Τα Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης και το «πραξικόπημα της κουτάλας»

Τα τελευταία χρόνια ζούμε την όξυνση των προβλημάτων του καπιταλιστικού συστήματος, την ολομέτωπη επίθεση του κεφαλαίου και των «υπαλλήλων» του ενάντια σε όλους τους εργαζόμενους ανεξαιρέτως. Οσο, λοιπόν, οξύνονται τα προβλήματα του συστήματος τόσο προσπαθούν να θολώσουν το τοπίο της πραγματικής ζωής. Ο τρόπος πλέον είναι εύκολος διότι όλοι αυτοί βρίσκονται μέσα στα σπίτια μας μέσω των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης, δηλαδή τηλεοράσεων κατά βάση, ραδιοφώνων κ.ά. Η χειραγώγηση του λαού ξεκινά από την τρομοκράτηση μέσω της δήθεν αναλυτικής και πληρέστερης «ενημέρωσης», προχωρά στην υποβάθμιση της ποιότητας τηλεοπτικών προγραμμάτων και αποβλακώνει πλήρως το νου προσφέροντας εκπομπές και «reality», προβάλλοντας το λεγόμενο «lifestyle», το οποίο είναι εντελώς ξένο και απόμακρο με την πλειοψηφία της εργατικής τάξης, σε μια προσπάθεια να την πείσουν ότι πρέπει να γίνει κτήμα της για να είναι «in» . Για όσους δεν πείθονται με αυτό υπάρχουν κι άλλα στον μπαχτσέ της «ψυχαγωγίας» του πόπολου. Οι τελευταίες ανακαλύψεις έχουν να κάνουν με την τέχνη και τον πολιτισμό. Αμ τι νομίζατε, θα μας άφηναν άτεχνους και απολίτιστους; Δεν γίνονται αυτά τα πράγματα στις Δημοκρατίες, που, ως γνωστόν, δεν έχουν αδιέξοδα!!!

Εχουμε τέχνες, λοιπόν, με χορούς και τραγούδια, στην υπηρεσία της αυτού μεγαλειότητος του κεφαλαίου, όπου τρέχουν να συνδράμουν πάσης φύσεως «υπηρέτες» της ...τέχνης - φιλάνθρωποι που όλως τυχαίως τους περισσότερους τους είχε ξεχάσει και η μάνα τους ή ξεκίνησαν σειρές καινούριες στα κανάλια των βόθρων της αστικής προπαγάνδας και μαζί με το μαστίγιο πρέπει να δώσουν στο λαουτζίκο και το καρότο (το δικαίωμα δηλαδή), να ειρωνευτούν, να χλευάσουν, να νιώσουν ότι ως κυρίαρχος λαός μπορεί και διαμορφώνει αποτελέσματα και παράλληλα προσφέρει κοινωνικό έργο, μέσω των τηλεφωνημάτων που πληρώνει για να γεμίζουν τα ταμεία με τον Α' ή Β΄ τρόπο.

Και επειδή τα πάντα πάνε καλά και ο λαός πρέπει να μορφώνεται, έχουν βαλθεί να μας μάθουν τι θα πει γαστρονομία!! Γιατί, ως γνωστόν, η σύγχρονη έννοια της γαστρονομίας πρέπει να γίνει κατάχτηση του νεοέλληνα μιας και έχει ήδη λυμένο το βασικό του ζήτημα, τη διατροφή του!! Πρέπει να γνωρίζει πώς και τι φτιάχνετε στα «gourmet» εστιατόρια αυτής της κατά τ' άλλα ακμάζουσας χώρας που ο λαός τρώει παντεσπάνι ή πιο ρεαλιστικά έχει κάνει το «σκατό του παξιμάδι»!!! Και μη γελάτε καθόλου, διότι είναι παγκόσμια πατέντα αυτό, αγαπητοί μου, και οι μόνοι που το έχουν καταφέρει αυτό είναι όσοι ανήκουν στην εργατική τάξη, στην εργατική τάξη κάθε λαού που εξαθλιώνεται και αποβλακώνεται.

Από το πρωί, λοιπόν, μόλις ξυπνήσουμε παρελαύνουν απ' όλα τα κανάλια λογής λογής μάγειροι, οι οποίοι μπορεί αύριο ή και σήμερα ακόμη να μην έχουν δουλειά. 25.000 εστιατόρια έκλεισαν τον τελευταίο χρόνο και χιλιάδες εργαζόμενοι του επισιτισμού έμειναν άνεργοι. Σε εκατοντάδες ξενοδοχεία έμειναν απλήρωτοι οι εργαζόμενοι ενώ τα μεγάλα αφεντικά αύξησαν τον τζίρο τους. Εμειναν χωρίς συμβάσεις, χωρίς βαρέα, χωρίς ωράρια, με καραβιές δήθεν μαθητών - σκλάβων από την Ανατ. Ευρώπη και με τα τσιράκια των μεγαλοξενοδόχων, με πρωτεργάτες την Ομοσπονδία του επισιτισμού, να τρέχουν να προλάβουν για να αποδείξουν στα αφεντικά τους την ...αξία τους!!!

Αλλά από την άλλη στην κοινωνία θα πρέπει να φαίνεται ότι είναι σημαντικοί οι μάγειροι των καναλιών, που όταν λένε στη συνταγή τους βούτυρο, η φωνή του Θεού - σκηνοθέτη τους φωνάζει (ΟΧΙ ΒΟΥΤΥΡΟ, ΒΙΤΑΜ ΘΑ ΤΟ ΛΕΣ!!! ΕΙΝΑΙ Ο ΜΕΓΑΣ ΧΟΡΗΓΟΣ ΜΑΣ!!!). Εκείνοι πασχίζουν για μιας στιγμής δημοσιότητα μπας και τους δει κάποιος επιχειρηματίας ή για να ικανοποιήσουν την εγωπάθειά τους και από την άλλη τα κανάλια κάνουν τη δουλειά τους, η οποία είναι το κέρδος και ταυτόχρονα να πείσουν τον κόσμο ότι όλα αυτά είναι τόσο προσιτά και τόσο απαραίτητα, ότι πρέπει ν' ασχολούνται με τη «γαστρονομία» και ας μην έχουν χρήματα να ταΐσουν τα παιδιά τους και να τους μένει η ψευδαίσθηση ότι είναι όλα καλά. Να μην μπορούν να σκεφτούν τα πραγματικά τους προβλήματα για να μην μπορούν ν' αντιδράσουν!!

Ας κοιτάξουμε λίγο τις εκπομπές που υπάρχουν και θα καταλάβουμε πολλά. Στη μια μεγάλος αρχιμάγειρος - εστιάτορας (ο βραβευμένος μας) γυρίζει ανά την Ελλάδα σε κάθε κακομοίρη που από ανάγκη (οι περισσότεροι) έβαλε τις οικονομίες του και άνοιξε ένα εστιατόριο, ταβέρνα, χωρίς γνώση του αντικειμένου, αλλά παρασυρμένος από το πρότυπο που δημιουργεί η «ελεύθερη αγορά» του καπιταλισμού, ευελπιστώντας (ο αφελής) ότι θα μοιάσει στους μεγάλους του κλάδου και θα έχει κι αυτός ένα μερίδιο από την πίτα. Κούνια που τον κούναγε όμως. Αν οι μεγάλοι ήταν τόσο αφελείς δεν θα ήταν «μεγάλοι»!!! Αν ο καπιταλισμός δεν ήταν οργανωμένος και οπλισμένος σαν αστακός για να υπερασπίσει την τάξη που τον εκπροσωπεί, δεν θα υπήρχαν φτωχοί και πλούσιοι. Αυτοί λοιπόν οι «κακόμοιροι», που αρνούνται να δουν τα πραγματικά ζητήματα που δημιουργεί αυτό το τερατώδες σύστημα στο 99% των λαών (όπως έλεγαν και οι Αμερικανοί διαδηλωτές) φωνάζουν να τους σώσει το ίδιο το σύστημα μέσω των «βραβευμένων chefs» των καναλιών. Των καναλιών των καπιταλιστών. Αυτών δηλαδή που κατάντησαν τη ζωή μας κουρελόχαρτο, αυτών που έχουν στα χέρια τους την «ενημέρωσή μας», είναι ταυτόχρονα εφοπλιστές, βιομήχανοι, ξενοδόχοι, τραπεζίτες και ό,τι άλλο μπορούν οι άνθρωποι. Σκληρά εργαζόμενοι οι «κύριοι» αυτοί!!! Ξέρετε πόσος κόπος χρειάζεται για να μπορέσεις ν' αρπάξεις τον πλούτο που παράγουν οι άλλοι και ταυτόχρονα να τους πείσεις ότι σου χρωστάνε κι από πάνω;

Πάει λοιπόν ο «βραβευμένος» και τους πλακώνει στα μπινελίκια, τους εξευτελίζει, τους ισοπεδώνει, δίνει και πέντε συνταγές και φεύγει ικανοποιημένος για το έργο του!! Ολοι εμείς παρακολουθούμε με μεγάλο ενδιαφέρον την εκπομπή, θαυμάζοντας την ικανότητα του «βραβευμένου» και την «ηλιθιότητα» του εστιάτορα, έχοντας το αίσθημα της ικανοποίησης ότι ο «βραβευμένος» έβαλε στη θέση του τον «ακαμάτη» εστιάτορα!!! Το θέμα είναι ότι ο «ακαμάτης» μπορεί να είναι ο οποιοσδήποτε απελπισμένος από εμάς και μετά από ένα μήνα από το «σώσιμό του» θα κλείσει.

Με τι χαιρόμαστε λοιπόν; Με την καταστροφή κάποιων οικογενειών, αυτό θα πρέπει να καταλάβουμε!! Και τα αφεντικά των καναλιών πληρώνουν αδρά γι' αυτήν την ηθική και πνευματική αποχαύνωση!!! Παράλληλα δημιουργούν εστιατόρια στα οποία δουλεύουν και παράλληλα «εκπαιδεύονται» άνεργοι οι οποίοι μετέχουν σε «reality» και εμείς βλέπουμε το πόσο καλά «εκπαιδεύονται» και τι ωραία πιάτα βγάζουν, όπως και πόσο πονόψυχοι είναι οι συντελεστές αυτού του έργου, εφόσον «προσπαθούν» να βοηθήσουν ανέργους!! Δεν βλέπουμε όμως ότι αυτά τα παιδιά στην πραγματικότητα εκπαιδεύονται στην υποταγή, στην εξάρτηση, στην αφαίρεση κάθε στοιχειώδους δικαιώματος στη ζωή. Δεν βλέπουμε ότι δουλεύουν σκληρά, άμισθοι, ανασφάλιστοι, χωρίς καμιά προοπτική στην πραγματικότητα και ταυτόχρονα οι συντελεστές βγάζουν χρήματα πάνω στην απέλπιδα προσπάθεια αυτών των παιδιών. Οι πελάτες του εστιατορίου πληρώνουν όσα θα πλήρωναν σε ένα κανονικό πολυτελές εστιατόριο!!

Σε άλλη εκπομπή όπου διαγωνίζονται ερασιτέχνες ή επαγγελματίες και ο ένας παίζει το ρόλο του καλού πατρικού κριτή και σφουγγίζει τον ιδρώτα από το πρόσωπο του τρεμάμενου μπροστά του διαγωνιζόμενου, ο άλλος σκληρός και ο τρίτος γεμάτος επαγγελματική ευγένεια. Αλήθεια, θα θέλανε τα παιδιά τους ή τα αδέρφια τους να περνούν τέτοιες δοκιμασίες χωρίς νόημα και ουσία; Θα θέλανε να βλέπουν τους δικούς τους ανθρώπους να κλαίνε δημοσίως γιατί ο σκληρός, ο καλός και ο ευγενικός τους απέρριψαν; (σε τι τόσο ζωτικό άραγε;) Στα εστιατόρια που κατέχουν όμως οι άνθρωποι εργάζονται σκληρά, πολλές φορές χωρίς ωράριο, κάτω από τεράστιες πιέσεις, με φωνές και βρισιές και βέβαια κανείς δεν σφουγγίζει το πρόσωπο κανενός!!! Κι όλα αυτά γιατί; Μόνο και μόνο για να μπορέσουν να μας αποσπάσουν από τα πραγματικά μας προβλήματα, που είναι τα πετσοκομμένα μεροκάματα για όσους τα έχουν κι αυτά, τα χαράτσια, οι αγοραπωλησίες σε βάρος του λαού μας, το ξεπούλημα της ίδιας της ζωής της εργατικής τάξης προκειμένου να μη μειωθούν τα κέρδη των αφεντάδων και χάσουν τις γαστρονομικές τους συνήθειες όπως το χαβιάρι.

Εμείς, όμως, αυτό που πρέπει να έχουμε κατά νου και να μην επηρεαζόμαστε είναι ότι το χαβιάρι τους είναι χαβιάρι μας!! Εμείς το παράγουμε, εμείς κοπιάζουμε και ιδρώνουμε και δεν πρέπει να θέλουμε ούτε σφουγγοκωλάριος, ούτε αποχαύνωση, ούτε να τους το χαρίζουμε. Δικός μας ο πλούτος που παράγουμε, δική μας η ζωή, δικό μας και το χαβιάρι!!! Καιρός να ξυπνήσουμε και ν' αφήσουμε τους μαέστρους των καναλιών και κάθε είδους μαέστρο να παίζει μόνος του!!!

Πηγή: Ριζοσπάστης