Αν θα έπρεπε κ. Τσίπρα να σου θυμίσω μια περίπτωση που η "ενωμένη αριστερά σου" μεγαλούργησε ήταν η υπόθεση Μπελογιάννη.
" Ο ραδιοφωνικός σταθμός «Ελεύθερη Ελλάδα» μετέδωσε στις 11 Μάρτη 1952:
«Στις λαϊκές συνοικίες της Αθήνας, του Πειραιά, της Θεσσαλονίκης, του
Βόλου κ.α. συζητιέται πολύ το γεγονός ότι η ΕΔΑ και οι βουλευτές της
κράτησαν και γύρω από τη δίκη, όπου ουσιαστικά δικαζόταν και η ΕΔΑ, και
γύρω από τις κινητοποιήσεις για τη σωτηρία των δικασμένων σε θάνατο
λαϊκών αγωνιστών, πολύ περίεργη ανεκτική και χλιαρή στάση. Συζητιέται
και το γεγονός ότι στη δίκη δεν παρουσιάστηκαν (...) ούτε οι βουλευτές
της ΕΔΑ, ούτε και ο Σαράφης...» (Αρχείο ΚΚΕ - Εγγραφο 313317)."
«Ετσι, ορθά (συν)εκτιμήθηκε από τους δημοκρατικούς παράγοντες της ΕΔΑ,
αλλά και από τον κομμουνιστικό πυρήνα της, ότι μια δημόσια εμφάνιση
βουλευτών της, ως μάρτυρες υπεράσπισης του Νίκου Μπελογιάννη στη
δεύτερη δίκη για "κατασκοπεία", θα μπλοκάριζε την κυβέρνηση Πλαστήρα,
και θα επιτάχυνε τη διαδικασία του Αν. Ν. 509/1947 για να διαλύσει την
ΕΔΑ και να τη θέσει εκτός νόμου (...) Αυτός ήταν ο πολύ σοβαρός λόγος
της μη εμφάνισης της επίσημης κοινοβουλευτικής ΕΔΑ στη διάρκεια της
δεύτερης δίκης του Νίκου Μπελογιάννη» (Ντούντα Α. Κουσίδου - Σταύρος Γ.
Σταυρόπουλος, «Η υπόθεση Νίκου Πλουμπίδη», σελ. 637, εκδόσεις
«ΔΙΟΓΕΝΗΣ»).
Ο Μ. Γλέζος, π.χ., γράφει για εκείνη την περίοδο: «Ποια
πολιτική γραμμή έπρεπε να ακολουθηθεί; Από την ίδρυσή της το 1951, ως
τη διάλυσή της το 1967, η ΕΔΑ αμφιταλαντεύονταν ανάμεσα σε δύο πολιτικές
γραμμές. Στην ανεδαφική γραμμή που απαιτούσε να επιβάλει το ΠΓ του ΚΚΕ
και στην προσγειωμένη πολιτική γραμμή που διαμόρφωνε η Εκτελεστική
Επιτροπή της ΕΔΑ (συνεργασία κομμουνιστών - σοσιαλιστών - αριστερών)
άμεσα αντιμέτωπη με την ελληνική πραγματικότητα, όπως καθημερινά
διαπλάσσονταν». (Ντ. Κουσίδου - Στ. Σταυρόπουλου, «Αριστερή Νεολαία Ελλάδας», σελ. 9).
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου