«Θα συζητήσουμε το θέμα μετά το σχετικό βίντεο…»

 Αναδημοσίευση από ellinofreneia

Τρελαίνομαι για εκπομπές που θίγουν τα φλέγοντα κοινωνικά θέματα. Όπως αυτές που γίνονται τις τελευταίες μέρες, με θέμα την απεργία της ΠΝΟ. Είναι μια παλιά συνταγή προπαγάνδας, που τώρα λόγω της εποχής ανασύρεται από τα αραχνιασμένα ντουλάπια της «αποκρουστικής δημοσιογραφίας».

Η συνταγή είναι απλή. Στην αρχή προβάλλεται, «το σχετικό βίντεο», διάρκειας 2 έως 4 λεπτών. Εκεί φιλόδοξος ρεπόρτερ, περιγράφει την κατάσταση, με τα λόγια που το αφεντικό, ή ο εκπομπάρχης, ή ο αρχισυντάκτης, του έχει περιγράψει. Συνήθως επειδή αυτός ο ρεπόρτερ είναι κατά κανόνα γλοιώδης, υπερβάλει στους χαρακτηρισμούς κατά των απεργών (εδώ ναυτεργάτες), για να γίνει αρεστός στο κανάλι και να εδραιώσει την θέση του. Στο σχετικό ρεπορτάζ, υπάρχουν δηλώσεις όλων των μερών, πετσοκομμένες και συνήθως χωρίς να βγαίνει νόημα.

Μόλις τελειώσει το βίντεο, πάμε στον «ζωντανό διάλογο με τους καλεσμένους μας». Οι καλεσμένοι μας είναι ένας ναυτεργάτης σε παράθυρο και δυο ή τρείς της άλλης πλευράς στο στούντιο. Αυτοί οι δύο τρείς συνήθως είναι εκπρόσωποι ευρύτερων επιχειρηματικών ομάδων με πομπώδεις τίτλους πχ. Πρόεδρος Συνδέσμου Ναυτιλίας, ή πρόεδρος Ενώσεων Εμπορίου. Φοράνε πάντα γραβάτα και είναι φρεσκοξυρισμένοι σε αντίθεση με τον ναυτεργάτη.

Η συζήτηση ξεκινά με την σπαρακτική έκκληση του δημοσιογράφου, οικοδεσπότη, «να σκεφτούν όλοι τον ελληνικό λαό, που τις άγιες μέρες θέλει να ταξιδέψει» και την παράκληση προς τους ναυτεργάτες, να το ξανασκεφτούν. Ως τηλεθεατής έχεις ήδη καταλάβει ότι, η αντικειμενικότητα, αν υπήρχε, έχει πάει περίπατο, αφού από την πρώτη τοποθέτηση του, ο  δημοσιογράφος, έχει πάρει θέση κατά της απεργίας, παρά την κομβική φράση που επαναλαμβάνει ανά τακτά διαστήματα, «και βέβαια η απεργία είναι δικαίωμα, δεν το συζητάμε». Αλλά το συζητάνε.

Αμέσως μετά δίνεται ο λόγος στον ναυτεργάτη απεργό, ο οποίος, ξεκινά απολογούμενος, διότι έχει προηγηθεί ένα 3λεπτο ρεπορτάζ για το κακό που κάνει η απεργία στην χώρα, αλλά και η σπαρακτική έκκληση «σύνεσης» του δημοσιογράφου. Αφού δεν καταφέρνει ποτέ να ολοκληρώσει, γιατί, «μας πιέζει ο χρόνος», δίνεται ο λόγος στους καλεσμένους του στούντιο, με τον δέοντα σεβασμό που οφείλει να έχει ένας δημοσιογράφος προς έναν γραβατωμένο επιχειρηματία.

Εκεί ο κατά κανόνα κρατικοδίαιτος επιχειρηματίας, αρχίζει το σοβάντισμα με λάσπη της αρεσκείας του. Συνήθως συκοφαντεί ή στην καλύτερη παρουσιάζει μισές πλευρές της πραγματικότητας, βοηθούμενος από τον Δημοσιογράφο συντονιστή, ο οποίος αφήνει να λέγοντα τέρατα, και όταν ο ναυτεργάτης από το παράθυρο, θέλει να επέμβει, τον αποκρούει λέγοντας, «θα απαντήσετε κύριε, σε λίγο για όλες τις κατηγορίες». Βέβαια το, «σε λίγο» έρχεται αλλά τότε «με πιέζουν από το κοντρόλ για διαφημίσεις, γι αυτό ολοκληρώστε σας παρακαλώ».

Κάπως έτσι κυλούν οι τρείς τέσσερις τελευταίες μέρες στην ενημερωτική τηλεόραση. Με τέτοιες και άλλες παρόμοιες απάτες. Με τους ναυτεργάτες καταδικασμένους, όπως κάθε απεργός στο παρελθόν. Με την επίκληση επιχειρημάτων του τύπου, «διασύρεται η χώρα», ή «καταστρέφονται κοινωνικές ομάδες», ή το ακόμα καλύτερο, «μια μικρή μειοψηφία εκβιάζει την πλειοψηφία». Και με την εκάστοτε κυβέρνηση πάντα αθώα και εκ των προτέρων χαρακτηρισμένη, ως σοβαρή και υπεύθυνη.

Εκπομπές παρωχημένες. Εκπομπές υπηρέτριες ύποπτων και αδίστακτων αφεντικών, με δημοσιογράφους υπηρέτριες.

Δεν ξέρω αν σύντομα θα ξεκινήσει ένα κίνημα σοβαρού ξεκαθαρίσματος στην Ελλάδα. Το σίγουρο είναι ότι δεν θα ξεκινήσει ΜΕ δημοσιογράφους. Αλλά το ακόμη πιο σίγουρο είναι ότι θα ξεκινήσει ΑΠΟ τους δημοσιογράφους.

Θύμιος Κ.