοναζί, αλλά μόνο σφοδροί αντικομμουνιστές. Το παιχνίδι είναι εξαιρετικά επικίνδυνο καθώς επίδικο είναι κατά κύριο λόγο νέα παιδιά που μέσα από το εκπαιδευτικό σύστημα ούτε καν έχουν ακούσει τι είναι ο ναζισμός, πολύ περισσότερο δεν έχουν υποψιαστεί, γιατί ο φασισμός είναι γέννημα - θρέμμα του καπιταλισμού σε στιγμές που τα καπιταλιστικά κέρδη επιβάλλουν τσάκισμα του ταξικού εργατικού κινήματος, τους λένε όμως ότι ναζισμός και κομμουνισμός είναι το ίδιο και μάλιστα εγκληματικά καθεστώτα.

Ορισμένοι παίζουν με τη φωτιά, ακριβώς γιατί αναγνωρίζουν πως όσα αναχώματα κι αν έχουν στήσει, στο τέλος τέλος ακόμα κι όλοι αυτοί που δεν ψηφίζουν ΚΚΕ έχουν ανοιχτά αυτιά και μάτια στις αναλύσεις του ΚΚΕ, ψάχνουν - βρίσκουν τρόπο να συντονίσουν τα βήματά τους με τους κομμουνιστές έστω και στα απλά: Στο πώς αντιμετωπίζεις τον εργοδότη, πώς διεκδικείς το δικαίωμά σου.

Παράλληλα, διάφορες κραυγές περί «αντιναζισμού» είναι κάλπικες όταν κρύβουν μια αλήθεια: ότι μόνο ένα ισχυρό εργατικό λαϊκό κίνημα και πανίσχυρο ΚΚΕ μπορούν να αντιμετωπίσουν αυτές τις επικίνδυνες απόψεις να τις μετατρέψουν σε περιθωριακές και ακίνδυνες.

***

Οι εξελίξεις γύρω από το θέμα «αναζήτηση της επόμενης αστικής κυβέρνησης», δικαιώνουν για μια ακόμα φορά το ΚΚΕ που τόνισε ξανά και ξανά ότι μόνο ο ίδιος ο λαός παλεύοντας για τη δική του εξουσία μπορεί να δώσει λύσεις προς το συμφέρον του.

Τα σενάρια γι' αυτήν ή την άλλη εκδοχή αστικής διακυβέρνησης δίνουν και παίρνουν μέχρι να βγει καπνός από το προεδρικό μέγαρο.

Ο,τι καπνός και να βγει δε θα είναι για το καλό του λαού. Γιατί σε καμιά εκδοχή της αυτή ή η άλλη έκφραση της αστικής διακυβέρνησης δεν μπορεί να δώσει διέξοδο σε όφελος όλων εκείνων που με τον ένα ή τον άλλο τρόπο αντιμετωπίζουν τη λαίλαπα της επίθεσης των καπιταλιστών.

Το ΚΚΕ ως όφειλε ανέπτυξε ως τώρα την πολιτική εκλογική του δράση σε αρμονία με τη στρατηγική του για την ανάπτυξη της πάλης για την εργατική λαϊκή εξουσία. Κι επειδή έχει την επιστημονική δυνατότητα να υποστηρίξει ότι αυτή η στρατηγική είναι αυτή που χρειάζεται ο λαός, μ' αυτήν τη στρατηγική θα συνεχίσει και θα εντείνει τη δράση του, κόντρα σε κάθε κομπογιαννίτη που ισχυρίζεται πως το δίκιο του λαού υπηρετείται από το ρεαλισμό της υποταγής.

Γίνουν δε γίνουν εκλογές, το ζήτημα να εκφράσει αυθεντικά ο λαός τις δικές του ανάγκες και κατά συνέπεια να εκφράσει την πολιτική επιλογή που αντιστοιχεί σ' αυτές τις ανάγκες, παραμένει.

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ:
Θανάσης ΛΕΚΑΤΗΣ