Eγκώμιο για τον Καραμανλή από τον Τσίπρα

Η Ιστορία με τα μάτια της ντόπιας αστικής τάξης

Tα αστικά κόμματα και ο ΣΥΡΙΖΑ απέκρυψαν συνειδητά το ρόλο του πρώην πρωθυπουργού ως συνεπή εκπροσώπου της πλουτοκρατίας, σε κρίσιμες για τα συμφέροντά της περιόδους

Βήμα υπεράσπισης της «κοινωνικής συναίνεσης» και ανάγνωσης της μεταπολεμικής ιστορίας της Ελλάδας με τα μάτια της ντόπιας αστικής τάξης, την οποία με συνέπεια υπηρέτησε, αποτέλεσε η χτεσινή εκδήλωση για τα 15 χρόνια από το θάνατο του Κωνσταντίνου Καραμανλή, που διοργάνωσε το ομώνυμο Ιδρυμα της ΝΔ, με βασικούς ομιλητές τον Αντ. Σαμαρά, τον Αλ. Τσίπρα, τον Ευ. Βενιζέλο και τονΦ. Κουβέλη.

Στην ομιλία του ο πρωθυπουργός, πέρα από τα εγκωμιαστικές αναφορές στις στρατηγικές επιλογές που έκανε ο Κ. Καραμανλής για λογαριασμό της εγχώριας πλουτοκρατίας, όπως το περίφημο«ανήκομεν στη Δύση», δηλαδή την ενεργό συμμετοχή στις ιμπεριαλιστικές ευρωατλαντικές δομές, ο Αντ. Σαμαράς έδωσε ιδιαίτερη έμφαση στο «κράτος δικαίου» που επέβαλε, εκφράζοντας ουσιαστικά την υποστήριξή του στον αυταρχισμό για την υλοποίηση της στρατηγικής της άρχουσας τάξης και των συμμάχων της.

«Δημοκρατία σημαίνει να τηρείται ο νόμος απ' όλους, δημοκρατία σημαίνει κράτος του νόμου, όχι ασυδοσία της ανομίας», ήταν ορισμένες από τις χαρακτηριστικές εκφράσεις που χρησιμοποίησε. Παράλληλα, απέρριψε τον ανιστόρητο διαχωρισμό που γίνεται ανάμεσα στον Κ. Καραμανλή της πρώτης οκταετίας (1956-'63) και στον Καραμανλή της δεύτερης οκταετίας (1974 - 1980) - διαχωρισμό που αναπαρήγαγε χτες και ο Αλ. Τσίπρας - επισημαίνοντας ότι στην πρώτη οκταετία το πρόταγμα ήταν η (καπιταλιστική) ανάπτυξη και τη δεύτερη η στερέωση της (αστικής) δημοκρατίας, αναδεικνύοντας τη συνέχεια στην πολιτική που εφάρμοσε.

Αντιστροφή της πραγματικότητας

Μιλώντας στην εκδήλωση, ο Αλ. Τσίπρας είπε για τον Κ. Καραμανλή ότι υπερέβη τα «ασφυκτικά όρια που είχαν επιβάλει τόσο στη χώρα όσο και στην παράταξή του, ο εμφύλιος και οι ξένοι προστάτες» και το«καθεστώς του διαχωρισμού των Ελλήνων σε εθνικόφρονες και μη, τις πρακτικές των διωγμών, της αστυνομικής ασυδοσίας και της κατάστασης πολιορκίας, που χαρακτήριζαν την Ελλάδα μέχρι το 1974».

Αυτό που δεν είπε ο Αλ. Τσίπρας, είναι ότι ο Κ. Καραμανλής διετέλεσε πρωθυπουργός τρεις φορές πριν τη δικτατορία ('56-'58, '58-'61, '61-'63), οπότε έδωσε απτά δείγματα γραφής στη σταθεροποίηση του αστικού συστήματος μετά τον εμφύλιο, με καταστολή του κινήματος και τρομοκρατία. Ανέλαβε ξανά τη διακυβέρνηση το 1974, μαζί και την αποστολή να χειραγωγήσει με άλλα μέσα το λαϊκό κίνημα, που έβγαινε δυναμωμένο από την αναμέτρηση με τη χούντα.

Ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είπε μεταξύ άλλων ότι «ο Καραμανλής υπήρξε ριζοσπαστικός στο συντηρητισμό του» και έφερε τα εξής παραδείγματα: «Το 1974 δεν δίστασε να προχωρήσει στην αποχώρηση από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, εν μέσω της σοβαρότατης εθνικής κρίσης του Κυπριακού. Την περίοδο 1975-1977 δεν δίστασε να προχωρήσει σε κρατικοποιήσεις, πιστεύοντας ότι έτσι εξυπηρετούσε καλύτερα το δημόσιο συμφέρον».

Οι κρατικοποιήσεις, όμως, τόσο επί Καραμανλή, όσο και επί Παπανδρέου, έγιναν για να σωθούν οι καπιταλιστικές επιχειρήσεις με λεφτά του κράτους και να τους επιστραφούν απαλλαγμένες από ζημιές. Αυτός άλλωστε είναι ο λόγος για τον οποίο και σήμερα γίνονται κρατικοποιήσεις σε όλο τον καπιταλιστικό κόσμο (τράπεζες, ιδιωτικές επιχειρήσεις στρατηγικής σημασίας), σε αντίθεση με όσα ισχυρίζεται ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ.

Οσο για την αποχώρηση της Ελλάδας από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ, δεν ήταν δα και οριστική επιλογή. Αλλωστε η κυβέρνηση της ΝΔ ήταν αυτή που επανέφερε τη χώρα στο ΝΑΤΟ, το 1980, με πρωθυπουργό τον Γ. Ράλλη, όταν πρόεδρος της Δημοκρατίας ήταν ο Κ. Καραμανλής. Να σημειωθεί ότι και η Γαλλία είχε αποχωρήσει για χρόνια από το στρατιωτικό σκέλος του ΝΑΤΟ...

Λαθροχειρία σε βάρος του ΚΚΕ

Ο Αλ. Τσίπρας δεν απέφυγε τον πειρασμό να λαθροχειρήσει σε βάρος του ΚΚΕ λέγοντας στην ομιλία του: «Κάποτε ο Χαρίλαος Φλωράκης, είχε χαρακτηρίσει τον εν ζωή Κωνσταντίνο Καραμανλή, ως ένα σημαντικό ηγέτη της τάξης του. Και ξέρετε ο έπαινος από τους πολιτικούς σου αντιπάλους όχι μετά θάνατον, αλλά όσο ακόμα βρίσκεσαι εν ζωή, έχει πολύ μεγαλύτερη αξία από τα σημερινά λόγια»...

Κανέναν έπαινο δεν έκανε ο Χ. Φλωράκης για τον Κ. Καραμανλή. Κρίνοντας με πολιτικούς όρους την προσφορά του στην εδραίωση του καπιταλισμού στην Ελλάδα τα μεταπολεμικά χρόνια, είπε το αυτονόητο, ότι -όπως και πολλοί άλλοι αστοί πολιτικοί- υπήρξε σημαντικός ηγέτης της τάξης του.

Την «αγιογραφία» του Κ. Καραμανλή φιλοτέχνησε και ο πρόεδρος της ΔΗΜΑΡ, Φ. Κουβέλης, με ύμνους που εστίασαν κυρίως στη στρατηγική επιλογή της άρχουσας τάξης για ένταξη στην τότε ΕΟΚ, που για λογαριασμό της διεκπεραίωσε ο Κ. Καραμανλής.

Στάθηκε ιδιαίτερα στην «εντυπωσιακή οικονομική ανάπτυξη τη δεκαετία του 1950, κατά την πρώτη πρωθυπουργική του θητεία», που έγινε με τα λεφτά του σχεδίου Μάρσαλ, προκειμένου να σταθεροποιηθεί ο καπιταλισμός στην Ελλάδα, μετά την ένοπλη αναμέτρηση της αστικής τάξης με το ΔΣΕ. Σαν έργο του Κ. Καραμανλή παρουσίασε και τη«νομιμοποίηση του Κομμουνιστικού Κόμματος», κρύβοντας ότι το Κόμμα κέρδισε με το σπαθί και τη δράση του τη νομιμοποίησή του, η οποία ήταν αίτημα του κινήματος.

Κάλεσμα για «εθνική ενότητα» όλων των αστικών πολιτικών δυνάμεων για την εφαρμογή των ευρωενωσιακών πολιτικών διαχείρισης της κρίσης προς όφελος του μεγάλου κεφαλαίου, απηύθυνε από την πλευρά του ο Ευ. Βενιζέλος.

Ριζοσπάστης