Τετάρτη 21 Νοεμβρίου 2012

Τους πήρε ο πόνος…


Ακόμα και η υποκρισία έχει τα όριά της. Ο λόγος για το κεντρικό άρθρο του «Βήματος» (ηλεκτρονική έκδοση, 20/11) υπογεγραμμένο από την ίδια την εφημερίδα με τίτλο «Κίνημα ανθρωπισμού και αλληλεγγύης τώρα!». Αφού λοιπόν η σύνταξη του «Βήματος» χύνει κροκοδείλια δάκρυα για την κατάσταση των ανέργων, των χαμηλοσυνταξιούχων, των νέων, καταλήγει: «(…) Για την πραγματική διάσωσή της (ελληνικής κοινωνίας) θα χρειαστεί να επιστρατευθούν όλα τα αποθέματα αλληλεγγύης και ανθρωπιάς που διαθέτει ο λαός μας. (…) Και προς αυτή την κατεύθυνση οφείλουν όλοι συμμετοχή. Και πρώτοι απ’ όλους οι έχοντες και διαθέτοντες πλούτο και δυνατότητες, (…) η Εκκλησία, τα συνδικάτα, οι επιστημονικές και οι επαγγελματικές οργανώσεις και βεβαίως τα κόμματα της Δεξιάς, της Αριστεράς, του Κέντρου, όλα».
Όψιμα η σύνταξη του «Βήματος» συγκινείται με την κατάσταση των ανέργων και της λαϊκής οικογένειας. Γιατί η κατάσταση στην οποία βρίσκονται η εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα δεν ήρθε ως συνέπεια ενός φυσικού φαινομένου που κατέστρεψε τα πάντα. Είναι αποτέλεσμα της πολιτικής που τσακίζει τη ζωή και τα δικαιώματα του λαού για να στηριχθεί η κερδοφορία και η ανταγωνιστικότητα του κεφαλαίου, για να πληρώνει αυτός τις συνέπειες της κρίσης που δημιούργησε η πλουτοκρατία. Και το «Βήμα» όχι μόνο έχει πρωταγωνιστικό ρόλο στη στήριξη και προώθηση αυτής της πολιτικής αλλά έχει πρωτοστατήσει στον πόλεμο εναντίον όποιου τμήματος των εργαζομένων έστω αντιδρά στην εφαρμογή της. Συνεπώς υποκριτικός ο πόνος του, ενδεικτικός ωστόσο της αγωνίας που και η αστική τάξη νιώθει μπροστά στα αδιέξοδα που υπάρχουν στη διαχείριση της καπιταλιστικής κρίσης.
Όσο για τα περί αλληλεγγύης και ανθρωπισμού, όσο είναι υποκριτικά άλλο τόσο είναι αποκρουστικά και οι εργαζόμενοι πρέπει να τα πετάξουν στο καλάθι των αχρήστων. Γιατί αλληλεγγύη δεν μπορεί να υπάρξει από τον ληστή στο ληστεμένο. Όταν η αστική τάξη που εκπροσωπεί το «Βήμα» μιλάει για αλληλεγγύη, εννοεί ελεημοσύνη και ο λαός να δεχτεί τα μέτρα.
Η αλληλεγγύη για την εργατική τάξη και τα λαϊκά στρώματα σήμερα είναι απολύτως αναγκαία. Έχει όμως τελείως διαφορετικό νόημα. Σημαίνει πρώτα απ’ όλα ταξική ενότητα, δυνάμωμα της λαϊκής συμμαχίας, οργάνωση και πάλη. Σημαίνει ότι όλοι εμείς που υποφέρουμε θα σταθούμε δίπλα ο ένας στον άλλο για να μη μείνει κανείς μόνος απέναντι στη ΔΕΗ που κόβει το ρεύμα, την εφορία, τις τράπεζες, χωρίς στέγη και φάρμακα. Θα μοιραστούμε το ψωμί, αλλά και τις θυσίες του αγώνα. Γιατί εμείς που παράγουμε τον πλούτο έχουμε το δικαίωμα να ζήσουμε με τα παιδιά μας με αξιοπρέπεια, με σύγχρονα δικαιώματα, με βάση τις σύγχρονες δυνατότητες και όχι έναν αιώνα πίσω, με ξεροκόμματα που πετούν ελεήμονες καλοθρεμμένοι. Και αυτό μπορούμε να το πετύχουμε μόνο βαδίζοντας σταθερά και αποφασιστικά το δικό μας δρόμο για την ανατροπή της καπιταλιστικής βαρβαρότητας.
902.gr

Δεν υπάρχουν σχόλια: